“Nu kunnen we tegenstander meer ambeteren”

Jacky Mathijssen heeft er goede moed op. Drie keer winnen en de redding is een feit, berekende hij. Na de komst van Carlos Strandberg en Marko Nikolic rekent Mathijssen zich nog niet rijk, maar ziet hij wel veel pluspunten.

Meer mogelijkheden

Zo beschikt Westerlo na de Zweedse input over meer mogelijkheden. Mathijssen testte ze deze week al eens uit in een onderlinge oefenmatch: 4-1-4-1, 4-2-3-1 en 4-4-2. Met Strandberg zowel in een centrale rol als op de flank. Mathijssen: “De twee nieuwe jongens beschikken over profielen die we niet hadden. Eén ( Strandberg, red.) kunnen we gebruiken om Silvère te verlossen als hij door zijn beste krachten zit of iets aan de hand heeft. Dat risico konden we niet nemen. Maar het is ook mijn hoop om hen zo vaak mogelijk samen te laten spelen. We hebben nu een aantal alternatieven en kunnen vooraf, onderweg of aan de rust omschakelen naar iets wat voor de tegenstander misschien ambetanter is. Sinds het wegvallen van Max ( Annys, red.) waren we in een vaste vorm gegoten. Als we daar uit wilden geraken, kon ik niet iedereen naar zijn normale kwaliteiten laten voetballen.” Meer kwaliteiten Tijdens de oefenmatch onderscheidde Strandberg zich al met enkele fantasietjes, gisteren bevestigde hij op zijn witte voetbalsloffen die goede voeten. Toen de meeste spelers al waren gaan douchen, werkte hij samen met Nikolic, Ganvoula en Heymans nog op enkele afwerkingsvormen. Strandberg en Nikolic staken erbovenuit. Een voorzet controleren en schieten, het liep bij Ganvoula net iets stroever. Mathijssen: “Ik heb altijd gezegd dat ik geen nood heb aan mensen die ongeveer hetzelfde zijn als wat we hebben. Ik ben heel tevreden over de andere jongens en hoe ze werken, maar die zitten allemaal kort bij hun limiet. Daar moet je je als coach bij neerleggen. Dan heb je niet iemand nodig die vijf procent beter is in hetzelfde profiel, maar iemand met specifieke kwaliteiten die je nog niet hebt. Net daarom is de integratie van die gasten meer dan voortreffelijk. Iedereen denkt: dit hebben we niet, dit moeten we omarmen, koesteren en accepteren. Ik heb hen wel duidelijk gemaakt dat ze verwachten dat ze er binnen hun kwaliteiten het maximum moeten uithalen om ons iets terug te geven. Dat is onze collectieve challenge. Persoonlijke ambities moeten nu vijf, zes weken aan de kant.” Meer diversiteit Dat Strandberg een opmerkelijk figuur is, was de eerste dag meteen duidelijk toen hij in een oversized wit trainingspak op de club arriveerde. Hij oogt een beetje nonchalant, maar daar ziet Mathijssen geen graten in. Mathijssen: “Als je een kleedkamer samenstelt, kijk je naast voetbalkwaliteiten en posities ook naar karakters. Daar zitten altijd één of twee van zo’n jongens tussen. Ik hou daar wel van, maar je moet er ook geen vijf hebben. Hij is een beetje excentriek, maar op zijn manier kan hij de spanning doorprikken. Dat wil niet zeggen dat deze groep te braaf was, hij is gewoon een beetje anders en gaat makkelijker om met complexe dingen. Dat hoeft geen nadeel te zijn. En hoe apart hij ook is, hij is correct ten opzichte van zichzelf.” Meer geloof Na de uppercut tegen Lokeren lag Westerlo tegen het canvas, in Moeskroen en tegen Kortrijk krabbelden de Kemphanen recht. Met de borst vooruit gaan ze nu het drieluik KV Mechelen - Anderlecht - Waasland-Beveren tegemoet. Mathijssen: “Na Lokeren hebben we geaccepteerd en gereageerd. Achteraf bekeken was het gelijkspel in Moeskroen wel een belangrijk punt. Nu gaan we proberen om iets te halen in Mechelen. Ik voel in deze groep het geloof en de mentale sterkte. We spe- len nog vijf keer thuis, dat is een mentaal voordeel. Het maakt niet uit tegen wie of wat. In de verloren thuismatchen tegen Waregem en Lokeren hebben we bewezen dat we tegen eender wie strijdbaar kunnen zijn. Of het nu al money time is? We spelen nog negen matchen. Als het iedere keer money time is, dan zitten we op het einde zonder geld. We zullen het opsparen voor een all in op het laatste. Nu zitten we nog met veel spelers aan tafel, het belangrijkste is om niet af te vallen.” KERSTEN STEURBAUT