“Pas op latere leeftijd heb ik het speelplezier gevonden”

Het boek

en de cd verleiden Lieven Tavernier uitzonderlijk tot een beknopte tournee. Die start de onvolprezen liedjessmid uit Gent zondag met een bijzonder matineeconcert in de AB in Brussel. Voor dat concert omringt Lieven Tavernier zich eenmalig met zijn begeleidingsgroep De Zondaars, de dertigkoppige United Brass Band en gastzangers als Bruno De Neckere, Isolde Lasoen, Patrick Riguelle, Neeka en Gabriel Rios. Dat ambitieuze opzet moet zijn liedjes optimaal tot hun recht laten komen. “Daar ben ik zeker van”, beaamt Tavernier. “Als andere mensen ze brengen, gaan ze beter klinken dan wanneer ik het zelf doe.” Bescheiden als hij is, schuift Tavernier het liefst zijn liedjes op het voorplan. Niet de maker moet in de spots staan, wel wat hij maakt, bezweert de bescheiden Gentenaar. Met dit concert en de daaropvolgende tournee lijkt Tavernier uitzonderlijk eens de erkenning op te strijken. “Ik zie het veeleer als een cadeau”, tempert hij ook dat vermoeden. “Blijkbaar vinden anderen mijn nummers de moeite waard om zich ermee bezig te houden en er iets van zichzelf aan toe te voegen. Ik beschouw het als een eer dat mensen als Jean-Marie Aerts, Raymond van het Groenewoud, Roland en Bony King mijn liedjes brengen. Dat was geen verplichting. Met zo’n ploeg voel ik mij de coach die niet veel meer hoeft te doen. Zij mogen scoren.” ‘Het best verborgen talent van de Nederlandstalige singer-songwriters’, wordt Lieven Tavernier genoemd. Hij schreef al twintig jaar liedjes toen zijn naam begon op te vallen. Dankzij Jan De Wilde, die in 1990 hits scoorde met zijn versies van

en Pas vijf jaar later debuteerde Tavernier zelf, als bijna-vijftiger, met het album “Zelf was ik altijd heel onzeker over mijn liedjes”, zegt hij. Een protesterend ego is hem vreemd. “Ik kan alleen maar blij zijn met wat ik in mijn ateliertje heb gemaakt. Af en toe moet ik dat natuurlijk in de etalage zetten, zodat voorbijgangers het kunnen zien. Als ze iets zien dat het kopen waard is, dan ben ik gelukkig. In mijn atelier, want daar moet ik werken. Optreden was nooit echt mijn ding. Nu ik aan het einde van mijn leven sta, gaat dat iets beter. Omdat ik het geluk heb dat ik mij met goeie mensen kan omringen, is het speelplezier er geleidelijk bij gekomen.”

van honger en dorst

De fanfare De eerste sneeuw.

Eerste sneeuw,

Geen kwaje vrienden

Doe het licht. In het boek vol warme getuigenissen van vrienden zoals Bart Moeyaert, Stephan Vanfleteren en Betty Mellaerts, noemt Marc Didden hem “een songsmid met de kwaliteiten van een alchemist”. Bram Vanparys, alias Bony King, omschrijft Tavernier als “een metser met een pen”. Voor illustrator Ever Meulen is hij “een troubadour met stille schelmenstreken”. “Elk woord heeft mij deugd gedaan”, bekent Tavernier. “Voor mij zijn het allemaal mensen met goeie smaak, niet gebonden aan wat op dit moment hot is. Ever Meulen was een collega toen ik nog les gaf aan SintLucas. Bart Moeyaert en Gabriel Rios zijn oud-leerlingen van mij. De analyse van mijn werk door Jean-Pierre Rondas, van Klara, is zo grondig dat ik er zelf wat van ben geschrokken. Hij heeft mij door!” Op de cd interpreteren collega-artiesten Taverniers liedjes. “Welke ik het liefst hoor? Dat ga ik niet zeggen”, lacht hij. “Iedereen heeft er veel liefde en energie in gestoken. Als ik een versie niet goed zou vinden, had ik ze niet op de cd gezet.” “Er was zelfs plaats voor twee cd’s, maar dat hebben we praktisch niet kunnen realiseren. Flip Kowlier was een beetje te laat. Adamo wou graag een Franse vertaling van opnemen, in navolging van zijn maar had geen tijd. Hetzelfde geldt voor An Pierlé en Francis Cabrel.” De cd toont dat Taverniers liedjes ook overeind blijven in het Engels, Frans en Duits. Of die vaststelling nooit internationale ambities heeft aangewakkerd? “Ik heb zelfs geen nationale ambities”, lacht hij. “In Frankrijk is er iemand die veel van mijn liedjes vertaalt en zo aan de man probeert te brengen. Als dat gebeurt, dan gebeurt dat. Daarvoor zie ik mezelf niet de boer op gaan. Op weg naar het allerlaatste einde moet ik gewoon in mijn atelier blijven.” Zegt de man die zich liet ontvallen dat zijn liedjes hem helpen een vrolijker mens te worden. “Dat moet ik in een vreemde bui hebben gezegd”, merkt Tavernier nu op. “Ik ben een vrolijke jongen en vind mijn nummers niet intreurig. Geen enkel lied kan zo treurig zijn als het leven zelve, maar ook niet zo vrolijk. We kunnen alleen maar in de ziel kijken en iets naar bovenhalen. Ik denk dat ik met mijn nummers mensen blij maak. Misschien trekken die ergens een mistgordijn weg dat hen wordt voorgehouden.”

De eerste sneeuw

Tombe la neige,

GUNTER JACOBS ker en Anders Reizen stellen zondag hun alternatieve reisformules voor in het Mechelse Lamotcentrum (11-18u). U kan de reisbegeleiders spreken of een algemene reisvoorstelling bijwonen. * in Fort V in Edegem kunnen reizigers met een boon voor het oosten zondag (1418u) proeven van het aanbod van Anubhuti. Deze Belgische reisorganisatie biedt comfortabele reizen met een lokale beleving aan naar onder meer India, Zuid-Afrika, Nepal, Kirgizië en Tadjikistan.

Anubhuti Café: