Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Waarom kan Niels niet meer normaal doen?”
“Al die kleine vetes in de cross. Ik moet daar geweldig om lachen.” Het WK is pas over acht dagen, maar vanop de massagetafel in zijn Spaanse stageoord weet Mathieu van der Poel nu al dat het een veelbesproken week wordt. Voor één keer wil hij er zelfs aan meedoen Dan had Niels Albert vader Adrie van der Poel maar niet van favoritisme moeten beschuldigen. “Ooit keek ik op naar Niels”, klinkt het. “Nu is het nog te veel dat hij goeiedag moet zeggen tegen mij.” Wij zochten Van der Poel op in Benicassim, pal op zijn 22ste verjaardag.
b
Even hebben we getwijfeld. Wat geef je in godsnaam als verjaardagscadeau aan een kerel van 22 die volgende week voor de tweede keer wereldkampioen kan worden? Bloemen zijn zo lullig. ‘Iets met auto’s’ zou de wagenfreak in Van der Poel zeker waarderen. Maar dat is snel zo duur – en het gaat al zo kwaad in de schrijvende pers. ‘Een voodoopop van Van Aert’, zoals een collega voorstelde? Ietsje té. Dus houden we het, de portefeuille van onze hoofdredacteur indachtig, maar bij een klassieke taart met kaarsjes – het liedje mag hij er zelf bij denken.
Al was die voodoopop ook nog wel een idee. Want ging dit eerst geen dubbelinterview samen met Van Aert worden? Tot jij afmeldde? “Dat had vooral met praktische omstandigheden te maken. In Fiuggi had het wel gekund. Maar omdat ik daar niet reed, werd het moeilijk. En de laatste week voor een WK wil ik niet meer gestoord worden. Plus: wat zou zo’n dubbelinterview nog kunnen opleveren? Alles wat tussen ons gezegd moet worden, is gezegd.” Vergissen wij ons als we de jongste weken enige spanning voelen tussen de twee beste crossers van het seizoen. “Tussen Wout en mij is er niet echt een probleem. Denk ik toch. Niet dat we vrienden zijn. Dat kan niet. Rivalen moeten mekaar altijd een heel klein beetje (maakt aan- halingstekens in de lucht) ‘haten’. Dat zorgt net voor die extra drive in de wedstrijd. Wout zelf hoor ik ook nooit klagen. Het is altijd iemand anders die dat doet. En die doet dat nu al een tijdje. Dat is jammer.” Niels Albert? (knikt) “Ik begrijp niet hoe Niels zo is kunnen veranderen. Eerst roept hij in de pers dat Wout en ik te lief zijn voor mekaar. Dat is al niet aan hem om zich daarover uit te spreken. Vervolgens begint hij op het BK te morren over de loopstrook die ingekort wordt. Weer klagen. En tot slot gaat hij over mijn pa roepen dat het niet kan dat die het WKparcours uitstippelt. Terwijl Niels heel goed weet dat dat niet waar is. Mijn pa en zijn team worden gewoon ingehuurd om een uitgetekend parcours op te bouwen. Hij beslist daar verder niets. Dat is trouwens niets nieuws. Dat Niels zich al maar schrap zet. Volgend jaar op het WK in Valkenburg zal mijn pa dat opnieuw doen. Maar wat mij het meest stoort: Niels wéét dat allemaal. En toch probeert hij zo de boel op te poken…”
Terwijl jullie ooit samen in de ploeg reden en uitstekend met mekaar opschoten. “Ik keek op naar Niels. Dat maakt het zo jammer. Ik begrijp dat Niels nu in het andere kamp zit. Maar moet je je dan zo gedragen? Want het is niet alleen in de pers, ook naar mijn entourage doet hij zo. Vroeger kwamen onze pa en ik goed met hem overeen, maar nu is het nog te veel voor hem om goeiedag te zeggen tegen ons. Waarom kan Niels niet meer normaal doen?”
Jouw reactie was anders ook niet mals. Je noemde hem een ‘janker’ op Twitter.
(haalt schouders op) “Wie mij kent, weet dat ik dat woord vaak gebruik. Blijkbaar komt dat in België wat groffer over dan in Nederland. Maar voor mij is een janker iemand die veel klaagt. Zoals Niels.” Til je er niet te zwaar aan? Al die kleine ruzies en vendetta’s, dat hoort toch bij de cross zoals taart bij een verjaardag. “Maar daarom mag ik nog wel mijn gedacht zeggen. (lacht) Zeker als ik gelijk heb. Maar wees gerust: ik lig er niet wakker van. Ik heb zelfs heel hard moeten lachen bij alle commotie voor het BK. Op de radio, in het nieuws… Al die publiciteit. In Nederland wordt de cross zelfs niet meer uitgezonden door de NOS – ook onbegrijpe- lijk. In België zie je net aan alle heisa hoe belangrijk de sport is. Terwijl het uiteindelijk toch een mooi parcours was. Ik heb zelfs nog even overwogen om naar ginder te rijden, gewoon om eens over die brug en dat strand te kunnen fietsen. Maar Oostende was toch iets te ver.”
Van Aert irriteert zich vooral aan de vele commentaren van oudvedetten in de cross. Herkenbaar?
“Nee. Als Nys vindt dat ik serieuzer met mijn vak moet bezig zijn, mag hij dat van mij best zeggen. Ook al wordt er soms iets van gemaakt wat het helemaal niet is. Als ik na de afgelaste cross in Koksijde naar huis rij en mijn gegevens op Strava zet, puur omdat ik dat leuk vind om te delen, heet het direct dat ik een psychologisch spel speel. Terwijl dat het laatste was wat ik voor ogen had. Ik weet dat Nys en co daar vroeger wel mee bezig waren. Dan deelden ze doelbewust wattages, of zetten ze ze net in de week voor het WK op Twitter dat ze een record op training hadden gebroken… Straf, denk ik dan, dat je elk jaar net in die periode een record breekt. Ik laat mij er niet aan vangen. Misschien ook omdat ik opgegroeid ben in dit wereldje. Ik heb het nooit anders geweten. Onze pa kreeg ook altijd commentaar in zijn carrière.” Maar hij ergert zich er wel aan. Nog steeds. (lacht) “Daarom interviewen ze hem zo graag op de cross. Hij is behoorlijk direct en er komt altijd wel iets uit zijn mond dat de moeite waard is. Soms denk ik wel eens: moet dat nu…? Maar dan zegt hij: ‘ ik zal de dwaze uitspraken wel doen, dan moeten ze daarvoor al niet meer bij jou terecht.’ Niet dat ik het trouwens altijd eens ben met hem. Bijvoorbeeld? “In Francorchamps. Toon Aerts zorgde daar voor een beetje spektakel met zijn jumps op de brug. Onze pa zegt dan direct dat dat niet hoort en dat Toon beter normaal kan doen. Terwijl dat gewoon plezant is om te doen, toch?”