Bijzitters

In zijn standpunt vraagt Dirk Castrel zich af of meewerken aan de verkiezingen een vervelend karwei is of een voorrecht. Ik werk in ploegen en vaak op zaterdag en zondag. Ik ben zelf opgeroepen om aan de eerbiedwaardige karwei van het tellen deel te nemen. Gelukkig moet ik die zondag werken en kan ik er dus aan ‘ontsnappen’. Was dat niet zo geweest, dan werd ik om 14.45u in een telbureau verwacht. Niemand die mij kan vertellen hoe laat het werk erop zit. Ik word de volgende dag wel om 6u op mijn werk verwacht. De Europese regelgeving eist minimaal elf uur tussen twee shiften. Voor mij betekent dit dus dat de telwerkzaamheden ten laatste om 19u beëindigd moeten zijn. Wie kan mij dat garanderen? Of is het de overheid toegestaan de geldende arbeidsreglementeringen aan haar laars te lappen. Wordt het geen tijd dat met prioriteit de werklozen worden ingeschakeld om deze klus te klaren? Om de vijf of zes jaar een kleine tegenprestatie voor de verkregen vergoeding kan toch niet zo zwaar zijn. Vul de voorzitterszetel en de secretaris in met overheidspersoneel uit de administratieve diensten die in het weekend normaal niet werken. Geef ze gewoon op maandag vrij. Er hoeft dan ook niemand meer zijn vrije dag op te offeren voor een schamele 2 euro per uur. Is 2 euro per uur geen uitbuiting? Om op de vraag van de heer Castrel te antwoorden. Het is een vervelend karwei en niet meer van deze tijd.

NAAMENADRESBEKEND