Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“0,1% kans dat Philippe Gilbert LuikBastenakenLuik wint”
Philippe Gilbert moet hopen op mirakel om laatste topklassieker van voorjaar te winnen
Hij zal er zijn, zondagochtend. Ondanks onheilspellende berichten staat Philippe Gilbert met bijna zekerheid aan de start van LuikBastenakenLuik. Maar de kans dat hij de Belgische nul in de topklassiekers van het bord veegt, is zo goed als onbestaande.
Hoe het zondag ook afloopt, een slecht voorjaar hebben onze landgenoten niet afgeleverd. Winst in semiklassiekers als Dwars door Vlaanderen (Wallays) en Brabantse Pijl (Hermans) werd aangevuld met podiumplaatsen voor Van Avermaet én de ontdekking van beloftevolle jongeren als Benoot, Lampaert, Theuns en Teuns. Maar de kers op de taart, een grote klassieke zege, zal naar alle waarschijnlijkheid ook zondag nog ontbreken. Tenzij er zich een mirakel voltrekt en Philippe Gilbert alsnog over zijn beste benen beschikt. “Die kans is klein”, zei de BMC-kopman gisteren in de late namiddag. “De gevolgen van mijn val in de Waalse Pijl zijn zwaarder dan aanvankelijk gedacht. Ik heb een spierverrekking opgelopen daar waar de kuit en de knie elkaar ontmoeten. Ongewoon voor een wielrenner en moeilijk te behandelen. Maar we doen er alles aan om zondag in zo goed mogelijke omstandigheden aan de start te staan.”
Nog 700 watt te gaan
Ondanks de bekwame zorgen van osteopaat David Bombeke trokken er zich de voorbije dagen donkere wolken samen boven het hoofd van de laatste Belgische winnaar van Luik-Bastenaken-Luik. Gilbert: “Donderdag was een echte catastrofe: ik moest al snel mijn training afbreken omdat de pijn onhoudbaar was. Vrijdag verging het mij beter. Ik kon drie uur fietsen, maar zonder sprintjes te trekken of hellingen te doen. Om het wetenschappelijk te stellen: ik trapte vrijdag 500 watt, om zondag te winnen moet ik minimaal 1.200 watt trappen.” Of hij die kloof alsnog kan overbruggen? Vandaag volgt de ultieme test. Gilbert: “Als ik zaterdag niet voluit op de trappers kan duwen, dan heeft het geen zin dat ik zondag aan de start sta. Toch is de kans zeer groot dat ik zondag start, met dank aan de goede zorgen van het BMCteam. Op momenten als deze leer je het werk van het personeel pas echt appreciëren.” En het werk werpt vruchten af. “Elk uur is er beterschap merkbaar en er rest me nog voldoende tijd om volledig hersteld te geraken”, aldus Gilbert. “Maar een ideale voorbereiding is het zeker niet. En ja, ook als het zondag Milaan-Sanremo of de Amstel Gold Race was geweest, had ik hetzelfde gedaan. Opgeven ken ik niet, daarvoor zijn deze wedstrijden te belangrijk. Vergelijk het met een val in de Tour de France. Ook daar moet je enkele dagen door de pijngrens heen omdat er nadien eventueel nog kansen volgen.”
Niet eigen schuld
Op zijn 32ste heeft Gilbert zich neergelegd bij de vaak onverwachte wendingen die het leven van een wielrenner in petto heeft. “Waarom zou ik klagen?”, vraagt hij zich af. “Ik heb niets gebroken en kan nog altijd doen wat ik graag doe: fietsen. Alleen verloopt dat momenteel een beetje pijnlijker dan anders. Het is wel jammer en frustrerend dat ik geen schuld tref bij al die valpartijen. In de winter word ik aangereden door een auto, in Milaan-Sanremo ging ik misschien een beetje in de fout, maar woensdag kon ik er echt niets aan doen. Doorgaans wordt er achteraan gevallen, daar waar de renners vermoeider en minder lucide zijn. Ik val twee keer vooraan in het peloton: zowel in Sanremo als in de Waalse Pijl rijd ik in de top vijftien. Het is dat het zo moet zijn.” Eén zaak staat vast: BMC zal het gewicht van de wedstrijd niet dragen. Gilbert: “Dat laten we aan de andere teams over. Als ik zondag aan de start sta, verwacht ik niet dat ze me na 200 kilometer zullen lossen. Als we zoals vorig jaar met zestig renners naar de voet van Saint-Nicolas rijden, dan verwacht ik er nog bij te zijn. De wedstrijd wordt vaak pas echt intensief in de laatste zeven à acht kilometer.”
Aanval Nibali?
Het is in die laatste kilometers, vanaf de klim naar Saint-Nicolas, dat de topfavorieten – met of zonder Gilbert – zich zullen roeren. Valverde uiteraard, maar ook Kwiatkowski en Nibali. Al zal de Italiaan
vermoedelijk eerder voor het offensief kiezen en krijgt hij met het voorspelde slechte weer een meer dan welgekomen bondgenoot. Een Tourwinnaar die in het daaropvolgende voorjaar een klassieker wint? Dat is al geleden van 1997 en Bjarne Riis, die in het jaar na zijn Tourzege de Amstel Gold Race kon winnen. Gaat Nibali hem achterna? Of bewijst de zaterdag jarige Alejandro Valverde dat je ook op je 35ste nog altijd de beste kan zijn in de zwaarste klassieker? Genoeg om naar uit te kijken, met of zonder Philippe Gilbert.