Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Diverse meningen zijn eigen aan een democratie”
De sfeer van verzet die er in de aanloop naar de inauguratie van president Donald Trump in de VS is geweest, is bewonderenswaardig. Mensen durven er nog vrijuit hun mening verkondigen. Zo leren we toch uit de vele protesten en betogingen; ook die onder leiding van regisseur Michael Moore, waaraan beroemdheden als Robert De Niro en Alec Baldwin deelnemen. Het valt me op hoe groot het contrast is met wat we hier meemaken. In België, en dat kunnen we uitbreiden naar de rest van Europa, wordt veeleer een angstklimaat gecreëerd, angst om in verzet te gaan, angst om kritiek te geven. Ik denk hierbij aan de heisa over de uitspraak die Dyab Abou Jahjah op social media heeft gedaan over de aanslag in Jeruzalem waarbij vier Israëlische soldaten om het leven zijn gekomen. Of je het nu met hem eens bent of niet, ik kan er niet bij dat in een democratisch land als België diverse meningen niet meer aan bod kunnen komen. Of toch niet allemaal. Het hele gebeuren rond Jahjah heeft veel stof doen opwaaien. Ik zie hierin vooral een dubbele gelaagdheid, een stukje hypocrisie waaraan het westen zich al decennialang schuldig maakt. Ik heb het in bijzonder over de hypocriete houding ten aanzien van het conflict tussen de Palestijnen en Israël. Hoe gaat het westen hiermee om? Laten we de vergelijking maken met het fenomeen van apartheid, zoals we in Zuid-Afrika hebben gekend. Iedereen staat wat dit betreft duidelijk op één lijn: elke zichzelf respecterende democratische staat veroordeelt apartheid. Waarom laten we dan toch, en dat al jarenlang, gebeuren wat er gebeurt in Israël? De VN en ook mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch en Amnesty International hebben de Israëlische bezettingen in Palestina al meermaals veroordeeld. Het arresteren van minderjarigen, het blijvend koloniseren van gebieden, het uitdrijven van mensen uit hun huizen, het afbreken van woningen, ... We hebben hier te maken met een oorlogscontext, de context van een militaire bezetting waarin andere regels gelden dan in een situatie waar burgers niet worden bedreigd. Als burgers zich in een oorlogssituatie verzetten, noemen we dat dan terreur of noemen we dat verzet?
Grenzen van het publieke debat?
Ik vind het vreemd dat iemand die hierover zijn mening geeft vanwege die mening wordt ontslagen. Wie bepaalt hier de grenzen van het publieke debat? Ik heb Theo Francken zich weten moeien en ook Bart De Wever laat hoe langer hoe duidelijker zijn kritiek op bepaalde media horen. Dus ja, het verontrust me te moeten zien dat een diversiteit aan meningen blijkbaar niet meer kan. Ik dacht dat dat net het principe van democratie is. Uiteraard lees je in de media meningen waarmee je niet akkoord kunt gaan. Die verscheidenheid maakt het publieke debat net boeiend en voedt de democratie.