Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik kon zelfs mijn tanden niet meer poetsen”
Killian Overmeire is halfweg revalidatie
Killian Overmeire is voor het eerst in zijn carrière langdurig geblesseerd. Het Lokerenicoon scheurde twee maanden geleden zijn schouderpees en zit nu halverwege zijn revalidatie. “Het is een seizoen om snel te vergeten.”
25 januari 2017. Na een schijnbaar onschuldig duel grijpt aanvoerder Killian Overmeire na een halfuur met een pijnlijke grimas naar de rechterschouder. Het Lokerse boegbeeld probeert het vol te houden, het is per slot van rekening de Oost-Vlaamse derby tegen AA Gent, maar hij moet alsnog de wedstrijd staken. Een paar dagen later volgt het harde verdict: schouderpees afgescheurd, vier maanden revalidatie en einde seizoen.
“In eerste instantie dacht ik niet dat het zo erg was”, herinnert Overmeire zich. “Ik heb zelfs nog even proberen te spelen, maar het ging niet meer. Mijn arm hing precies los aan mijn lichaam. Op dat moment dacht ik misschien drie weken out te zijn. Hoogstens. Dan is een operatie en vier maanden afwezigheid een serieuze domper. Ach, het is een seizoen om snel te vergeten.”
Nerveus
Na een succesvolle operatie kon Overmeire stilaan aan zijn lange revalidatie beginnen. Lang niet evident. “Eerlijk? Ik was toch redelijk nerveus. Weet je, het was pas mijn eerste operatie ooit. De eerste twee weken heb ik echt enorm afgezien. Het enige wat ik kon, was op mijn rug liggen. Ik sliep ook hoogstens twee uur per nacht. Ze hadden me gewaarschuwd, maar ik heb het toch een beetje onderschat.” “Je moet weten, ik heb vijf weken met een brace moeten rondlopen. De stomste dingen lijken dan allemaal zo moeilijk. Ik kon zelfs mijn tanden niet poetsen, laat staan een boterham smeren. Eigenlijk is het ongelofelijk hoe snel een lichaam aftakelt. De spiermassa in mijn arm en schouder was nagenoeg helemaal weg. Vier dagen na de operatie kreeg ik al massages om het weefsel los te maken. Nadien werd de revalidatie stelselmatig opgebouwd. Nu gaat alles weer prima. Enkel de zijwaartse bewegingen zijn nog lastig. Het is fijn dat ik opnieuw kan lopen en de conditie kan opbouwen.” De Lokerse aanvoerder is nu halfweg en hij ligt goed op schema, maar zijn eerste grote blessure valt hem zwaar. “Geblesseerd toekij-
ken is het moeilijkste van allemaal. Elke wedstrijd ben ik enorm zenuwachtig. Ik kan niks doen. Ik zit alleen maar te kijken en mis de sfeer van dat stadion en de opbouw naar een wedstrijd. Vroeger vond ik het al verschrikkelijk om geschorst te zijn, en nu sta ik vier maanden aan de kant. Al een geluk dat ik kan revalideren op de club en de jongens elke dag zie. Maar hoe je het draait of keert, je beleeft het toch anders. Je mist de sfeer op training. Dat maakt het zo lastig.” De kans dat Overmeire dit seizoen nog in actie komt, is bijzonder klein. “Ik wil volgend seizoen topfit zijn. Met andere woorden, dit seizoen kom ik normaal gezien niet meer in actie. Ik wil dat risico niet nemen en eerst volledig hersteld zijn. Het zou wel kunnen dat ik in mei al mag meetrainen, met de bal maar nog zonder contact.”