Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn vrouw zou me dit gegund hebben”
Pierre Maes, weduwnaar uit Hoboken, hervond zijn optimisme dankzij ‘Hotel Römantiek’
Voor de liefde ben je nooit te oud. Dat bewijst Pierre Maes (84) uit Hoboken. In Hotel Romantiek zie je de oudste deelnemer aan het Vierprogramma met volle teugen genieten van het vrouwelijk gezelschap. “Dankzij dat avontuur ben ik opnieuw optimistisch”, zegt Pierre, die drie jaar geleden zijn vrouw verloor na een huwelijk van vijftig jaar.
In Hotel Römantiek nemen Otto-Jan Ham, Sven De Leijer en Frances Lefebure dertig senioren mee naar een hotel in het Zwitserse Bergün om de vergeten vlinders in hun buik weer wakker te schudden. Bij Pierre Maes leek dat alvast aardig te lukken.
“Sommige mensen verklaarden me voor gek”, grinnikt hij. “Waarom nog meedoen aan een datingprogramma als je al zo oud bent? Maar ik ben nog gezond en actief. Stilzitten kan ik niet. De televisie staat bij mij amper op. Bovendien ben ik eenzaam. Mijn dochter woont in Sint-Truiden, mijn zoon start een b&b in Bütgenbach. Een intense vriendschap of een echte relatie: ik sta voor beide open. Als ik maar niet meer alleen moet zijn.”
De kinderen van Pierre vonden het geen goed idee dat hun vader meedeed aan Hotel Römantiek. “Zij dachten dat ik zou uitgelachen worden. Mijn kleindochter drukte me op het hart haar naam niet te noemen. Maar ze zijn aangenaam verrast door het resultaat.”
Niet alle vrouwen maakten bij Pierre een kans. “Ik zou graag iemand hebben die wat jonger is. Het klikt beter met jongere men- sen. Ik ben lid van de gepensioneerdenbond, maar ik ben nog geen enkele keer geweest. Bij oude mensen gaat het altijd maar over vroeger. Dat interesseert me niet.”
Eigen Facebookgroep
Uiterlijke kenmerken zijn niet zo belangrijk, inhoud wel. “Aangezien ik gestudeerd heb, wil ik een vrouw met enig niveau. Iemand die meer kan zeggen dan dat het buiten mooi of slecht weer is. Ik wil citytrips doen, musea bezoeken. Mocht ik via het internet zoeken, had ik morgen wellicht een vrouw. Maar ja, wat voor één dan? Dat vertrouw ik niet. Maar ik ga ook niet speciaal op jacht in cafés hoor (lacht).”
In Zwitserland werden verwoede pogingen gedaan om de deelnemers aan elkaar te koppelen. “We moesten telkens aanduiden met wie we op date wilden. Yolande en Betty, die zag ik wel zitten. Met Betty was ik vorige week te zien tijdens het ritje op de rodelbaan, waarna we de nacht in de boshut mochten doorbrengen. Ik mag nog niet verklappen hoe dat is afgelopen, maar ik vond Betty alleszins leuk.”
“Ik hoor de hele bende nog geregeld. Wij hebben een eigen Facebookgroep en kwamen al vier keer samen. Zelfs de tv-makers waren verrast dat het zo goed klikte tussen ons. Maar ja, we voelden direct die verbondenheid hè. Haast iedereen had z’n partner verloren of was gescheiden. En ja, er zijn ook relaties ontstaan, zowel tijdens het programma als erna. Maar natuurlijk mag ik niet verklappen wie aan wie is blijven plakken, en of ik er zelf een vriendin aan heb overgehouden.”
Dat Pierre vorige week zo’n prominente rol had, heeft hij geweten. “Want Vlaanderen kijkt massaal, zo blijkt. (450.000 live-kijkers, een prima kijkcijfer voor
Vier, red.) Zopas moest ik een selfie maken met een wildvreemd koppel in de stad. Zo ver gaat het al na amper twee afleveringen
(lacht).”
Alzheimer
Meedoen aan Hotel Römantiek heeft Pierre er weer bovenop gebracht. “95 procent van mijn pessimisme ben ik kwijtgespeeld. Ik ben weer zoals vroeger.” Pierre was vijftig jaar getrouwd met zijn grote liefde Stephania, die drie jaar geleden overleed. “Alles ging goed tussen ons, tot Stephania Alzheimer kreeg. Tijdens haar laatste vijf levensjaren had de ziekte haar helemaal in haar greep. Ik hield me 24 uur per dag met haar verzorging bezig. Ik kreeg wel hulp van mijn familie, maar het was niet vol te houden.”
“Op het laatst moest ik zelfs in de logeerkamer slapen, omdat mijn vrouw elke vijf minuten het bed uit wou en ik niet kon slapen. Soms werd het ronduit gevaarlijk. Het gasvuur bleef branden, de koffiezet lopen. Of ze brandde met haar sigaretten gaten in de beddenlakens...”
Geïsoleerd
Pierre noemt zichzelf een optimist, maar hij raakte diep in de put. “Omdat mijn kinderen zagen dat de situatie ernstiger was dan gedacht, brachten ze mijn vrouw dan toch naar een home. Zo werd het voor mij draaglijker. Ik had vroeger veel contacten in de sport en politiek. Maar al die vrienden zijn één voor één weggebleven toen ik met m’n vrouw zat te sukkelen. Ik zag niemand meer en raakte compleet geïsoleerd.”
“Toen ben ik ingestort en opgenomen met een zenuwinzinking. Het is droevig als een huwelijk van vijftig jaar moet eindigen met je vrouw die ‘ dag meneer’ tegen je zegt omdat ze je niet meer kent. Toen mijn vrouw stierf, was dat een opluchting voor mij. Dat klinkt voor een buitenstaander raar, maar ik kon eindelijk verder met m’n leven...”
“Soms vraag ik me af wat mijn vrouw zou gezegd hebben over mijn deelname aan Hotel Röman
tiek. Ik denk dat ze verrast zou zijn dat ik me in zo’n avontuur durfde te storten. Maar ik ben er zeker van dat ze tevreden zou zijn. Ze zou het me zeker gegund hebben.”
Hotel Römantiek, om 20.35u op Vier
PIERRE MAES
Deelnemer ‘Hotel Römantiek’ ‘‘Toen mijn vrouw stierf, was dat een opluchting voor mij. Dat klinkt voor een buitenstaander raar, maar ik kon eindelijk verder met m’n leven.’’