Analyse Anderlecht is nog lang geen kampioen

Een pover weekend voor de titelkandidaten. Club Brugge gaf zaterdag al twee punten weg. Mede door de scheidsrechter, maar niet alleen daardoor. Het speelde niet goed. Anderlecht en AA Gent hielden elkaar in evenwicht. Net als zaterdag waren drie goede passen na elkaar een zeldzaamheid. We zagen geen ploegen die nog maar in de buurt van kampioenenvoetbal kwamen. Dat hoeft niet eens champagnevoetbal te zijn. Zelfbewust spel dat overloopt van enthousiasme en de ambitie om de tegenstander te kloppen, is ook kampioenenvoetbal. Dat zagen we dus niet van de drie titelkandidaten. Op basis van de eerste twee speeldagen in Playoff 1 speelt zowaar Oostende het meest ambitieuze voetbal.

Door zijn voorsprong te behouden, lijkt het erop dat Anderlecht de beste zaak deed. We betwijfelen of dat echt zo is. Paarswit speelt tot eind april elke drie dagen een wedstrijd, terwijl Club Brugge en AA Gent deze en volgende week een ganse week hebben om hun wedstrijden voor te bereiden. Een galamatch tegen Manchester United en een mogelijke halve finale van de Europa League zijn voor paarswit eerder een afspraak met de geschiedenis dan pakweg een match tegen Oostende. Dat zullen ze op Anderlecht ook wel merken, tenzij trainer René Weiler raar begint te doen en donderdag tegen Manchester United spelers zou sparen. Michel Preud’homme deed het in de Champions League wel, maar Weiler beloofde gisteren het niet te doen. Oef.

We raken nog steeds niet bekoord door het ‘moderne’ voetbal dat Anderlecht brengt. Vaktermen als blok

vormen en druk zetten vliegen in het rond, maar aanvallende varianten zien we ondanks al het talent bijzonder weinig. Het blijft ook een raadsel waarom Hanni steeds op die linkerkant moet lopen te verpieteren, terwijl al herhaaldelijk is aangetoond dat de aanvoerder het meest van nut is als hij centraal kan spelen. Hanni was niet goed, maar het gefluit dat hij naar het hoofd kreeg, was overdreven. Aspirantkampioenen worden niet uitgefloten. Tenzij ze geen kampioenen blijken.