Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Wat ik onthoud van het sportjaar 2012
Zilveren tranen en excuses:
“Onze excuses aan heel de natie.” Snotterend, hakkelend, gebroken kwamen de woorden uit de monden van twee Britse roeiers die net olympisch zilver hadden veroverd, nadat ze in de laatste tien meter voorbijgevaren waren door een Deens tweetal. Jarenlang lijf en leden afpeigeren had de Spelen zo diep onder hun huid doen kruipen dat zilver allang geen bekroning meer was. ‘Je wint geen zilver, je verliest goud’, veel duidelijker dan met de beelden van dit duo kan het adagium niet geïllustreerd worden.
Dubieuze olympische kampioen:
Minder dan 24 uur na het uitspreken van de olympische eed werd al pijnlijk duidelijk dat ook de Spelen een afspiegeling van de maatschappij zijn, waar waarden en normen niet door iedereen even hoog ingeschat worden. De manier waarop de Kazakh Aleksandr Vinokourov in de laatste kilometer van de wegrit wegdemarreerde van zijn Colombiaanse vluchtgenoot Uran, verdient minstens het predicaat ‘dubieus’. Vino was al zwaar in opspraak vanwege zijn overwinning in Luik – Bastenaken – Luik 2010, waarvoor hij 100.000 euro betaald zou hebben aan zijn vluchtgezel Kolobnev.
Bijna meest complete atleet ter wereld:
‘s Werelds meest gerenommeerde tienkampen – Götzis en Talence, puur sportief minstens evenwaardig aan de Ronde van Vlaanderen en Parijs – Roubaix – had hij reeds op zijn palmares staan, maar desondanks klonk de naam Hans Van Alphen in Vlaanderen alleen bij de atletiekliefhebber bekend in de oren. Tot hij in Londen meestreed voor een plaats op het olympisch podium bij de meest complete atleten ter wereld en de Vlaming nagelbijtend leerde meerekenen op de puntentabellen van de
meerkamp.
Feestje met gevolgen:
Feestjes na de olympische competitie zijn van alle tijden, sociale media daarentegen zijn een recent verschijnsel. De impact daarvan mocht baanwielrenner Gijs Van Hoecke ervaren toen hij na zijn vijftiende plaats in het omnium een stapje in de wereld zette en daags nadien geconfronteerd werd met de – toegegeven, niet flatterende – beelden van zijn uitje. Wat hij als sportman niet voor elkaar had gekregen, had hij als feestganger wel gerealiseerd: op slag was hij een BV.
Paralympische emotie:
Een exponent van iedereen die door het leven niet altijd even rechtvaardig behandeld is vormt ze, Marieke Vervoort. De beelden van haar vreugde-explosie na haar paralympische titel over de 100 meter beroerden heel Vlaanderen.