Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik voelde me nochtans goed”
Starten deed hij in samenspraak met de medische staf op de bank. Tijdens de hallucinante slotfase zou Jelle Vossen toch nog een rol van betekenis opeisen. De Genkse topschutter slaagde er echter niet in zijn strafschop voorbij Silvio Proto te sturen. De dwarsbalk dwarsboomde zijn plannen. Je hebt onmiddellijk je verantwoordelijkheid genomen bij die penalty?
“Natuurlijk, ik zou ook niet weten waarom niet. Ik voelde me goed, ik was er klaar voor. Ik was goed ingevallen. Ik ging er dus vanuit dat ik de klus zou kunnen klaren.”
De bal ketste op de dwarsligger af.
“Ja, het was echt een kwestie van centimeters. Omdat het veld er zwaar bij lag had ik besloten om de bal hoog te trappen en niet over de grond. Blijkbaar mikte ik net iets te hoog. Maar in die vijf centimeter zit natuurlijk een wereld van
verschil.”
Mag men jou aanwrijven dat je als invaller de strafschop voor je rekening nam?
“Ach, ik had mij ook kunnen verstoppen en hem aan iemand anders laten. Als je niet trapt,
kan je ook niets missen. Maar ik denk niet dat iemand met de vinger moet gewezen worden. Dit is voor mij natuurlijk niet plezant om mee te maken. Het was een unieke kans om Anderlecht een tikje te geven. Op basis van onze tweede helft verdienden we de overwinning. Want we hadden zoveel meer mogelijkheden om te scoren. Maar daar zit het grote verschil: Anderlecht voetbalt zeer realistisch en heeft weinig nodig om een goal te maken.”
Je startte op de bank.Was dat je eigen beslissing?
“Nee, ik heb daar overleg over gepleegd met de trainer en de medische staf. Je mag ook niet vergeten dat ik al een tijdje niet meer getraind had. Zelf wilde ik ook niet het risico nemen om zoals tegen Lierse na een halfuur te moeten afhaken. Nu heb ik het gevoel dat de kwetsuur volledig genezen is. Ik heb totaal niets meer gevoeld aan de hamstrings. Dat is geruststellend.”