Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We zetten je levensles verder”
Emotioneel afscheid van tweede slachtoffer dodelijke crash Katelijne
Een dag nadat vrienden en familie afscheid hadden genomen van Mike van Rijthoven, is gisteren ook Joren Brughmans voor een laatste keer gegroet. Opnieuw zat de kerk afgeladen vol. De jongeman die de auto bestuurde op het moment van de crash, werd omhelsd door de ouders van Joren.
Energiek, sympathiek, populair. Op ’t gemakske, stijlvol, goedlachs. Eén voor één beschreven Jorens vrienden hem in drie woorden. Een kieken. Fotogeniek. Actief, behalve op zondagochtend. En zo ging het maar door. Want Joren, het tweede slachtoffer van de dodelijke crash van vorige week dinsdag in Katelijne, had veel vrienden. Met vijf van hen richtte hij ‘het kot’ op, een plaats waar ze naar muziek konden luisteren en van gedachten konden wisselen. “Op mijn begrafenis moeten ze Blink 182 spelen!”, had hij daar eens gezegd. En dus schalden er woensdag rockgitaren door de boxen van de kerk. Met andere vrienden voetbalde hij, met nog anderen dronk hij geregeld een pintje.
Bij Joren ging het niet om een vriendenkring, maar om vriendenkringen. Ook bij hoogstudentengilde De Wesp was hij meer dan graag gezien. Net als bij Mike vormden de leden gisteren een kring rond zijn kist, en zongen ze het clublied. En net als Mike werd Joren post mortem gepromoveerd van schacht tot erelid. Joren en Mikes vriend Michael H., die aan het stuur zat tijdens het ongeval dat aan drie jongens het leven zou kosten, was er net als gisteren bij. Jorens ouders namen hem in de armen. Ongetwijfeld een welkome steun, want hij heeft een zwaar kruis te dragen. Ook de pastoor die de plechtigheid leidde, stak Michael een hart onder de riem. “We voelen diep mee met Joren, Mike en Jonatan. Maar we verbinden ons ook met je twee andere lotgenoten, Anton en Michael. Want ook al is er in een auto maar één stuur, er hebben vijf vrienden gereden. Samen gereden”, zei hij.
Omarmen
Die verbondenheid, die vindt ook Jorens familie nu belangrijk. “Ik heb je kleren van die fatale dag gewassen”, schreef zijn mama. “Bij het omkeren van je T-shirt vonden we een mooie spreuk op het etiket: ‘ embrace the unknown’, omarm het onbekende. Die spreuk staat nu naast jouw foto op de kast. Is dat jouw laatste boodschap? Dat we elkaar moeten blijven omarmen? We zullen het zeker blijven doen. Zo deed jij dat met iedereen en jouw levensles zetten we verder.”