Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hallo koersdirecteur, kan je die straat laten kuisen?”
Op verkenning van Omloop Het Nieuwsblad in volgwagen van Hilaire Van Der Schueren
Het is een traditie. Elke laatste woensdag van februari verkennen de ploegen het parcours van de Omloop Het Nieuwsblad. Wij volgden de renners van WantyGroupe Gobert en kregen een snelcursus verkennen voor beginners in de volgwagen van Hilaire Van Der Schueren, de nestor der ploegleiders. Van de rijsttaart in zijn veranda tot het demonteren van de fietsen in zijn boerderij. “Excuseer, mijn quartier général.”
“Wat een kiekens!”, vloekt Hilaire Van Der Schueren, terwijl hij licht van streek zijn Citroën over een Geraardsbergse stoep laat schuren. De parcoursverkenning van Wanty-Groupe Gobert is nog maar vijf kilometer ver of zijn 13koppige bende rijdt een verkeerde straat in.
Het vertrekpunt van de verkenning bevond zich tien minuten eerder op de boerderij van de 69-jarige ploegleider. Daar geen kiekens, wel zes koeien. Ze kijken toe hoe de renners twee meter verder de banden van hun fietsen met een handpomp nog wat extra druk meegeven. Van Der Schueren woont niet op de boerderij. “Dit is mijn quartier général. Ik kom hier dagelijks. Ik heb hier mijn bureau. Ik kan hier in alle rust nadenken en er is goei internet om te werken.”
Tweehonderd meter verderop, nog steeds in Atembeke, woont hij echt. Het is daar dat we om half tien hebben afgesproken voor de verkenning. Zeven renners zitten aan de met drie rijsttaarten gevulde tafel in de veranda met zicht op de Bosberg. De vrouw des huizes, Betty, ontfermt zich vanuit haar rolstoel over de koffiemachine en doet een klapke met de Italianen. Het gesprek duurt wat langer dan gepland, want Kevin Van Melsen heeft na een misverstand zijn koffer met koerskleren niet bij.
Om 10.30u kunnen ze eindelijk vertrekken. “Jongens, dit is een verkenning. De koers is pas zaterdag. Je moet mij vandaag dus niet proberen te imponeren. De selectie is toch al gemaakt. Gebruik vandaag om de juiste bandendruk te vinden op de kasseien en let goed op de windrichting”, geeft Van Der Schueren zijn renners mee in drie talen, waarna de blauwe bende de Muur van Geraardsbergen op stormt.
Geforceerde plaspauze
Peter Sagan en Tom Boonen laten de prospectie van de Omloop Het Nieuwsblad -– mede door het gure weer – aan zich voorbijgaan. “Ik vind zo’n verkenning wel belangrijk”, zegt Van Der Schueren. “Al was het maar om de opeenvolging van de kasseien en de hellingen nog eens op te frissen. Ik vind het ook beter om woensdag in plaats van donderdag te gaan. Ook al is het maar goed 100 kilometer, de renners kunnen een extra dag recuperatie gebruiken.”
Astana verkent pas vandaag. Toch is hun renner Laurens De Vreese ook van de partij. Van Der Schueren grinnikt wanneer hij zijn ex-renner opmerkt. “Hij mag dan wel bij een chique ploeg rijden, hij kan mij niet missen. Ik heb er geen probleem mee dat hij meekomt.” Wel klinkt er gefoeter wanneer de renners van het Nederlandse Roompot vlak achter de zijne rijden. Van Der Schueren maant zijn renners aan een geforceerde plaspauze te houden “In een verkenning moeten de ploegen apart rijden.” Een echte reden voor dat isolationisme is er niet. Van Der Schueren houdt het op een ongeschreven wielerwet. Dat blijkt ook wanneer we later het pad van Trek-Segafredo en Orica-Scott kruisen en ook zij een korte pauze inlassen.
De renners van Wanty-Groupe Gobert lijken goed geluisterd te hebben. Kopman Guillaume Van Keirsbulck verandert tot drie keer toe zijn bandendruk. Op zoek naar de ideale spanning. Van Der Schueren maakt van de verkenning gebruik om zijn renners te monsteren. De Fransman Yoann Offredo, die andere kopman, rijdt trager dan zijn ploegmaats over de Haaghoek. “Dat zie ik graag. Hij is duidelijk bezig met verkennen. Hij zoekt langs welke kant van de weg de kasseien het vlotst berijdbaar zijn.”
Bellen met koersdirecteur
De smile op het gezicht van Hilaire Van Der Schueren verdwijnt wanneer ze even later over de Eikenberg rijden. De helling in Maarke-Kerkem kreeg onlangs een opknapbeurt. “Wat is dat hier?! Ze kunnen hier gewoon over het asfalt naar boven rijden. Dit is de Eikenberg niet meer. In mijn tijd lagen hier de slechtste kasseien van Vlaanderen.”
De tijd van Hilaire situeert zich zo’n veertig jaar geleden, ontdekken we als we in Mater langs de Brouwerij van Roman passeren. “Roman was de sponsor van mijn eerste ploeg. Dat was in 1976. We zijn nu 41 jaar later en ik zit nog steeds achter het stuur.”
Van Oudenaarde gaat het richting Ronse naar de kasseien van de Donderij. Van Der Schueren doet een inhaalmanoeuvre en roept zijn renners toe dat de koers op deze strook echt begint. “De winnaar zit hier bij de eerste twintig.”
Nadien gaat het in vliegende vaart over een smal baantje richting de voet van de Taaienberg. Een route die ook populair is bij de landbouwers, want de renners krijgen nogal wat mest onder de wielen geschoven. “Zeer gevaarlijk”, zegt Hilaire, waarna hij meteen belt naar koersdirecteur Wim Van Herreweghe: “Hallo Wim, Hilaire hier. Je zou
de afdaling richting de Taaienberg nog eens moeten laten kuisen. Er ligt veel vuiligheid. Ze zullen vallen als vliegen.” Dan tegen ons: “Tja, iemand moet het doen, hé. Ik ben de peetvader van de ploegleiders, zelfs nog drie maanden ouder dan Walter Planckaert.”
Op 35 kilometer van de meet ligt de Molenberg, de laatste helling. Van Der Schueren haast zich naar Van Keirsbulck: “Guillaume, dit is het punt waar ze altijd wegrijden. Van hier mag je Boonen niet meer lossen.” En dan opnieuw tegen ons: “De tactiek voor zaterdag is eigenlijk simpel: Quick-Step volgen. Als je de eerste kan volgen, word je tweede. Een resultaat waar wij voor tekenen.” Na de kasseien van de Lange Munte zit de verkenning erop, zonder één lekke band. Na een douche in de ploegbus en een massage staat er in Hilaire’s veranda nog een gezonde soep en zelfgemaakte spaghetti bolognaise op het menu. “Waarom op hotel verzamelen, als het veel gezelliger kan?”, zegt Van Der Schueren. “De sfeer in de ploeg is echt goed. Nu maar hopen dat zich dat zaterdag ook vertaalt in een resultaat” En dat de kiekens dan wel de juiste weg nemen.