Een stap achteruit? Dit is perfect om mezelf te bewijzen”

Daar was hij gisteren dan eindelijk, de lang verhoopte offensieve aanwinst van Jacky Mathijssen. Een maand geleden speelde hij nog Champions League op Wembley, maar de komende maanden moet Carlos Strandberg (20) Westerlo in eerste klasse houden. “Degradatievoetbal is nieuw voor mij, maar ik pas me wel aan.”

b

We hadden er graag bij geweest tijdens de eerste ontmoeting tussen Herman Wijnants en Carlos Strandberg. De Westerlo-manager heeft in zijn carrière al veel spelers zien komen en gaan, maar een type als Strandberg hebben we de laatste jaren nog niet veel zien passeren in ’t Kuipje. Op zijn eerste werkdag in de Kempen ging de Zweed in de voormiddag nog snel even shoppen in de Publi Sport in Herselt. Witte voetbalschoenen, net zoals zijn oversized witte trainingspak waarin hij ons te woord stond. “Niet voor de kleur, wel voor het model.”

Club Brugge

Qua uitstraling doet hij een beetje denken aan Mbaye Diagne, de Senegalees die twee seizoenen geleden door Juventus voor een half jaar naar de Kempen werd gestuurd. Achter de guitige blik van de 20-jarige Zweed schuilt (voorlopig) een ander karakter. Een beetje afstandelijk, spelend met de sleutel van zijn nieuwe wagen, beantwoordde hij onze vragen. Het ene antwoord nog korter dan het andere. Alsof hij toch niet met volle goesting naar Westerlo was gekomen. We zouden het ons kunnen voorstellen. Een dikke maand geleden speelde hij met CSKA Moskou nog Champions League op Wembley, de komende maanden moet hij Westerlo mee behoeden voor de degradatie.

“Toch zie ik dit niet als een stap achteruit”, sust Strandberg. “Voor mij is dit de perfect om te tonen wat ik waard ben. Ik heb vaak naar Belgisch voetbal gekeken en dit is geen eenvoudige competitie. Jonge spelers kunnen zich hier ontwikkelen, om daarna een stap voorwaarts te zetten. Dat Club Brugge mij meteen zou uitlenen, werd vooraf goed afgesproken. Tegen de degradatie voetballen is nieuw voor mij, maar ik zal me wel aanpassen.”

Met een catalogus aan tattoos op zijn lichaam maakt Strandberg indruk. De leeuw op de borst is geen spiegel van zijn karakter. “Gewoon een mooie tattoo.” De naam van zijn tien maanden oude dochter Céline in de nek toont mogelijk aan dat de stroeve houding van Strandberg misschien maar een façade is. In tegenstelling tot Diagne (“Ik ben te goed om hier op de bank te zitten”) rolt de Zweed met Mozambikaanse roots (mama komt uit Mozambique, papa is een Zweed) in zijn eerste interview niet verbaal met de spierballen.

Of hij fit is om te spelen? “Ik ben de coach niet. Als hij vindt dat ik er klaar voor ben, dan speel ik. Ben ik niet klaar, dan zit ik op de bank. Het was logisch dat ik op trainingskamp bij Club nog niet honderd procent was. Ik kwam net uit een lange vakantie.” Wat die transfersom van 1,5 miljoen euro die Club Brugge voor hem betaalde betekent? “Dat Club Brugge in mij gelooft. Ik hoop er ooit een beslissende speler te worden, maar nu moet ik focussen op mijn job in Westerlo en zoveel mogelijk doelpunten maken.” Over zijn moeilijk periode in Rusland? “Zo is voetbal. Als je jezelf niet toont, dan speel je niet. Voor mij is het een les geweest. Als speler en als mens.”

Cultuurshock

Samen met zijn vriendin Jacyra en dochter Céline trekt hij in op een appartementje op vijf minuten van het stadion. Na het leven in Moskou allicht een stevige cultuurshock. “Het verschil zal groot zijn, maar ik pas me wel aan.”

Wat valt er sportief te vertellen over Strandberg? In zijn eerste training - een onderlinge oefenmatch met de beloften - kende hij wat ups en downs. Soms oogde hij afwezig, maar op technisch vlak is hij zeker een meerwaarde voor dit Westerlo. Een dribbeltje links en een pass achter het steunbeen rechts. En meteen twee doelpunten. Geen indrukwekkende goals, al kan het voor het vertrouwen zeker geen kwaad.