Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Runar haalt het beste in mij naar boven”
Gary Martin (26) kan bij Lokeren voor de derde keer met coach Kristinsson aan de slag
De clubs zijn eruit, het contract ligt klaar. Gary Martin hoopt dat hij op winterstage in Spanje al voor Lokeren kan tekenen. De 26jarige Engelse spits, die zes jaar in IJsland speelde, staat te springen om Runar Kristinsson voor de derde keer te helpen. Een kennismakingsinterview.
Gary, de coach moet jou wel héél erg waarderen, dat hij je opnieuw binnenhaalt.
“Het is inderdaad de derde keer al. In 2012 haalde hij me van Akranes ( club
in IJsland, red.) naar KR Reykjavik. We werden kampioen, wonnen de beker en ik werd twee keer topschutter. In 2014 wou hij me meenemen naar Noorwegen, maar van Lillestrom kreeg hij het geld niet. Hij probeerde nog eens in 2015, toen kon het wéér niet. Tot hij vorige zomer onder druk kwam te staan, dan lieten ze hem toch maar doen.”
Maar kort na jullie hereniging lag hij al buiten.
“Dat was pijnlijk. Ik had veel opgegeven om hem te komen helpen, ik liet zelfs mijn vriendin drie maanden achter in IJsland. En vier weken later lag hij buiten... Ik ben uiteraard alles blijven geven voor de club, ik hield ze mee in eerste klasse. Maar aangezien Runar er nu weg is en Lillestrom op financieel vlak niet de beste plaats is om te zitten, wil ik niet meer terug naar ginder. Mijn huur zat er ook op. Ik ben blij dat Runar me de kans gaf om naar Lokeren te komen. We hebben een goeie band, en hij haalt het beste in mij naar boven.”
Sinds vorige donderdag ben je hier aan het testen. En alles wijst erop dat je straks kan tekenen.
“Mijn club Vikingur en Lokeren zijn eruit. En ik ben zelf ook rond met Lokeren. Het belangrijkste is dat ik toon dat mijn conditie niet verschrikkelijk is. De Noorse competitie ligt al een tijd stil, ik raakte twee maanden geen bal aan. Nu voel ik me elke dag fitter worden. Hier op stage leer ik de gasten ook beter kennen. Nu gedraag ik me nog wat serieuzer, omdat iedereen me in de gaten houdt, maar geen nood: ik hou wel van grapjes, I’m a fun
ny guy.”
Wat kan jij Lokeren bijbrengen?
“Ik weet het doel staan. Toch belangrijk voor een spits, hé? Als ik in de basis sta, moet ik aan een doelpunt op twee matchen geraken. Dat is het doel. Handig voor de ploeg is dat ik een totaal andere spits ben dan Tom. Hij is een slimme speler, die goed de bal bijhoudt. Ik ben iemand die constant diep gaat en de verdedigers onder druk zet. Wij twee samen voorin: dat kan werken, denk ik. Sowieso ben ik ook een
team player, die het werk niet schuwt.”
België is weer een stap hoger dan Noorwegen en zeker IJsland.
“Absoluut. Maar het Belgisch voetbal, dat technischer is dan het Noorse, moet me nog beter liggen. Ik ga hier veel beter bediend worden. En Alexander Scholz heeft ook bewezen dat je rechtstreeks van IJsland naar België kan komen en meteen kan uitblinken. Hij kwam voor peanuts naar Lokeren en bracht de club dan miljoenen op.”
Niet moeilijk om IJsland na al die tijd te verlaten?
“Het is mijn thuis geworden. Ik heb daar schitterende jaren beleefd. Wie weet word ik ooit nog IJslands international. Maar ik wil als voetballer blijven groeien. In IJsland heb ik alles al meegemaakt. En mijn vriendin zit er niets mee in om nu mee naar België te komen. In januari 2015 wou Moeskroen me al, maar ik heb intussen gehoord dat het niet de ideale club is. Onze eerste match is tegen Moeskroen straks, ik hoop uiteraard dan te kunnen scoren.”
Waarom brak je eigenlijk nooit door bij Middlesbrough, de club waar je opgeleid werd?
“Pech gehad met de coach. Op mijn vijftiende stopte ik met studeren, zette ik alles op het voetbal. En ik kwam dicht bij de eerste ploeg, onder Gareth Southgate ( huidig bondscoach van Engeland,
red.) stond ik op doorbreken. In de laatste wedstrijd van het seizoen, in mei 2009, haalde ik net niet de bank. Maar toen degradeerden we uit de Premier League, nam Gordon Strachan over en die bracht zijn eigen spelers mee. Daardoor kreeg ik geen enkele kans meer en koos ik voor een uitleenbeurt aan Ujpest. Ach ja, met coaches moet je geluk hebben. En dat heb ik niet altijd gehad. Toen Kristinsson bij KR Reykjavik vertrok, nam Bjarni Gudjonsson over, met wie ik nog had samengespeeld. Fantastische ploegmaat, maar als coach moest hij me niet. Hij zette me naast de ploeg om persoonlijke redenen.”
Gelukkig is er nog Runar Kristinsson!
“( lacht) Inderdaad. Hij heeft me nochtans ook ooit ontgoocheld, toen ik in de Europa Leaguevoorronde op de bank zat tegen Standard. Maar van Runar kan ik dat accepteren, want hij neemt altijd beslissingen in het belang van de ploeg. Hij is echt een topcoach, ik hoop dat ik hem bij Lokeren opnieuw kan helpen. Maar eerst moet ik de rest van de sportieve staf dus nog overtuigen.”