Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Aanhangers zijn “geweldig” critici worden afgesnauwd
Geert Wilders geeft in Breda aftrap voor laatste ronde van zijn campagne
Iets na 15u is hij daar. Geert Wilders, de meest besproken en tegelijk meest onzichtbare man van Nederland. De Trump van de lage landen, die bij de verkiezingen op 15 maart het land op zijn kop dreigt te zetten. Vanmiddag komt hij even handjes schudden in een winkelstraat in Breda. Sommige aanhangers zijn tot tranen toe geroerd.
Vorige week zette Wilders zijn campagne tijdelijk stop toen bleek dat een van zijn door de overheid aangestelde veiligheidsmensen informatie lekte naar een criminele organisatie. Veiligheid is een teer punt voor de leider van de PVV (Partij voor de Vrijheid), die met zijn anti-islambetoog hoopt de grootste partij van het land te worden. Al twaalf jaar wordt hij de klok rond door bodyguards omringd. Hij heeft geen gewoon thuisadres, maar een geheim ‘safe house’. Volgens een Nederlandse persfotograaf zou dat een flatgebouw zijn in de omgeving van Den Haag. “Ze zien daar elke ochtend zijn konvooi voorbijkomen.”
Dat konvooi , bestaande uit verscheidene donker glimmende wagens, rijdt nu voor aan het Van Coothplein in Breda. Wilders heeft pech, want het regent al uren. Dat verklaart waarschijnlijk de relatief lage opkomst. Het is dan wel geen meeting, Wilders komt alleen even ‘flyeren’ hier, maar hij had vermoedelijk toch op een in het oog springende toeloop gerekend. ’s Ochtends waren er bij een manifestatie van Wilders aan de Turkse ambassade in Den Haag ook al maar twintig mensen opgedaagd.
Journalisten van overal
Toch ontstaat er onmiddellijk een hels gedrang rond de politicus. Tientallen fans willen hem even aanraken, op de foto met hem, een woord van aanmoediging roepen. En minstens zoveel journalisten uit alle hoeken van Europa riskeren in het woud van paraplu’s lijf en leden voor een quote van Wilders. Er zijn cameraploegen uit Zweden en Finland en zelfs een team van een Chinese tvzender met een Vlaming als tolk. Wilders zelf oogt ontspannen. Met zijn blonde, niet uit model te krijgen kapsel en gebruinde gelaat lijkt hij op te lichten in de grijze meute. Een vrouw komt er amper van bij dat ze met hem op de foto mag. Een andere noemt hem “knapperd” in het echt. Een meisje is diep gefrustreerd omdat haar pen het door de nattigheid laat afweten als hij een handtekening wil geven.
Wilders vindt het allemaal “geweldig”, heeft voor iedereen een vriendelijk woordje, behalve voor journalisten die hem niet bevallen. “Not this man”, snauwt hij naar zijn veiligheidsmensen als een Noorse collega hem een vraag wil stellen. De Noor was vorige week te kritisch geweest. Tegen een journalist die in de weg staat als een fan Wilders de hand wil schudden: “Doe eens normaal.” Een collega van een Nederlandse krant die hem al een tijd volgt, probeert zelfs geen vraag meer te stellen. “Hij haat ons. Vroeger niet. Dan merk je dat hij best charmant uit de hoek kan komen. Maar ook keihard. Hij beheerst dat hele spectrum.”
De reporter van de NOS krijgt Wilders wel even voor de microfoon. Of hij zich zorgen maakt over zijn lichte daling in de peilingen? “De enige peiling die telt is die van de verkiezingen volgende week.” En de berichten in de Amerikaanse pers dat hij meer geld uit Amerikaanse rechts-conservatieve kringen heeft ontvangen dan hij aangeeft? “Ik doe alles volledig volgens de wet. Mijn boekhouding klopt tot en met, wat ze in Amerika zeggen is voor hun rekening.”
“Moslimmannetjes”
In de nasleep van de stoet rond Wilders speelt zich een merkwaardig incident af. Een wat oudere Wildersaanhanger geeft een jonge Nederlander van Turkse komaf de volle laag. “Weet je wat jullie moslimmannetjes dan doen? Dan spuwen ze gewoon in je gezicht”, roept hij met overslaande stem. De jongen kijkt beduusd. “Moslimmannetjes? Bedoelt u daar mij mee?” “Jazeker, jij, die hele islam.” Het gezicht van de jongen vertrekt, plots begint hij te huilen. Hij draait zich om, als om zich af te schermen van zoveel verbaal geweld. Een tweede Wildersaanhanger reageert: “Dat doen ze nou altijd. In groep slaan ze je op je bek als je niet opzij gaat. Maar als ze alleen zijn is het wat anders.”
De jongen stelt zich voor als Furkan Erdogan (“géén familie”). “Ik ben student, ik spreek Nederlands, Turks en Engels. Mijn vriendin is een Nederlandse. Dit doet mij pijn. Ik wou alleen maar praten over hoe wij kunnen samenleven. Wat er gebeurt is niet alleen de schuld van de PVV, maar ook van de Turkse en Marokkaanse gemeenschap, iedereen heeft zijn verantwoordelijkheid. Daar wilde ik het over
hebben.” Geert Wilders is intussen, na een intensief uurtje campagnevoeren, aan het eind van de winkelstraat gekomen. De drukte rond hem is geluwd. Als het konvooi en de tientallen opgetrommelde politieagenten zijn verdwenen, krijgt de straat weer een normale allure. Het enige wat nog rest van de gekte zijn twee aanhangers die een groot spandoek dragen met het opschrift: “Hij gaf zijn vrijheid op, om voor de onze te strijden. Stem op de PVV.” Volgende week woensdag weten we of de Nederlanders deze boodschap ter harte nemen.
gaa
lee
an z E
‘‘De enige peiling die telt is die van de verkiezingen volgende week.”