Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Natali Broods kuiert over ‘Beckett Boulevard’
Natali Broods kuiert met Compagnie De KOE over ‘Beckett Boulevard’
Beckett Boulevard, dit weekend in de Bourlaschouwburg, leidt de argeloze weggebruiker richting Absurdistan. Gelukkig houdt Natali Broods het stuur stevig in handen bij Compagnie De KOE.
Samuel Beckett en David Lynch ontmoeten elkaar op het kruispunt van Beckett Boulevard. In de surreële kosmos van Compagnie De KOE kan dat. Het Antwerpse collectief liet zich voor zijn nieuwe voorstelling met Natali Broods, Peter Van den Eede en Willem de Wolf inspireren door beide iconen. Broods licht toe.
Een actrice overweegt een politieke carrière. Daar begint
Beckett Boulevard.
Natali Broods: Een actrice dineert met haar ex-man. Ze denkt erover om in de politiek te stappen. De ober nodigt hen uit in het casino onder het restaurant. Het trio daalt af. Wij dalen figuurlijk af in onze tekst en belanden bij de thema’s van het leven, zoals liefde en ambities. Weet je, tegenwoordig wil niemand links of rechts zijn. Iedereen speelt op het middenveld, net daarom wordt het zo zoutloos. Ik vind dat contradictorisch.
Koester jij politieke ambities?
Hoegenaamd niet. Ik voel me niet geroepen om me in zo’n wespennest te begeven. Maar ik vind het wel een fascinerende gedachte. In het stuk vragen we ons af of een politicus minder geloofwaardig is als hij voordien acteur was. Zoals bijvoorbeeld Ronald Reagan. Acteurs liegen en spelen, maar politiek is ook een spel.
Lynch werd eerder deze week zeventig, Natali Broods wordt dit jaar veertig.
Gelukkig is dat pas in september
(lacht). Ik kan niet ontkennen dat je als actrice genadeloos met je leeftijd wordt geconfronteerd. Vroeger betekende een zekere leeftijd dat je onherroepelijk richting bepaalde rollen werd gedreven. Met dames als Julianne Moore hoop ik dat er in Hollywood toch een kentering aan de gang is die ook bij ons de maatstaven herschikt. Niemand blijft eeuwig jong, maar een actrice afschrijven vanwege haar leeftijd is ronduit choquant. Terwijl oudere actrices net veel hebben te vertellen.
Jij begon op het conservatorium, maar zwaaide af op de Studio.
Het tweede jaar bij Dora van der Groen haalde ik niet. Ik kon dubbelen, maar dan zou ik tegen dezelfde opinies moeten vechten. Dus besloot ik naar Studio Herman Teirlinck te verhuizen. Net toen ik mijn proef wilde doen, vroeg Guido Henderickx me voor zijn film S. Een prent met veel bloot, geweld en seks. Daar had ik toen niet zoveel zin in, dus hield ik de boot af. Maar Guido blufte dat hij zijn film niet draaide zonder mij. Dus hapte ik toe. Daar stond ik als jonge en tamelijk onervaren actrice plots op de set tussen diezelfde Dora van der Groen, Katelijne Damen en Peter Van den Eede. Behoorlijk intimiderend, maar voor mij was het de beste leerschool. Iedereen deed er zijn job, en ik besefte dat ik mijn vleugels uit moest slaan.
De KOE graast binnenkort weer in Frankrijk.
We hernemen De Wederopbouw van het Westen, WitRoodZwart in mei in Toulouse. Dat wordt intensief blokken. Mijn Frans zit zoals bij de meeste Vlamingen op schoolniveau (lacht). Al is het na zo’n zes Franse tournees intussen opmerkelijk beter. Tussendoor heb ik opnames voor de nieuwe fictiereeks Tabula Rasa. Met Peter herneem ik in het Frans ook De Man die zijn haar kort liet knippen. We vertolken het nu allicht met een andere geladenheid dan tien jaar geleden. Zo vraag ik in het stuk aan een toeschouwer een sigaret. Tien jaar geleden rookte ik in de voorstelling, nu niet meer. Hopelijk zijn er zakdoeken in de zaal!