Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Een gebouw voor kansengro door kansengro
De laatste ambtenaren zijn er al lang vertrokken, maar het voormalige administratieve gebouw van de stad op de Desguinlei staat allesbehalve leeg. Het huisvest tegenwoordig vijf projecten. Van een moskee over antikraak tot taallessen en daklozenopvang
Vorige week dook plots een immens kunstwerk op tegen de gevel van het voormalige administratieve gebouw van de stad op de Desguinlei. Is er dan toch nog leven in het pand waar de laatste stadsdiensten drie jaar geleden vertrokken? Een verkenning door het doolhof van gangen en deuren.
Het gebouw blijkt in handen te zijn van het Stedelijk Onderwijs. Dat wil het op termijn slopen om er een nieuwbouw neer te zetten. Maar ondertussen stond het gebouw te verkommeren. De stad besloot het tijdelijk onder zijn hoede te nemen.
“Om ervoor te zorgen dat krakers geen kans kregen, ging de stad in zee met Camelot, de bekende antikraakorganisatie. Die verhuurt tij- delijk leegstaande panden voor een prikje, veelal aan jonge mensen. De huurders fungeren dan meteen als conciërge en zorgen er voor dat het gebouw minder snel aftakelt door leegstand”, zegt Els Delanoeije van de dienst Samen Leven van de stad Antwerpen, die toezicht houdt op het gebouw en zijn gebruikers. “Via hetzelfde systeem hebben hier verschillende jonge kunstenaars een atelierruimte.”
In een van de gangen op de tweede verdieping staat een hoop schoenen bij elkaar. “Hier zijn de leefruimten van de Camelot-bewoners”, verduidelijkt Delanoeije.
Gezellig wonen
We zijn verbijsterd als we binnenwandelen in een van de kamers, de tijdelijke woonst van Jurgen Segers (39). Een grote kamer, met een trendy salon en een magnifiek zicht over de stad. Een pluizige kat komtaanonsbeenflemen.Wiehad kunnen denken dat het in dit kille gebouw zo gezellig wonen zou zijn.
“Twee jaar geleden zag het er hier ook nog niet zo uit”, vertelt Delanoeije. “Het was afgeleefd, versleten. Een echt oud gebouw. Maar we vonden het zonde om zo’n grote ruimte leeg te laten staan, zeker gezien het plaatsgebrek waar zo veel sociale organisaties mee te kampen hebben. We zouden onderdak kunnen geven aan verschillende kansengroepen, tot het gesloopt werd.”
Werkstraffen
Maar eerst moest het gebouw weer leefbaar worden. Daarvoor deed de stad beroep op sociale economie. Werkgestraften, langdurig werklozen, mensen in een opleidingstraject. Vzw Werkhaven, vzw De Sleutel, Levanto, CAW De Terp, Free Clinic, allemaal sociaal-economische initiatieven die mee in zee gingen met het project Desguinlei 33. “Zij zorgen voor de mankracht om het hier op te lappen. Een gebouw voor kansengroepen, door kansengroepen, zeg maar”, aldus Delanoeije.
Onderwegzagenwedeexotische poetsploeg al passeren en ook hier zijn er mannen aan het werk in de gang. Een van hen is Rudy (52), een werkgestrafte. “Ik kon kiezen: vijf maanden in de cel of een werkstraf van tachtig uur. De keuze was snel gemaakt”, grijnst hij. Het is René Agten van Samen Leven die een groepje van vijf werkgestraften begeleidt in de Desguinlei. “De ene heeft al meer vaardigheden dan de andere, dus we verdelen het werk afhankelijk van wat de mannen kunnen.”
SamenmetWerkhavenencozet- ten ze tientallen klaslokalen in elkaar, namen het schilderwerk voor hun rekening, legden vloeren, vernieuwden sanitair en verwarming en verfraaiden waar nodig.
“Je merkt dat er mannen zijn die echt trots zijn op hun werk, anderen komen gewoon hun uren kloppen. We hopen wel dat we ze allemaal iets kunnen bijbrengen waar ze in de toekomst ook nog iets aan hebben”, zegt René Agten.
“Het verschil tussen twee jaar geleden en nu is enorm, maar het blijft een oud gebouw”, benadrukt Delanoeije. “Omdat de invulling maar tijdelijk is, wilden we geen zotte kosten doen, maar basisinvesteringen waren uiteraard wel nodig, zeker als je hier mensen wilt onderbrengen. Op de gezondheid van de bewoners en de brandveiligheid wilden we zeker niet besparen.”
Overal werden nieuwe brand-