Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Bistrot d’Anvers legt boeken neer
Chef wil voor groepen koken in zaal van collega
Na overleg met de eigenares van het pand kreeg Veilinghuis Hammertime de opdracht om het handelsfonds van de failliete Le Bistrot d’Anvers aan te bieden.
Met de openbare verkoop valt het doek over Le Bistrot d’Anvers van Nicolas Moreels, die zijn zaak eerder jarenlang Boris noemde.
Het dertiende jaar was er te veel aan voor Nicolas Moreels. De autodidact had in 2004 de Visa Versa in de Huikstraat overgenomen. Vijf jaar later verhuisde hij naar de Veemarkt om er Boris te openen. Het restaurant in Parijse stijl was helemaal op zijn lijf geschreven en droeg zijn bijnaam. “Ik was roodharig en tenniste veel. Men noemde me Boris Becker, een geuzennaam die ik tot vandaag meeneem”, zegde hij.
Maar in 2014 veranderde de chef zijn concept compleet. Hij kocht andere meubeltjes om meer het brasseriekarakter binnen te halen. De gevel schilderde hij compleet rood: Bistrot d’Anvers was geboren. In de keuken zou Boris niet meer werken op het ritme van zijn viergangenmenu. Samen met de Bistrot introduceerde hij een nieuwe kaart, gevuld met klassiekers uit de Frans-Belgische keuken. Natuurlijk bleef hij de seizoenen volgen en er kwam een licht lunchmenu om zakenmensen aan te trekken.
Beschermd tegen schuldeisers
Misschien zag Nicolas Moreels de bui toen al hangen en was de gedaanteverwisseling een poging om meer klanten te lokken. Curator Philippe Termote zal het uitzoeken. Want het passief groeit al enkele jaren aan.
“De RSZ bezorgde me een aanslag van achterstallige betalingen ten belope van 160.000 euro. Dat kwam niet door wanbetalingen, maar door foute berekeningen van mijn sociaal secretariaat. Niettemin moest ik ervoor opdraaien. Ik heb heel lang getracht om dat bol te werken”, zegt Nicolas.
Het lukte niet, zodat Le Bistrot d’Anvers vorig jaar onder de Wet Continuïteit Ondernemingen viel, of bescherming kreeg tegen schuldeisers.
Ook dat werkte niet. “Mijn huurcontract verliep. Me nog eens voor negen jaar vastzetten, doe ik niet”, verklaart Nicolas het neerleggen van zijn boeken.
Toch is hij daardoor niet minder strijdbaar. “Ik mag de zaal boven Le Zoute Zoen huren, een juweeltje met een mooi terras. Ik ga er koken voor groepen tot 45 personen. Tegelijk zoek ik een zaakje dat ik alleen baas kan: koken en bedienen. En ik stel me ter beschikking om bij mensen thuis te koken. Dat alles om zo snel mogelijk schuldeisers te vergoeden.”