Bart De Wever rookt vredespijp

NVA wil tij keren met grootscheepse publiciteitscampagne

Wanneer buiten de partij niemand opmerkt dat we goed bezig zijn, dan zeggen we het zélf. En dat mag nog een beetje geld kosten ook.” Dat is ongeveer de achterliggende motivatie die de partijtop van de NVA moet hebben gehad om deze week de ‘helfie’campagne op Vlaanderen los te laten. Het negatieve beeld dat over de partij en vooral over de regering-Michel bestaat, moet dringend bijgesteld worden. Of dit feelgoodoffensief daar iets kan aan veranderen, is nog maar de vraag.

De verkiezingsboodschap van Bart De Wever van een jaar geleden, dat de kracht van verandering alleen van de N-VA kan komen, is compleet ondergesneeuwd. Niet dat er sindsdien niets veranderd is, maar de perceptie is anders. De verkiezingen van 2014 hebben dit land wel degelijk op een ander spoor gezet, alleen al wat de samenstelling van de regering betreft. Een centrumrechtse meerderheid bestuurt nu het land. Dat was al meer dan 25 jaar geleden. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen, toen de kabinetten van Geert Bourgeois en Charles Michel van wal staken. Vlaanderen en België zouden eindelijk een andere weg kunnen inslaan, een weg van economisch herstel. Ondertussen werden er effec- tief ook ingrijpende beslissingen genomen. Het begrotingstekort blijft binnen de Europese normen. De eindeloopbaanproblematiek werd aangepakt met nieuwe regels voor (brug)pensioenen en ambtenaren. Er kwam een loonlastenverlaging voor de bedrijven, en een vermindering van de personenbelasting. Tussendoor sloten werkgevers en werknemers een paar sociale akkoorden, ook dat was lang geleden. Als ‘kers op de taart’ werd deze week in het federaal parlement een indexsprong goedgekeurd. Die laatste beslissing moet de concurrentiekracht van de Belgische ondernemingen verder helpen herstellen. Over al die punten werd relatief weinig ruzie gemaakt. De akkefietjes gingen over andere zaken. De para’s op straat, de Berbers, de mystery calls, Uplace, de rol van de vakbonden, de beperking van de werkloosheid in de tijd, de niet-indexering van de huurprijzen, en vooral de tax shift. Er ging geen week voorbij of er was een nieuw incident, meestal tussen de N-VA en CD&V.

CD&V en NVA

Het zijn die veelvuldige aanvaringen die het beeld beheersen dat de regering-Michel achterlaat. Haar (top)ministers mogen in de beslotenheid van het kernkabinet goed samenwerken en ingrijpende maatregelen nemen, wanneer buiten een profileringsstrijd woedt met verwijten over en weer, dan blijft alleen dat laat-

“Wat Bart De Wever zeker niét op zijn bord wil krijgen, is de beschuldiging gg dat de NVA in wezen aaltijd ltijd een oppositiepartij zal blijven, waarmee het onmogelijk is een land ernstig te besturen. Of zoals Karel De Gucht de partij ooit omschreef: ‘een bende caractériels’.”

ste bij de burger hangen. En dan spreekt men van een kibbelkabinet... Over wiens fout dat is, kan men dagen discussiëren. Over een eerste minister die het vertikt om tussen beide te komen in Vlaamse ruzies, over CD&V die per se de rol van linkse, sociale waakhond wil spelen, over niet verwerkte electorale frustraties van vicepremier Kris Peeters, over de N-VA die te pas en te onpas wil tonen dat zij de grootste partij is,… Feit is dat er veel publieke ruzies en aanvaringen zijn, en dat die het regeringswerk overschaduwen. Met haar voorjaarscampagne wil de N-VA daar wat aan doen. De partij wil niet het verwijt krijgen dat door haar gestook deze regering er eentje wordt van dertien in een dozijn. Vandaar een feelgood-campagne. “We zijn vertrokken, we zijn op de goede weg, maar we moeten met zijn allen nog een tandje bijsteken om de auto voor goed weer in beweging te krijgen.”

2019

Het is voor elke partij belangrijk om tegen 2019 – de eerstvolgende federale verkiezingen – goede resultaten van het regeringswerk te kunnen voorleggen. Maar voor de N-VA toch nog een tikje meer. Het is tenslotte de eerste keer dat de partij deelneemt aan een federale regering. Over vier jaar moet Bart De Wever aan zijn kiezers kunnen uitleggen dat de N-VA wel degelijk het verschil heeft gemaakt. Wat hij zeker niét op zijn bord wil krijgen is de beschuldiging dat de N-VA in wezen altijd een oppositiepartij zal blijven met wie het onmogelijk is een land ernstig te besturen. Of zoals Karel De Gucht de partij ooit omschreef: “een bende caractériels…” Neen, de N-VA is een gemeenschapspartij die met iedereen wil samenwerken, luidt nu de boodschap. Het harde masker uit de verkiezingscampagne van 2014 wordt vervangen door een open, vriendelijk gelaat. Wordt er voortaan dan ook meer nadruk gelegd op samen besturen in plaats van op partijprofilering? De eerste tekenen wijzen niet in die richting. Terwijl Bart De Wever de ‘helfie’ voorstelde, brak fractieleider Hendrik Vuye een lans voor de afschaffing van de automatische loonindexering. Een betere manier om coalitiepartner CD&V de gordijnen in te jagen, is nauwelijks denkbaar. Een laatste uitschuiver? Of verandert de sfeer binnen het kabinet-Michel nu daadwerkelijk? Zijn de N-VA en CD&V bereid om de strijdbijl – tijdelijk – te begraven? De komende weken zal dat duidelijk worden bij de onderhandelingen over de lang aangekondigde tax shift, een belastingverschuiving die de ondernemingen en de werkende mensen moet ten goede komen. Die is voorzien in het regeerakkoord, maar er staat niets in over de omvang van de operatie, noch over de wijze waarop ze wordt gefinancierd. Luidens de laatste berichten zouden alle regeringspartijen kunnen leven met een tax shift van ongeveer 5 miljard euro, toch een serieuze aderlating voor de schatkist. Hoe moet men dat gat vullen? De meningen daarover lopen fel uiteen binnen de meerderheid. Dat is normaal in een democratie. De vraag is of het debat deze keer kan plaatsvinden zonder een publieke oorlog te ontketenen. We zijn benieuwd hoe ernstig we de vredesoproep van de N-VA moeten nemen, en of de andere partijen daar zullen op inspelen.