Spaans duo

Weinig in het voetbal dat zo vaak onderwerp van discussie is als de impact van een trainer. Is hij alfa en omega van elke ploeg, de theorie-Mourinho zeg maar? Of kan hij hooguit links en recht wat bijschaven en is zijn aandeel in de prestatie van zijn ploeg maximaal vijf procent? De theorie-Ceulemans. Juan Carlos Garrido gaf de aanhangers van de laatste optie gisteren alvast een fikse knauw. Het klapstuk tussen de twee ploegen in vorm leverde een verrassende zege op voor Club Brugge. Maar bovenal gaf ze krediet en status van Garrido een flinke zet. Tot dusver was het Brugse parcours van de Spaanse coach er eentje van ‘wel degelijk maar niet denderend.’ Te makkelijk weggezet in Europa, en de puntenoogst in eigen land was dan wel riant, hij kwam er vooral tegen kleinere goden en zonder sprankelend voetbal. Luik zou de eerst echte test worden. En ziedaar: Garrido slaagde con brio.

Niet alleen ging zijn elftal ditmaal niet aan het zwalpen nadat de eerste de beste aanval Standard op voorsprong had gebracht. Toegegeven, het was soms met hangen en wurgen, maar er was een dag – toen Club nog niet onder Spaanse heerschappij viel – dat zelfs al het geluk van de wereld niet had volstaan om Club Brugge te doen standhouden. Alvast dat heeft Garrido kunnen keren. Maar vooral was er die tweede helft van Club Brugge. Garrido liet eerder al zien dat hij niet bang is om een knoopje meer of minder door te hakken. Almebäck, Jorgacevic en Vleminckx konden hun zondagmiddag gisteren op de Brugse kerstmarkt doorbrengen. Opnieuw had Garrido ze niet nodig. Maar nu blijkt de Spanjaard ook niet bang om tijdens de wedstrijd radicaal in te grijpen. Verstraete te mak, Tchité te flets, dan maar ander en beter. Vadis Odjidja werd – nog zo’n verrassing – naar rechts geschoven, Refaelov en Vazquez kwamen erin. En of zijn keuze resultaat opbracht. Recent sprak Garrido zijn onbegrip uit voor de West-Europese voorliefde voor het Spaanse tiki-taka. In zijn thuisland was tiki-taka meer een belediging dan een compliment. Synoniem voor oeverloos breiwerk. Hijzelf was voor snelle diepgang, voetbalintelligentie gekoppeld aan doelgerichtheid. Principes die zijn landgenoot Vazquez gisteren tot in de perfectie uitvoerde. Drie assists, de ene nog mooier dan de andere, met een ook al herboren Lestienne als afwerker. Een weekend vol topaffiches, met Club Brugge samen met Anderlecht als grote winnaar. Lang geleden dat we dat nog konden noteren. Met dank aan een Spaans duo.