Gazet van Antwerpen Stad en Rand
20.000 euro voor hiv en hepatitis C
Vergoeding voor wie die per ongeluk besmet bloed kreeg
Mensen die in de jaren tachtig behandeld zijn met besmet bloed krijgen alsnog een vergoeding van de overheid. Volgens experts verdient elk van de 1.300 zieken een compensatie van 20.000 euro voor hun jarenlang leed. Ook besmette kinderen en partners zouden geld krijgen. Alles samen gaat het om meer dan 67 miljoen euro.
Tristan Charlier heeft brute pech. Snel na zijn geboorte blijkt dat hij aan hemofilie lijdt: zijn bloed stolt moeilijk, waardoor een banale wonde of het trekken van een tand fataal kan zijn. Zoals de richtlijnen het voorschrijven, wordt Tristan meteen behandeld met donorbloed. Besmet bloed, zo wordt jaren later duidelijk.
“Overal in de wereld doken plots verhalen op van patiënten die na een transfusie zwaar ziek werden. Ik bleek een van de ongelukkigen. Bij mij werd er hiv én hepatitis C vastgesteld.”
Sinds 1985 wordt donorbloed in België gescreend op hiv, en vanaf 1990 ook op hepatitis C. Daarvoor was niemand zich bewust van het gevaar. Resultaat: honderden mensen zoals Tristan werden ziek van een behandeling die eigenlijk hun leven moest redden.
Niet alleen mensen met hemofilie trouwens, maar ook vrouwen die bloed kregen na een miskraam of tijdens en bevalling, en slachtoffers van verkeersongevallen. “We schatten dat er op dit moment in ons land nog zo’n 1.300 directe slachtoffers zijn”, zegt Irm Vinck, juriste en coauteur van een advies van het Kenniscentrum Federale Gezondheidszorg (KCE) dat vandaag wordt gepubliceerd.
Geen medische fout
Het nieuwe advies komt er op vraag van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld), die iets wil doen voor deze vergeten groep patiënten. Niets te vroeg, vindt Vinck. “In Frankrijk zijn ze al begonnen met het uitbetalen van vergoedingen. Voor een rechtbank vangen deze patiënten bot omdat er door het gebrek aan kennis destijds geen sprake is van een medische fout. Maar dat neemt niet weg dat ze een jarenlange lijdensweg achter de rug hebben als gevolg van een behandeling die ze moesten krijgen. Ze hebben nergens voor gekozen.”
Concreet stelt het KCE voor om de directe slachtoffers elk 20.000 euro toe te kennen. Partners en niet besmette kinderen zouden tot 10.000 eu- ro krijgen. Alles samen is er daarom naar schatting 67 miljoen euro nodig. De vergoeding moet volgens de experts zowel naar hepatitis C- als naar hiv-patiënten gaan. Op voorwaarde dat zij een zware behandeling ondergingen of minstens zes maanden chronisch hebben geleden.
Tristan hoopt dat er snel werk wordt gemaakt van de vergoeding. Vooral psychologisch zou die welgekomen zijn. “Kwaad ben ik nooit geweest, dat helpt je niet vooruit. Ik ben vooral blij dat ik er nog ben. Veel van mijn lotgenoten hebben het niet gehaald. Ik wel, maar we hebben daar wel hard voor moeten knokken.”
“Mijn ouders hebben 160.000 euro uit eigen zak betaald om mijn leven te redden. Al hun spaargeld raakten ze kwijt. Daarmee vergeleken is 20.000 euro weinig. Maar de compensatie zou wel een erkenning zijn van het feit dat ik nog de gevolgen draag van wat zo lang geleden is gebeurd.”
Want werken lukt niet meer: de hiv-medicatie die hij als kind kreeg, heeft grote schade toegebracht aan Tristans lichaam. Nog elke dag slikt hij pillen.
Het is niet duidelijk of minister De Block bereid is om 67 miljoen vrij te maken. Haar kabinet liet gisteren weten het voor
stel nog te bestuderen.