“Tom was mijn held, mijn referentiepunt”

Wereldkampioen PETER SAGAN neemt afscheid van zijn jeugdidool

“De grootste overwinning ooit van Tom Boonen? Mag ik nu mijn joker inzetten? Laten we toch wachten tot zondagavond om deze vraag te beantwoorden.” Deze quote alleen al zegt alles over het respect dat tweevoudig wereldkampioen Peter Sagan heeft voor zijn idool. Een idool met wie hij zondag een laatste keer slag levert.

Is Boonen voor jou ook de topfavoriet?

“Waarom denk je dat hij nu nog koerst? Vorig jaar vroeg iedereen zich op deze dag af of Boonen nog wel kon winnen. Heb je gezien hoe dicht hij bij de overwinning kwam? Natuurlijk kan hij dat nog. Het zou me niet verwonderen als hij zondag dé geschiedenis van Parijs-Roubaix in levenden lijve wordt.”

Voor hetzelfde geld draait het uit op een sprint tussen jou en hem...

“Vooreerst koers ik niet tegen hem. Ik rijd mijn eigen wedstrijd. In deze Parijs - Roubaix zijn er meer kandidaten dan Tom en ik. Als ik niet kan winnen, zal ik heel blij zijn als hij het wel haalt. Hij verdient dit. Het zou een fantastisch orgelpunt zijn.”

Vorig jaar kapte Cancellara ermee. Kan je je het al voorstellen dat het straks zonder Boonen te doen is?

“Huh... Die dag komt voor iedereen, hé. Ik kan me nog niet voorstellen dat dit hoofdstuk ooit voor mij eindigt en dat dan een heel nieuw deel van het leven begint. Ik weet niet hoelang ik nog doorga. Vier jaar, zes, negen? Over enkele jaren begin ook ik misschien te denken aan wat daarna volgt. Hoewel, als je zo begint, is het volgens mij al gedaan.”

Wanneer hoorde je voor het eerst van Tom Boonen?

“Sinds ik tiener was, was Boonen voor mij dé grote renner van de kasseiklassiekers. Mijn oudste herinnering aan Parijs - Roubaix gaat terug tot 2005, het jaar dat Tom Boonen een eerste keer won en ook wereldkampioen werd in Madrid. Ik zat thuis voor tv Tom naar de zege te schreeuwen. Hij was mijn grote idool.”

Wat heb je van Boonen geleerd?

“Toen ik overkwam, wist ik niet hoe je kasseiklassiekers moest rijden. Hij was mijn voorbeeld, mijn referentiepunt. Ook al omdat ik in mijn ploeg nooit een grote leider als hij had. Ik moest dus afkijken, stelen met de ogen. Ik stelde hem ook alge-

mene vragen over het wielrennen. Hij is cool.”

Wanneer heb je met je idool een eerste keer gepraat?

(Vette lach) “Nu vind ik dat een van de mooiste en belangrijkste momenten met Tom, maar die avond zelf was het anders. Het was zeven jaar geleden, ik was neoprof bij Liquigas. Jong en gretig als ik was deed ik hem met een stomme move in volle voorbereiding op de sprint van de openingsetappe in de Ronde van Californië onbewust hard vallen. Op het eigenste moment van de val was hij kwaad. Man, ik zat ermee... Die bewuste avond in Sacramento sliepen we bovendien in hetzelfde hotel. Ik dacht: Het is beter dat ik met hem praat in plaats van te doen alsof er niets is gebeurd. Na het avondeten raapte ik al mijn moed bijeen en stapte ik als een gestraft schooljongetje op mijn jeugdidool af. Ik zei doodbeschaamd: Het spijt me echt wat er gebeurd is. Hij antwoordde: Don't worry, shit happens in een koers. Ik was opgelucht dat hij zo’n loyaal antwoord gaf. Typisch Tom. Een immense persoonlijkheid.”

Je schoot heel goed met hem op. Jullie hebben ook veel raakpunten.

“Is dat zo? We reden nooit in dezelfde ploeg... Tom is een heel goede man. Nijd en jaloezie zijn hem vreemd. Hij was al dé grote kampioen toen ik kwam piepen. Ik had nooit het gevoel dat hij iets had van: Wat voor piepkuiken ben jij dat voortdurend op

mijn benen komt kijken? Dat is zo mooi. Hij respecteert iedereen in de groep. Eén van de mooiste momenten voor mij was Richmond 2015, waar ik voor het eerst wereldkampioen werd. Toen ik zot van vreugde aan het terugwandelen was naar de streep, finishte Tom. Hij stopte en deed een high five met mij. Dat is een van dé momenten die ik voor altijd koester.”

Ben je ooit kwaad geweest op hem?

“Waarom? Ik had daar nooit reden toe. Integendeel, ik zou met hem op stap kunnen gaan. Eén keer deden we het. Ergens na een criterium hier. Het was heel leuke avond, maar het werd geen gat in de nacht en daags nadien moest ik weer aan de bak.”

Op Instagram ben je nummer één bij de jeugd. Op Facebook gaat alleen Contador je voor. Hoe zit het met je populariteit in België?

“In dit land is hij veruit de allergrootste, hoor. Toen ik als junior hier croste, was hij dat al. Nys was groot in zijn wereldje, maar Boonen was dan al van een andere orde.”

Heb je iets opgestoken van de manier waarop hij met zijn status omging?

“Zeker weten. Praat met elke mecanicien of verzorger van gelijk welke ploeg: Boonen staat voor een grote persoonlijkheid die iedereen goedendag zegt. Ik probeer dat ook te doen: hello zeggen, dat kost niets.”

Hoe beleefde de wereldster van het moment woensdag de start van de Scheldeprijs in de heimat van de afscheidnemende wereldster?

“Het was niet de eerste keer dat ik daar was. Ik heb er nog gecrost. Het was genieten hoe zijn eigen volk zijn naam scandeerde. Om kippenvel van te krijgen. Veel tijd om te praten, hadden we woensdag niet. Hij zei alleen hello en ging zich dan doorlopend in de kop van het peloton zetten. Terwijl ik vooral achteraan aan een hersteltraining in koers toe was.”

Droom je ook op een dag van zo’n happening in Zilina, waar je opgroeide?

“Het is anders. Wielrennen zit bij ons pas in de lift. Ik rijd ook jaarlijks maar één keer in eigen land: met het kampioenschap. Al zijn het ook altijd leuke events als ik bijvoorbeeld na de Tour thuiskom. Ik vind van mezelf dat ik op 29 april moreel verplicht ben om op Toms afscheidscriterium te zijn. Het is mijn manier om Tom een welgemeende dank u te zeggen voor alles wat hij voor mij betekende. Ik ben van de generatie die opgroeide met Tom op tv. Ik had het geluk met mijn jeugdidool te kunnen spreken, van hem te mogen leren en tegen hem te kunnen koersen. Dit is moeilijk onder woorden te brengen. Ik ben een bofkont.”

Peter Sagan ‘‘Ik herinner me mijn eerste ontmoeting nog. Ik had hem doen vallen in Sacramento. Hij zei: ‘Maak je geen zorgen, shit happens’.’’