Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik breng geen eieren meer”
Arme Klaren ontvangen sinds komst Michelle Martin minder giften
De minzame Arme Klarenzusters van Malonne hebben de komst van Michelle Martin deze zomer duidelijk onderschat. Verscheidene milde schenkers hebben zelfs afgehaakt. “Toch beklagen we het ons niet. We hebben gewoon onze plicht gedaan.”
Romain, een zestiger, bracht geregeld eieren en groenten uit zijn tuin naar de Arme Klaren. “Maar sinds de ex van Dutroux er woont, ben ik ermee gestopt. Martin eet geen eieren van mijn kippen of sla uit mijn moestuin. En ik ben zeker niet de enige in het dorp die de zusters niets meer geeft”, zegt hij.
Voor de komst van Martin naar Malonne beweerden de zusters van het klooster Michelle Martin niet te kennen en ze wisten zeker niets af van haar verleden, zo klonk het. Nochtans, vanuit het klooster werd al meer dan tien jaar intensief met haar gecorrespondeerd en de meubelen van de ex-vrouw van Marc Dutroux werden in het klooster bewaard. Een leugentje dat de Arme Klaren niet in dank werd afgenomen. De zusters zijn flink wat ‘fans’ verloren.
Dagenlang werd het klooster dit najaar belaagd en geregeld beklad met verf, toen bleek dat Martin er kwamwonen.“Niemandinhetdorp wasopgezetmethaarkomst.Watwil je. Toen haar man in de gevangenis zat in een zaak van autozwendel, gaf Martin de honden wel te eten, maar vergat ze de ontvoerde kinderen die opgesloten zaten in de kelder. Iedereen hier heeft zelf kinderen of kleinkinderen. Die vrouw is een monster”, zegt ex-postbode Martin (68).
Uitstapjes
Intussen was de rust in Malonne weergekeerd. Maar de recente uitstapjes van Martin naar Namen en Knokke hebben opnieuw olie op het vuur gegooid. “We dachten dat ze binnen de kloostermuren moest blijven. De jacht op everzwijnen en reeën is al een tijdje open. Maar nu blijkt dat ze ook gaat winkelen in Namen en hier zelfs al de bus heeft genomen, is ook de jacht op Michelle Martin weer open”, klinkt het aan de toog van de Auberge de Malonne. Waardin Céline roept op tot kalmte.
Jérôme, een houthakker op rust met spierballen zo groot als twee Ardeense hespen, windt er geen doekjes om: “Ik hoop dat ik haar niet tegenkom aan de bus, anders heeft ze prijs”, zegt hij.