De Wever wint spelletje schaak

Antwerpenaar Peter De Roover is gisteren gebombardeerd tot nieuwe fractieleider van de N-VA in de Kamer. Die positie was vacant sinds zijn voorganger Hendrik Vuye vorige week was afgetreden. Officieel deed hij dat om zich op het communautaire programma van de partij te kunnen concentreren. Maar het is een publiek geheim dat zijn functioneren als chef van de fractie niet bepaald tot grote interne tevredenheid had geleid. Ook dat heeft meegespeeld.

Met De Roover wordt de Antwerpse inbreng binnen de N-VA nog sterker dan ze al was. Voorzitter Bart De Wever, de ministers Jan Jambon, Liesbeth Homans en Philippe Muyters: stuk voor stuk komen ze uit de stad of uit de Antwerpse rand. De Wever beseft dat dit een vruchtbare voedingsbodem voor intern gemor is. Daarom laat hij De Roover bijstaan door een bureau met een vertegenwoordiger uit alle Vlaamse provincies. Een slimme zet op het schaakbord.

Er waren nog meer kandidaten. Voor zover we haar kennen, had de ambitieuze Zuhal Demir dat baantje ook wel gewild. Maar Demir was de voorbije weken op stap met Martin Heylen voor het Vier-programma Terug naar eigen land. Uit het oog, uit het hart, nietwaar... Andere N-VA’ers vonden dat met Sarah Smeyers een andere vrouw naar voor mocht worden geschoven, want afgezien van Homans zijn de vrouwen door de N-VA nog niet royaal bedeeld met belangrijke functies. Maar De Wever heeft gekozen voor De Roover. En naar de voorzitter wordt binnen de partij doorgaans geluisterd. Smeyers mag nu wellicht penningmeester worden ter vervanging van De Roover. En ze blijft ook OCMW-voorzitter in Aalst.

Voor de 53-jarige Antwerpenaar wordt het overigens geen wandeling in het park. Een fractie van liefst 33 mensen leiden vergt veel kwaliteiten op het gebied van people management. De Roover heeft al voor hetere vuren gestaan, want hij werkte vele jaren als leraar in het Antwerpse TSO. Stressbestendigheid is hem dus zeker niet vreemd. Maar toch zal het niet eenvoudig zijn om 32 collega’s tevreden te houden die eigenlijk vooral ja en amen moeten knikken bij de beslissingen van de regering. Lekker schelden vanuit de oppositie is veel leuker voor een parlementslid.

De Roover zal ook op de vingers worden gekeken door de Vlaamse Beweging. Zelf was hij bijna tien jaar van de VVB (Vlaamse Volksbeweging), voordat hij in 1998 chef-politiek werd van het Vlaams-nationalistische tijdschrift Doorbraak. En was hij niet de man die in 1991 de Vlaamse onafhankelijkheid op de agenda zette bij de VVB? Dat schept grote verwachtingen die niet makkelijk kunnen worden waargemaakt door de fractieleider van een partij die het regeerakkoord wil blijven respecteren en die beloofd heeft om tot 2019 het communautaire luik niet op de regeringstafel te leggen.

Verscheidene moeilijke evenwichten staan De Roover dus te wachten. Maar hij heeft wel de kwaliteiten voor de job. Hij is een begenadigde en vaak ook geestige spreker, wat mooi meegenomen is. Als leraar heeft hij geleerd om te gaan met egotrippers en weerspannige karakters, die overvloedig voorradig zijn in de politiek. En ook zijn stamboom in de Vlaamse Beweging kan in zijn voordeel spelen, als hij het handig aanpakt.