Vredesbestand van één dag

Heel even leek het woensdag alsof de gezamenlijke verklaring van de partijvoorzitters Bart De Wever (N-VA) en Wouter Beke (CD&V) de ouverture was van een doorstart voor de federale regering. En alsof premier Charles Michel (MR) eindelijk de touwtjes stevig in handen had genomen. De Wever deed er nog een schep bovenop door in Van

Gils en gasten de deur op een kier te zetten voor de meerwaardebelasting, waar CD&V zo nadrukkelijk op uit is om haar rol als het sociale gezicht van deze regering te verzilveren. Ja, heel even leek er zowaar sprake te zijn van een nieuwe lente met een nieuw geluid.

Maar gisteren was die lente alweer voorbij. Open Vld smeet de deur naar de meerwaardebelasting keihard weer dicht en suggereerde dat de toenadering van De Wever wel eens een koehandel kon zijn voor de rel rond de uitspraken van N-VA-staatssecretaris Zuhal Demir, die vindt dat CD&V de moslims beschouwt als kiesvee. Runderen scoren dezer dagen hoog in het Wetstratees.

Ook de N-VA zelf zette gisteren de punten op de i. De bereidheid van de partij om te praten over een meer rechtvaardige fiscaliteit betekent nog niet dat die per se moet worden bereikt via een nieuwe belasting, zo vernamen we. Integendeel, misschien moet de oplossing juist worden gezocht in minder belastingen. En zo zijn we dus weer helemaal terug bij af.

De meerwaardebelasting blijft voor CD&V vooralsnog een onvervulde droom. En dat leidt tot een ongenoegen dat gisteren duidelijk af te lezen viel van de lichaamstaal van Wouter Beke, toen hij voor de tv-camera zei: “Ofwel is er na de ruzies opnieuw loyaliteit en ambitie, ofwel is er geen vertrouwen meer.” Dat voorspelt weinig goeds.

Beke had toch al geen beste dag, want hij kreeg uitgerekend van zijn eigen partijgenoot Hendrik Bogaert kritiek op de regeringsbeslissing om het bereiken van een begrotingsevenwicht uit te stellen naar 2019. De timing van die kritiek was bepaald ongelukkig. Als de regering na al dat gedoe dan toch een keer eensgezind is, dan moet je als lid van de meerderheid niet vervelend gaan doen. Dat zagen we ook Wouter Beke duidelijk denken.

Er hangt nog meer miserie in de lucht. Want ook de andere opdrachten voor de komende maanden zijn niet min. Een regeling voor de Arco-coöperanten, de verlaging van de vennootschapsbelasting zonder een nieuw gat in de begroting, de geluidsnormen voor Zaventem, de activering van langdurig zieken: het zijn enkele voorbeelden van lastige dossiers waarover grondige meningsverschillen mogen worden verwacht.

Daarom vinden we het bijzonder jammer dat het vredesbestand van De Wever en Beke maar één dag heeft geduurd. Want op deze manier staat premier Michel echt wel voor een kolossale uitdaging.