Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Als je het al moeilijk hebt, komt de berg papier erbij
Niet alleen slachtoffers van aanslagen kampen met administratieve rompslomp
Terwijl je vecht tegen de tranen en tegen de pijn, moet je papieren invullen tot je erbij neervalt.
Ze maakte indruk, de moeder van het meisje dat haar beide benen verloor bij de aanslag van 23 maart in Zaventem. De Amerikaanse Elisabeth Lasnier de Lavalette loofde in de onderzoekscommissie de hulp die ze vlak na de aanslag had gekregen, de geweldige medische zorg ook. Maar daarna stond ze alleen, alleen met de berg papier die haar werd aangedaan. Die berg is het lot van iedereen die getroffen wordt door rampspoed en verlies. Is daar nu echt niets aan te doen?
Lasnier de Lavalette getuigde in de onderzoekscommissie naar de aanslagen in Brussel van 23 maart en deed haar verhaal nog eens ’s avonds in De Afspraak op Canvas. Zowel in de Kamer als in de studio legde ze haar berg facturen en andere papieren ostentatief op tafel. Medische hulp had ze gehad, vriendelijke mensen waren er genoeg, maar die ellendige hoop papier was voor haar en voor haar alleen. Terwijl ze alles op alles zet om haar dochter opnieuw een toekomst te bieden en haar eigen emoties de baas te blijven, stromen de rekeningen en formulieren binnen. De vrouw heeft gelijk als ze zegt dat de slachtoffers van de aanslagen ook bij die administratie geholpen moeten worden. We slaan in het buitenland een mal figuur als we mensen als haar laten verzuipen in de paperassen, zeker omdat we in dit land voldoende ambtenaren hebben om hen bij te staan. Veel meer dan in de meeste andere Europese landen, waar ze die bijstand blijkbaar wel geregeld krijgen. Onze regering kan maar beter snel werk maken van de begeleiding van slachtoffers als mevrouw Lasnier.
Vereenvoudiging
En kan ze dan ook eens werk maken van een échte administratieve vereenvoudiging? Want niet alleen slachtoffers van aanslagen krijgen met die berg papier te maken, ook mensen die een dierbare verliezen, die ziek worden, een ongeval hebben, een ziek kind of een zorgbehoevende ouder moeten verzorgen, een uitkering nodig hebben... Altijd als je een peri- ode doormaakt waarin je het moeilijk hebt, word je extra getroffen door een berg administratie. En ondanks het internet, duizenden apps en wat al nog meer, verkleint die berg niet. Integendeel. Nog altijd moet je honderden keren je gegevens invullen, telkens weer andere instanties moeten iets van je weten, van de meest diverse mensen heb je handtekeningen nodig... Terwijl je vecht tegen de tranen en tegen de pijn en je je de grootste zorgen maakt over jezelf of je geliefde, moet je papieren invullen tot je erbij neervalt. En doorgaans is er niemand die het van je overneemt. In het beste geval tref je bij alle verschillende diensten die je nodig hebt iemand die je helpt, maar de puzzel moet je zelf leggen. Veel overheidsdiensten denken dat ze hun plicht gedaan hebben als je de formulieren online kan invullen, maar daar gaat het niet om. Ook op websites kun je verdwalen, en telefoonlijnen waar je eindeloos nummertjes moet kiezen voor je iemand aan de lijn krijgt, vergroten de ellende alleen maar. Het gaat niet om online of papier, het gaat om efficiënt gegevensbeheer, rechtlijnige communicatie, heldere taal en op tijd en stond een mens om je bij te staan. Misschien heeft mevrouw Lasnier de Lavalette onze bestuurders ervan overtuigd er eindelijk eens iets aan te doen.