Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Studentenstoet trekt door Antwerpen
Nieuwe sensatie op land- en tuinbouwbeurs: modelbouwers die met hun wagentjes wegen aanleggen en riolen steken
Een hobbyclubje dat met miniatuurvrachtwagens en bulldozers telegeleid wegen aanlegt en riolen steekt. Dat is momenteel dé publiekstrekker op land en tuinbouwbeurzen. “Er staat altijd volk aan onze stand en we komen gratis”, zegt Michel Van Bosstraeten van de Antwerpse Modelbouw Grondwerken (AMG).
Het lijkt kinderlijk, op het randje van kinderachtig. Tien volwassen mannen die met speelgoedcamions en -kranen een berg aarde veranderen in een bouwterrein. Uren aan een stuk zijn ze bezig. Soms zittend. Soms lopend achter een vrachtwagen. Amper pratend. Af en toe een angstige blik: ik ben met mijn kraan toch niet tegen jouw vrachtwagen geknald? “Want dat wil je echt niet meemaken”, zegt Michel Van Bosstraeten. “Onderschat niet hoe prijzig onze stukken zijn. Een vrachtwagen kost al gauw zo veel als een kleine gezinswagen.” Onvermijdelijk gaat het ooit toch eens fout. “Ik heb onlangs een spiegel afgereden. Pijnlijk maar het gebeurt”, zegt Bart Buytaert. Hij noemt wel prij
zen: tussen de 5.000 en de 10.000 euro voor één wagen. De microbe had Buytaert al jong te pakken. Als kind trok hij met zijn oom mee naar beurzen. Toen hij zestien werd en in de weekends als kok ging bijverdienen, begon hij te sparen voor zijn eerste vrachtwagen. Ondertussen heeft hij er vijftien, waaronder echte replica’s. “Soms maken we stukken ook zelf. De look is belangrijk, natuurlijk, maar nog belangrijker is wat die machines kunnen. Anders dan mensen vaak denken, is het ons niet te doen om snelheid. Nee, trekkracht, dat is pas echt het wonderlijke. Zo’n camion kan in een zwaar beslijkt terrein nog altijd 14 kilo aarde trekken. Wij verzetten in één dag twee ton aarde. Stel je voor.”
Een mannending
Al meer dan tien jaar zijn ze bezig. Gegroeid uit een Antwerpse club van modelbouwers. Tot ze voelden dat ze een eigen niche gevonden hadden, en ze zich maar beter konden afsplitsen. Vandaag zijn ze met tien. Allemaal mannen. Niet dat ze vrouwen weren, maar hun hobby blijkt toch vooral een mannending, zoals in de echte wereld de grondwerkers bijna ook allemaal mannen zijn. De Antwerpse Modelbouw Grondwerken doen zo’n vijfentwintig beurzen per jaar. Dit weekend stonden ze op een tuinbeurs in Kortrijk. Het scenario is altijd hetzelfde. Ze storten twee ton vuile aarde uit, scheppen die met hun graafmachines in de vrachtwagen en voeren die naar de zeefbak. Daarna wordt de propere aarde uitgereden. Waar bruggen komen, wordt aarde opgehoopt. Elders duwen bulldozers de aarde plat om een weg aan te leggen. Alles, van bulldozers tot riolen, op een schaal van 1 op 14.
Riolen steken vinden ze het moeilijkst. De sleuf moet exact 10 centimeter breed en 30 centimeter diep zijn. Is de sleuf nauwer, dan kunnen de riolen – pvc-buizen die ze zelf versnijden – er niet in. Is de sleuf te breed, dan storten de wanden in. “Met z’n tweeën zijn we drie uur bezig om 2,5 meter riolen te leggen. En je mag nergens met je handen aankomen. Alles moet machinaal. Ik kan je verzekeren: op het einde van de dag ben je kapot.”
Altijd succes
Ze klinken als echte grondwerkers. In werkelijkheid zijn ze kok in een bejaardentehuis, transporteur, technieker en chauffage-installateur. Het zal hun publiek een zorg zijn. “Overal waar we een bouwcircuit opzetten, staat er volk aan onze stand. Omdat er altijd beweging is. Mensen zien dat graag”, zegt Michel Van Bosstraeten. “Als we ’s middags even pauzeren, staat er niemand. Daarna stroomt de massa weer toe. Veel grondwerkers die onze activiteiten komen inspecteren. En kinderen natuurlijk.”
MICHEL VAN BOSSTRAETEN Modelgrondwerker “Op elke beurs blijft het volk bij ons staan. Veel grondwerkers, natuurlijk. En kinderen.”