“We beleven de aanslagen nog elke dag”

Jaar na 22/3 liggen nog altijd twee slachtoffers in het ziekenhuis

Nog altijd liggen twee slachtoffers van de aanslagen van 22 maart in het ziekenhuis. Ons land maakt zich klaar om de terreuraanslagen van een jaar geleden in Zaventem en metrostation Maalbeek te herdenken, maar voor hen duurt de nachtmerrie voort. “Ik wens maar één ding: dat ik binnenkort naar huis kan”, zegt Jimmy Montenegro (39), die al 50 weken in een ziekenhuisbed ligt.

“Al die herdenkingen: het zal allemaal aan ons voorbijgaan”, zegt Ely Montenegro. Naast haar, in het grote ziekenhuisbed, knikt haar man Jimmy. De bom in metrostation Maalbeek verbrijzelde zijn hoofd. Praten gaat moeizaam, en Jimmy kan zijn gedachten moeilijk ordenen. Zijn linkerarm en -been zijn verlamd. Donderdag belandt hij voor de vijfde keer op de operatietafel: tijdens een urenlange operatie gaan dokters zijn schedel reconstrueren.

“Wij moeten niets herdenken”, zegt Ely. “Wij beleven het allemaal, elke dag. Voor ons begint het pas.”

Chefkok

Jimmy was die ochtend met de metro op weg naar zijn werk, een restaurant in Anderlecht, waar hij als kok werkte. Twintig jaar eerder was hij vanuit Ecuador naar België gekomen. Hij vond een vrouw, en werd vader van twee kinderen.

“Ik kon álles klaarmaken in de keuken”, zegt hij. Een plateau met een ziekenhuismaaltijd staat onaangeroerd in de hoek van de kamer. Elke dag komt zijn vrouw hem bezoeken en brengt ze het avondeten mee dat ze voor hem heeft klaargemaakt.

Montenegro zat in het eerste metrostel. De bom ontplofte in het tweede voertuig. “Het is allemaal één grote waas”, zegt hij. “Ik weet dat ik pas was ingestapt. Plots gilde er iemand. Toen werd alles donker. Stof, dat herinner ik me.”

Een ambulance bracht hem naar het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel, waar hij in een coma belandde. Daar vond zijn ongeruste vrouw Ely hem om 20 uur. “De dokters zeiden me dat ik me op het ergste moest voorbereiden. Ze wisten niet of hij het zou halen. Pas na veertig dagen bewoog Jimmy stilletjes zijn hand.”

Wachten op herstel

Sinds 13 juni verblijft Montenegro in het Centrum voor Traumatologie en Revalidatie in de Brusselse gemeente Laken. Al bijna negen maanden ligt hij daar in een ziekenhuisbed, te wachten op zijn herstel. Hij is, naast de Amerikaanse Karen, het enige slachtoffer van 22 maart dat nog gehospitaliseerd is.

“Ik wil maar één ding: zo snel mogelijk naar huis”, zegt hij. “Ik wil mijn leven terug.”

“Dat is ook wat onze twee kinderen van 11 en 14 jaar willen”, zegt zijn vrouw. “Vooral voor onze jongste is het heel moeilijk. Hij mist zijn papa.”

Aanvankelijk verliep het herstel van Jimmy voorspoedig. Hij kon rechtop zitten, en oefende zijn armen met gewichtjes. “Maar in oktober ging hij achteruit. Dokters ontdekten een infectie en moesten een deel van zijn schedel amputeren.”

Sindsdien lijkt alles stil te staan. “Met Kerstmis zou Jimmy voor het eerst een dag naar huis komen. Maar twee dagen eerder kreeg hij een zware epilepsieaanval. Hij belandde opnieuw op de intensieve zorgen.”

Hoelang Jimmy nog in het ziekenhuis moet blijven? “Dat weten we niet”, zegt zijn vrouw. “Dokters kunnen geen voorspellingen doen. We wachten, maar we hebben veel hoop.”

ELY MONTENEGRO

Vrouw van slachtoffer “Met Kerstmis zou Jimmy voor het eerst een dag naar huis komen. Maar twee dagen eerder kreeg hij een zware epilepsieaanval.”

FOTO RR Ely bij haar man Jimmy Montenegro, die slachtoffer werd van de aanslag in het metrostation Maalbeek. Vijftig weken later ligt hij nog altijd in het ziekenhuis.