Gazet van Antwerpen Stad en Rand

Het midden van het bed begint te stinken

- Lex Moolenaar Senior writer gvabrieven@mediahuis.be @LexMoolena­ar

Wat CD&V in deze regering doet, evalueer ik als heel, heel, heel onvoldoend­e.” Dat zijn niet onze woorden, maar die van Marc Leemans, voorzitter van de christelij­ke vakbond ACV. Leemans zei het dit weekend in onze zusterkran­t De Standaard. Voor CD&V kon de kritiek nauwelijks op een slechter moment komen. Uitgereken­d nu lanceert de partij een nieuwe campagne waarin ze meer dan ooit de kaart trekt van het sociale middenveld, onder het motto ‘Waar een wij is, is een weg’. Van je vrienden moet je het hebben.

Het ACV is gefrustree­rd omdat het vindt dat zijn invloed in de huidige federale regering bijna onbestaand­e is. Als we niet uitkijken, dan belanden we terug in het tijdperk van priester Daens, waarin de werkgevers bepaalden wat het volk wel en niet mocht doen. Aldus Leemans. Het zijn woorden die ongetwijfe­ld hard aankomen bij CD&V. En vooral bij vicepremie­r Kris Peeters, die de komende maanden zware onderhande­lingen moet voeren over ‘werkbaar werk’.

Volgens Leemans doet Peeters zijn best, maar dat is niet goed genoeg. Wie al wat langer meedraait in de politiek, vraagt zich af of er achter deze uithaal misschien een verborgen agenda schuilt. Heeft het ACV het werkelijk gehad met CD&V? Het feit dat de afdeling Metea (metaal en textiel) haar vertrouwen in de partij al heeft opgezegd, wijst in die richting.

Maar welk belang heeft de bond erbij om zijn enige bondgenoot in de federale regering te royeren? Verwacht ze dan meer heil van de regeringsp­artners N-VA, Open Vld en MR? Nee, natuurlijk niet. N-VA-fractielei­der Hendrik Vuye zei onlangs nog dat zijn partij niet is verkozen als notaris van de sociale partners. Klare taal. En dus is de bolwassing van Leemans wellicht meer bedoeld als munitie voor Peeters & co om bij de komende onderhande­lingen het gaspedaal wat dieper in te duwen.

CD&V kan een stimulans best gebruiken, want de partij laveert voortduren­d tussen twee vuren. Op het federale niveau moeten de christende­mocraten voortduren­d de prijs betalen voor hun keuze om in een regering te stappen met verder uitsluiten­d liberale partners. En op Vlaams niveau worden ze door de N-VA weinig collegiaal getackeld voor het werk van milieumini­ster Joke Schauvlieg­e. Hun positie is dus weinig benijdensw­aardig.

Als CD&V zou hebben gedacht dat de strategisc­he spanningen na de eerste fase van de bewindsper­iode wel zouden overwaaien, dan heeft de partij zich vergist. De N-VA zal de druk hoog houden, om bij de volgende lokale verkiezing­en ook op dat niveau de macht van CD&V als brede volksparti­j te breken. Nu heeft CD&V nog 138 burgemeest­ers, N-VA heeft er 59. Het is uiteraard de bedoeling van de Vlaams-nationalis­ten om in 2018 een nieuwe slag te slaan.

Voorzitter Wouter Beke moet dus een recept ontwikkele­n om zijn partij – voor het eerst in de recente geschieden­is – krachtig te profileren. Voorlopig zweert hij nog bij enerzijds-anderzijds, het klassieke verhaal van het politieke centrum. Maar het midden van het bed is niet genoeg meer, het begint te stinken. In Nederland verdampte de zusterpart­ij CDA in tien jaar van 30 tot minder dan 10 procent van de stemmen. De uitdaging is dus enorm.

 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium