Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Boonen wint al
Tientallen camera’s en microfoons. Dat had Davy Roef gisteren niet verwacht na zijn medische tests bij Deportivo La Coruña. “Dat bewijst dat Deportivo een grote club blijft. In het verleden bewonderde ik hier topspelers zoals Makaay en Diego Tristan, en ik herinner me de 4-0-mirakelzege tegen AC Milan in de kwartfinales van de Champions League in 2005. Ik ben blij dat ik in de beste competitie ter wereld aan de slag mag. Deportivo staat pas zestiende, maar dat stemt niet overeen met de kwaliteiten.”
Roef stond iedereen zelfverzekerd te woord, blij dat hij de deur van Anderlecht (even) achter zich dicht kon klappen. Daar had het bestuur hem deze zomer nochtans een eerlijke kans tot Nieuwjaar beloofd, maar na 15 matchen schoof René Weiler hem aan de kant. De Zwitserse coach wilde altijd al een meer ervaren keeper en Roef betaalde enkele onzekerheden cash. Zo werd de voorzet van Waregem-speler Cordaro die binnenwaaide hem fataal.
“Ik benadruk dat ik geen problemen heb met de technische staf van Anderlecht. Ik bedank die zelfs voor de kans, maar wat hadden ze verwacht? Dat ik direct zoals Thibaut Courtois zou presteren in mijn eerste seizoen en meteen de titel zou opleveren? Akkoord, ik vond mijn eerste vier maanden bij Anderlecht ook niet top, maar zeker ook niet slecht. Er waren wel wat foutjes, maar goed...Dat maakt toch deel uit van het leven van een profvoetballer?”
Roef praat er voor het eerst over omdat hij rust vond. Maar nadat hij tegen Qabala zijn plaats had moeten afstaan aan Frank Boeckx, had hij het mentaal enkele weken erg lastig. “Het was moeilijk, ja. Weiler gaf me ook niet zoveel uitleg. Hij zei alleen dat dit deel uitmaakte van mijn leerproces als keeper. Nu, als een coach niet tevreden is over een speler, heeft hij het recht om die op de bank te zetten. Ik heb trouwens ook niets tegen Frank Boeckx. Dat is een supergast, en het is niet zijn fout dat ik uit de gratie viel. Momenteel doet Frank het uitstekend en ik hoop voor hem dat het lang blijft duren. Ikzelf draaide de knop om en dat zagen ook de geïnteresseerde teams.”
Vriendin op bezoek
Voor de Antwerpenaar begint een nieuwe episode bij de voormalige Spaanse kampioen. Bij zijn bezoek aan het Estadio de Riazor was hij onder de indruk. “Een stadion van 35.000 man, dat heeft geen enkele ploeg in België. Daarom ben ik ook blij om hier te zijn, want van Anderlecht mocht ik niet naar een andere Belgische club uit de top zes. Ja, ik weet dat ik hier met Tyton en Lux twee serieuze concurrenten heb: de eerste speelde voor PSV en Stuttgart en de andere was Argentijns international, maar over mijn statuut is hier niet gesproken. Natuurlijk ben ik geen idioot die denkt dat hij vanaf de eerste wedstrijd zal spelen, maar ik ben klaar om die mannen het vuur aan de schenen te leggen. Als club kende ik Anderlecht als mijn broekzak, waardoor nieuwe lucht me deugd kan doen. Een ander leven, een andere stijl van keepen...Het zullen goeie lessen zijn.”
Roef moet vooral assertiever en zelfstandiger worden. Misschien kan hij dan over zes maanden nog terugkeren naar Anderlecht. “Dat is alleszins zo voorzien. Het bestuur gelooft nog in mij, maar in het voetbal weet je nooit. Dit Spaans avontuur beschouw ik als een grote kans. Mijn ouders zullen wel af en toe op bezoek komen, net als mijn vriendin, die nog studeert. Maar voor de rest moet ik vooral leren om mijn plan te trekken.”