Antwerp en Lierse staan zes speeldagen voor het einde voor belangrijke thuismatchen

Franse Ivoriaan Isaac Koné (26) is vaste waarde geworden in basisploeg van Great Old

Als Antwerpcoach Wim De Decker vanavond zijn elftal voor de wedstrijd tegen OHL bekendmaakt, lijkt een basisplaats voor Isaac Koné een uitgemaakte zaak. De uitermate beleefde en welopgevoede Franse Ivoriaan, Parijzenaar ook, kwam pas half november onder het bewind van de later weggestuurde John Bico naar de Bosuil, maar is er vandaag nog steeds een basisspeler. “Wat Bico heeft meegemaakt, wens je zelfs je ergste vijand niet toe.” Gevormd in Monaco

Al op jonge leeftijd had Koné begrepen wat er verwacht wordt van een prof. Bij het grote Monaco werd hij gevormd als speler én als mens. “Ik kwam er toe op mijn vijftiende en ben er weggegaan toen ik 21 was”, vertelt Koné. “Bij Monaco ben ik me ervan bewust geworden dat we als voetballer een bepaalde waarde hebben, en dat ook respect erg belangrijk is. Vandaag heb ik een ruime blik op de wereld. Ook toen Monaco in tweede speelde, moest ik de meer ervaren spelers laten voorgaan, maar heb er wel veel geleerd. De concurrentie was enorm, zeker nadat de club werd overgenomen. Ik ben dus moeten vertrekken ( naar Fréjus Saint-Raphaël, waar hij van 2012 tot 2015 speelde, red.).”

White Star Brussel

“Normaal was ik naar Arles-Avignon ( in de Franse tweede klasse, red.) getrokken, maar ik kwam niet overeen met de voorzitter. Toen het einde van de transferperiode naderde, kwam mijn manager met een voorstel van John Bico ( toen ook de manager/trainer van WS Brussel, red.) op de proppen. Maar er was ook interesse uit de Belgische eerste klasse, dus waarom zou ik dan naar jullie twééde klasse trekken? Bico schotelde me het project voor dat hij in gedachten had: een club uit hartje Brussel naar eerste brengen. Op lange termijn zouden we Anderlecht het vuur aan de schenen moeten leggen. ‘ Waarom niet’, dacht ik. Ik tekende voor twee seizoenen. Spijtig genoeg zijn we niet kunnen promoveren ( WS Brussel speelde wel kampioen, maar kreeg geen licentie en zakte naar de eerste amateurliga, waar het nu moet vechten om te overleven, red.). Dat was een zwaar verdict. We waren diep ontgoocheld, zeker omdat we met de groep tot op het bot zijn gegaan om ons doel te bereiken. Het geloof was enorm, maar ook dat is voetbal. En je relativeert. Zeker als je zaken in de wereld ziet gebeuren zoals in Syrië. Ik ben toen vertrokken als vrije speler.”

Lokroep naar eerste klasse

Pas toen de competitie al bezig was en John Bico de plak zwaaide op de Bosuil, kwam Koné naar Deurne. “Antwerp wilde me echt, terwijl er toch heel wat andere clubs interesse toonden. In bepaalde opzichten waren daar zelfs betere pistes bij, maar ook nu weer vertelde John Bico me over het project dat hij voor ogen had, dat hij een grote club als Antwerp aan promotie wilde helpen. Bij WS Brussel had Bico niet de middelen die hij wel had bij Antwerp. Bij White Star werden we maanden niet betaald... Op dat moment was ik twee jaar in België en hoorde je bijna niets anders dan ‘Antwerp’. Ik herinner me nog dat het met 0-4 is komen winnen tegen WS Brussel. Ongelooflijk dat Antwerp toen niet is gepromoveerd! Als je ziet welke weg het had afgelegd, alles en iedereen kon kloppen... Maar er was wel degelijk een probleem, en dat hadden we bij White Star goed begrepen ( lacht). Daarom bleven wij ervoor gaan, omdat we wisten dat de druk bij Antwerp heel groot was. In sommige wedstrijden werd er niet gespeeld om te winnen - zoals die laatste match tegen Eupen, waarin de ploeg te weinig durfde. Dat heeft hen de titel gekost.”

De (snelle) val van Bico

Lang heeft John Bico het niet volgehouden op de Bosuil. “Voor mij draaide zijn plotse vertrek niet zozeer om de persoon Bico. Dit was vooral een erg pijnlijk moment voor de club. Het waren moeilijk te begrijpen en te bevatten momenten, die periode heeft iedereen geraakt. Wat Bico heeft meegemaakt, dat wens je zelfs je ergste vijand niet toe. Maar ik ben een voetballer, geen politieker, dus ik ga niet voor stemmingmakerij. En ik tekende niet voor of bij hem, maar bij Antwerp. Of het nu Bico, Pierre, Paul of Jacques was, dat maakte niet uit voor mij. Maar als mens heeft heel die heisa mij wel geraakt. Ik heb er weinig woorden voor.”

Meteen in de basis (en er niet meer uit)

“Ik mocht meteen spelen bij Antwerp, ook al was de concurrentie groot. Een en ander had ook met blessures ( N’Diayé, red.) en een schorsing ( Biset, red.) te maken, maar hard werken loont altijd, hé. Het draait goed en de coach geeft me veel vertrouwen, al zal ik ook altijd een plaats op de bank aanvaarden. Niemand is incontournable, zelfs Cristiano Ronaldo niet. De kern is groot, competitief en we hebben een gezamenlijk doel. Laten we daar op focussen.”

Mentale kracht

“Het lichaam kan wel moe worden, maar niet je geest. De hersenen zijn spieren die nooit moe worden. Anders had ik het niet overleefd in Monaco. Ik ben altijd wakker gebleven in moeilijke omstandigheden. En ik weet: die mentale kracht zal ik ook bij Antwerp nodig hebben. Ik kan me goed aanpassen. Als je dat niet kan, kom je niet vooruit in het leven. Ik ben geen Belg, maar ken België al vrij goed. En ik ben een echte realist. Kan nuttig zijn in het voetbal.”

Match tegen OH Leuven

“Natuurlijk willen we zaterdag weer winnen, zeker voor dit publiek. Een nadeel voor de tegenstander ( lacht). Zoals steeds zal het eerste halfuur opnieuw belangrijk worden. Eigenlijk speelt Leuven zonder druk, verliezen is niet zo erg voor hen. Maar wij mogen onszelf ook niet te veel druk opleggen, bijvoorbeeld door te zeggen dat we nog zes keer moeten winnen. Als wij ons voetbal van de voorbije weken kunnen brengen, dan moet het ook nu weer goed komen. En als we blijven winnen, dan hoeven we niet naar de concurrentie te kijken.”