Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn laatste kans op een baby”
Collega’s zamelen mee geld in om dure behandeling te kunnen betalen voor Ekerse kankerpatiënte Glynnis
Toen Glynnis Derboven (26) uit Ekeren tien jaar geleden te horen kreeg dat ze aan een vergevorderde kanker leed, was haar eerste zorg genezen. Nu blijkt dat ze door de behandeling vervroegd in de menopauze zit. Eiceldonatie is haar enige optie om nog zwanger te raken. “Maar dat kost enorm veel.”
b “Ik heb er heel veel aan dat ik voor kindjes kan zorgen”, zegt Glynnis aan het eind van ons gesprek. “Maar zelf een baby in mijn buik mogen dragen, dat is al van jongs af aan een grote droom.” Glynnis werkt in kinderdagverblijf ’t Kabouterke in Berchem. Haar collega’s verkopen voor 5 euro zakjes snoep om mee haar laatste kans om zwanger te worden, te bekostigen. Als alles goed gaat, wordt er dit jaar nog dankzij eiceldonatie een embryo bij Glynnis ingeplant. En dat na tien zware jaren.
“Toen ik zestien was, is vastgesteld dat ik aan Hodgkin lymfoom leed, een vorm van lymfeklierkanker”, vertelt Glynnis. “Ik kampte toen al een jaar met een zware hoest, die steeds terugkwam. In het ziekenhuis bleek na een scan en tests dat het ernstig was: tussen mijn longen en hart zat een tumor van 10 centimeter, met uitzaaiingen naar mijn hals.”
Glynnis onderging lange en zware behandelingen met chemotherapie. “De hoogst mogelijke dosis”, zegt ze. “Vijf jaar later werd ik gelukkig genezen verklaard, maar werd er mij ook verteld dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen, omdat mijn eierstokken te zwaar waren beschadigd.”
IVFbehandeling
“Toch bleek later bij een routinecontrole bij de gynaecoloog dat mijn cyclus zich had hersteld en dat ik toch nog eicellen aanmaakte, zij het weinig. Maar ik was dolgelukkig, want ik en mijn partner dromen allang van een eigen kindje. Na een jaar proberen, zijn we anderhalf jaar geleden naar een fertiliteitsarts gestapt.”
In België vonden volgens de jongste cijfers in 2014 18.626 vruchtbaarheidsbehandelingen plaats. In ons land worden zes cycli – pogingen, zeg maar – ‘medisch begeleide voortplanting’ terugbetaald.
In het Sint-Augustinusziekenhuis kreeg Glynnis drie behandelingen met in-vitrofertilisatie (IVF). “Helaas zonder succes en we vonden het tijd voor een tweede opinie”, zegt ze. “In het UZ Brussel is men gespecialiseerd in vruchtbaarheidsproblemen na kanker en zo zijn we daar terechtgekomen. Bleek dat de kans dat ik met IVF zwanger zou worden quasi nul was, want ik was volgens de artsen al in mijn menopauze aanbeland.”
De enige optie die Glynnis nu nog rest, is eiceldonatie. “Het is enorm pijnlijk en frustrerend dat ik nog steeds de gevolgen moet dragen van die zware ziekte”, zegt ze. De kans op zwangerschap na eiceldonatie bedraagt 35% (zie ook ka
der). “Dat is genoeg om mij aan op te trekken”, zegt Glynnis.
In ons land vonden in 2014 176 behandelingen plaats met ingevroren eicellen en 180 met verse eicel- len. De aantallen zijn gering, omdat eiceldonatie niet zo evident is. De donor krijgt een hormoonkuur om de groei van eicellen te stimuleren, waarna er een tiental worden weggehaald.
Kruisdonatie
Omdat een aangetrouwd familielid van Glynnis zo lief is om eiceldonor te zijn, komt Glynnis ineens bovenaan de wachtlijst voor een anonieme donor. Kruisdonatie, heet dat principe.
“De donor wordt niet betaald voor de eicellen, maar ik bekostig wel uit eigen zak haar behandeling, medicatie en mijn eigen kosten. De IVF-pogingen hebben ons tot nu toe 4.000 à 5.000 euro gekost, daar komt per eiceldonatie nog eens minstens 1.000 euro bij. We zetten nu alles opzij om dat te bekostigen, maar er zijn ook mensen die hun kinderwens daardoor moeten opbergen. Daarom ben ik zo dankbaar voor de steun van collega’s en ouders.”
GLYNNIS DERBOVEN
Kankerpatiënte “Er zijn mensen die hun kinderwens moeten opbergen omdat de procedure te veel kost. Daarom ben ik zo dankbaar voor de steun van mijn collega’s en ouders.”