De koning van Berchem

De dagen van koning Albert II zijn geteld. In Berchem willen ze onze vorst uit de trouwzaal. Niet overhaast. Nu hangt hij er nog en hij hangt er goed. Maar zodra ze iets anders vinden om de zaal mee op te smukken, hangt hij. Correctie, dat deed hij al. Dat moet ‘vliegt hij’ zijn. De enige reden waarom hij er nog hangt is omdat ze – dixit het schepencollege

– “niet van plan zijn mensen die huwen in een kale zaal te laten vertoeven”. Noem het gerust een gedoogbeleid ten opzichte van de familie van Saksen- Coburg om decoratieve redenen. Vooral het lijstje rond de royals wordt op prijs gesteld. Hoe lang dat gedoogbeleid nog gaat duren? Moeilijk te zeggen. Dat is volgens het districtscollege “afhankelijk van de prijzen en de levertermijnen van eventuele leveranciers of van de tijdsduur om een Berchems kunstwerk te laten maken”. Lees tussen de lijnen: Albert II, koning der Belgen, alsook zijn madame Paola, zijn geen Berchemse kunstwerken en als dusdanig niet gewenst in de trouwzaal. U hoeft dat overigens niet echt tussen de lijnen te lezen. In Berchem houden ze van duidelijkheid: “Wij zijn van mening dat in de raad/trouwzaal waar Berchem centraal staat en alles Berchem ademt, geen plaats is voor staatsieportretten van niet-Berchemnaren of die op geen enkele manier verwijzen naar Berchem.” Alleen koningen van Berchem zijn dus nog gewenst. Andere koningen, gelieve zich te onthouden. Hoewel? Hij is toch een beetje van Berchem. Van ‘Berch ’m op’, om precies te zijn.