Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De Iron Lady uit Boedapest
Drievoudig olympisch kampioene Katinka Hosszu begint seizoen in Antwerpen met... dertig wedstrijden in twee dagen
“Training-racing”, noemde ze het gisterenavond op de tribunes van de Wezenberg. Niet echt een kennismaking, want ze is er al voor de vierde keer bij op de Flanders Cup. “Mijn eerste meeting van het jaar”, klinkt het met een innemende glimlach. “Goed om te weten waar ik sta.” Daarvoor krijgt ze dit weekend dus overschot van gelegenheid, met een onwezenlijke agenda. Blok op-blok af, water in, water uit. “Ik weet alleen wat mijn volgende nummer is. Crazy? Ik wil gewoon racen. Mocht ik het niet prettig vinden, dan zou ik het echt niet doen. Vorig jaar was dat hier niet anders, hoor.” Misschien dat het twaalf maanden geleden nog niet zo opviel, want toen was ze nog geen olympisch kampioene. Pas sinds vorige zomer klinkt de naam van Katinka Hosszu als een klok in de sportwereld. Nochtans trok de Hongaarse naar Rio met al vijf wereldtitels en dertien Europese titels op haar palmares, verder opgesmukt met een wereldrecord op de 200 meter wisselslag. En toch leek het alsof in Brazilië een nieuwe ster was opgestaan. “Voor mij heeft Rio niet veel veranderd. Maar de manier waarop de buitenwereld me bekijkt is inderdaad anders. In Boedapest, mijn thuisstad, moet ik rekening houden met onvermijdelijk oponthoud als ik de straat op ga. Handtekeningen, selfies met de mensen... Nee, het verveelt niet. (grinnikt) Langer dan drie weken hou ik het thuis toch niet uit.” Angstaanjagende vriend Wat een verschil met Londen 2012. Daar moést het eindelijk gebeuren, die eerste olympische medaille. Goud op de 400 meter wisselslag, daarvan was iedereen overtuigd. Daverend van de stress en gebukt onder de verwachtingen van het thuisfront belandde Hosszu toch naast het podium, als bittere vierde. “Bijna was ik er toen mee gestopt. Ik wilde mijn studies psychologie afmaken in de States en dan in die richting opnieuw beginnen.” Het was toen dat Shane Tusup haar carrière in handen nam. Haar Hongaarse vriend – in de States geboren – én coach die in 2013 ook haar echtgenoot werd. Op zijn minst gezegd een opmerkelijke verschijning, met zijn baard, imposante tors en vervaarlijke tattoos. Naar verluidt een redelijk explosief type. Keihard. Tusup zou Hosszu na een mindere prestatie zelfs hebben aangeraden om in het zwembad te blijven... onder water. “Ik het begin was het misschien niet zo simpel”, sust Hosszu, enigszins verlegen. “Nu we viereneenhalf jaar samen zijn, kennen we elkaar zoveel te beter en zijn we probleemloos dag en nacht samen. Niet alleen in het zwembad. In Boeda- pest runnen we samen een marketingbureau met 36 bedienden. Eens onder ons tweetjes thuis is hij superlief en echt grappig. Shane is de man die me na Londen toonde hoeveel ik van het zwemmen hou. Je bent de vierde van de wereld en je doet het zo graag. Nu dan... Hij heeft van mij een echte prof gemaakt en me vertrouwen gegeven. Ik heb altijd keihard gewerkt, maar buiten het bad nam ik het niet zo nauw met voeding en rust.” Kortom, hij kneedde een Iron Lady uit haar. “Ik hou wel van die naam”, lacht ze. “Enerzijds duidt het op mijn karakter. Ik denk dat ik pretty funny ben. Tot ik op een startblok sta. Anderzijds verteer ik jaarlijks honderden races. Iron Lady, tja...” Miljoen dollar verdiend Zowat 250 dagen per jaar is ze op de hort, schat ze. Nu, eind 2014 werd Hosszu al getipt als eerste zwemster die de kaap van een miljoen dollar prijzengeld overschreed. Via de Wereldbeker alleen al schepte ze vorig seizoen 387.000 dollar (363.000 euro). Ze holde van hot naar her en stond liefst 34 keer op het podium van diverse manches. De poen als grote motivatie? Hosszu, niet meteen op één golflengte met de Hongaarse federatie, weigerde wel een salaris van 40.000 dollar omdat ze het geld niet nodig had en de federatie dat beter kon besteden om de trainingsomstandigheden van haar minder fortuinlijke landgenoten te verbeteren.
PAUL DE KEYSER