Gazet van Antwerpen Stad en Rand
IRON MAIDEN laat Sportpaleis daveren
Iron Maiden kiest Antwerpen als startplaats voor het Europese luik van zijn wereldtournee. Zaterdag laat het Britse metalmonument daar het Sportpaleis daveren. Hun eerste Belgische indoorconcert in jaren wordt meteen ook de allergrootste zaalshow die Bruce Dickinson en co ooit in ons land gaan hebben gegeven.
Met Fear of the Dark, The Number of the Beast, Run to the Hills, The Trooper en Hallowed Be Thy Name heeft Iron Maiden op paasmaandag mee De Zwaarste
Lijst gekleurd, de honderd favoriete metalsongs aller tijden van Studio Brussel-luisteraars. Dat die vijf Maiden-klassiekers stuk voor stuk minstens een kwarteeuw oud zijn, zegt veel over de houdbaarheidsdatum en de iconische status die de groep nog steeds geniet. Tijdens de huidige wereldtournee, genoemd naar het jongste album The Book of Souls, heeft de groep sinds de aftrap eind februari 2016 in Florida al voor zowat anderhalf miljoen fans opgetreden.
Om te illustreren hoe ver het parcours van Iron Maiden zich in de tijd uitstrekt: de vorige keer dat de groep in Antwerpen op een podium heeft gestaan, dateert van welgeteld 36 jaar geleden. Op 25 april 1981 is de Killers
Tour neergestreken in… De Roma. Sindsdien heeft de groep nog een keer of twintig op Belgische bodem gestaan. Met uitzondering van een show in de Leuvense Brabanthal in 2003 kunnen fans hun idolen hier de jongste jaren evenwel nog uitsluitend op festivals aan het werk zien. Alleen al daarom wordt het concert van zaterdag in het Sportpaleis een kleine mijlpaal.
Pieter-Jan Symons (29) van het heavy djduo Goe Vur In Den Otto en Pieter Coolen (39), gitarist van de Antwerpse trashmetalgroep Toxic Shock, lichten toe waarom duizenden Maiden-fans reikhalzend uitkijken naar die openingsshow van het Europese luik van de tournee.
“Op festivals heeft de groep ook altijd wel een groot decor mee, maar in een zaal bevat de show veel meer details”, weet Symons. “Uiteraard ga ik dus in het Sportpa-
leis zien. Dat wil ik voor geen geld van de wereld missen, ook omdat ik Iron Maiden nog nooit in een zaal heb gezien.”
“Ik zou graag gaan, maar wij moeten zelf optreden”, valt Coolen hem met spijt in zijn stem bij. “Tot nog toe heb ik Iron Maiden uitsluitend op festivals gezien. Op Rock Werchter en Pukkelpop vond ik ze niet op hun best. Graspop vond ik veruit hun strafste keer, omdat ze daar voor gelijkgestemde zielen speelden.”
“Daar heb ik de groep voor het eerst gezien, in 2004”, zegt Symons. “Sindsdien heb ik een stuk of negen Maiden-concerten meegemaakt. Die waren keer op keer goed. Met de huidige show benadrukt de groep vooral de nieuwe plaat”, weet hij. Beide fans herinneren zich nog exact wanneer ze in de ban van de groep zijn geraakt: Symons in 2001, Coolen tien jaar eerder. “Begin jaren negentig, toen ik in het tweede middelbaar zat, had iemand eens een plaat van Iron Maiden meegebracht”, vertelt laatstgenoemde. “De hoes, met daarop de monsterachtige mascotte Eddie, sprak me meteen aan. Daarop ben ik verder gaan zoeken. In de bib ontleende ik het fantastische The Number of the Beast. Via MTV leerde ik Fear of the Dark kennen.”
WOULDBE SKATER
Symons heeft zich via een omweggetje de weg naar Iron Maiden laten wijzen. “In Teenage Dirtbag, het nummer van Wheatus, hoorde ik die groep zingen: ‘Listen to
Iron Maiden maybe with me’. Daarop ben ik meteen naar de platenwinkel getrokken en heb er de eerste Iron Maiden-cd gekocht die ik kon vinden. Dat was Life After Death. Die plaat heb ik zo vaak beluisterd dat ik al drie keer opnieuw een exemplaar heb gekocht. Door die plaat is mijn liefde voor heavy metal ontstaan. Voordien vond ik dat muziek voor ruige mannen met lang haar en baarden, wat ik zelf totaal niet was; ik was een dertienjarige would-be skater die naar Linkin Park en Blink 182 luisterde.”
Voor beide fans draait de bewondering voor Iron Maiden in de eerste plaats om de muziek, al voegen ze er meteen aan toe dat ook de aankleding en de attitude van de groep hun adoratie versterken. “De hoezen van hun platen intrigeren mij ook”, zegt Coolen. “Concerten van de groep zijn steeds heel energiek en tof. Bij Iron Maiden gebeurt er iets op het podium. Hoe ze Eddie, hun mascotte die op de meeste platenhoezen terugkomt, tijdens liveshows laten rondlopen en met een Britse vlag laten zwaaien, vind ik cool.”
Symons beaamt: “De muziek komt zeker op de eerste plaats, maar het feit dat Iron Maiden er live steeds goed uitziet – met een zotte show met poppen en zo – heeft mij destijds ook meteen gepakt. De groep doet dat nog steeds stijlvol en binnen een bepaald concept. Terwijl veel andere metal- groepen onnozelheden als een vikingboot, een draak of zwaarden en bijlen op het podium brengen, zet Iron Maiden een show neer die weliswaar een beetje over the top is, maar er wel nog steeds cool uitziet.”
TRENDSETTER
Het duo kan het belang en de invloed van Iron Maiden niet genoeg benadrukken. “De groep is een trendsetter geweest”, looft Coolen. “Iron Maiden maakte eind jaren zeventig samen met groepen als Saxon en Tygers Of Pan Tang deel uit van de zogenaamde new wave of British heavy metal, maar is die stroming ontstegen omdat de groep gewoon beter is dan de rest. Iron Maiden klinkt melodieuzer dan veel andere metal. Zonder dat de groep het zelf beseft, heeft ze echt wel een eigen stijl gecreeerd. Songteksten gaan over een fascinatie voor geschiedenis, mythen en sagen, zonder dat het belachelijk wordt.”
“De invloed van de groep is bijna niet te overschatten”, vult Symons aan. “Iron Maiden speelt klassieke heavy metal. Samen met Motörhead en Judas Priest, en natuurlijk ook pioniers Black Sabbath en Thin Lizzy, heeft Iron Maiden een invloed gehad op alle heavy metal waar een zekere melodie in zit. Alle metalgroepen die je vandaag ziet spelen, hebben gegarandeerd een T-shirt van Iron Maiden in hun kast liggen. Als je naar heavy metal begint te luisteren, is Iron Maiden zonder twijfel een van de eerste groepen waar je verliefd op wordt. Avenged Sevenfold heeft het geluid van Maiden een upgrade gegeven naar wat nu the new wave of American heavy metal wordt genoemd. Ook de deathmetalgroep Amon Amarth heeft het gevoel voor melodie hoorbaar bij Iron Maiden gehaald.”
DRIE LEVENS
Waarom de populaire Britten al bijna veertig jaar meedraaien? Dat laat zich volgens Coolen en Symons eenvoudig verklaren. “Omdat ze er live nog altijd staan én veel klassiekers hebben geschreven. In de jaren tachtig hebben ze niet één maar vijf quasi perfecte platen op rij gemaakt”, stipt de eerste aan. “Al zijn de latere albums ook nog goed, net zoals AC/DC moet de groep tegen haar eigen verleden en legende opboksen.”
“Nieuwe platen van Iron Maiden worden, net als die van AC/DC, nog echt gekocht en beluisterd, ook al kunnen die zich niet met de echte klassiekers meten”, weet Symons. “Iron Maiden is wel altijd kwalitatieve platen en shows blijven afleveren, zelfs toen de groep het tijdelijke vertrek van Bruce Dickinson in de jaren negentig even heeft overbrugd met een andere zanger: Blaze Bayley. Iron Maiden blijft gewoon gaan. De groep is constant op tournee en houdt de dingen in beweging.”
“Iron Maiden heeft al drie levens gehad”, stipt Coolen aan. “Op een gegeven moment is de groep zo legendarisch geworden dat nieuwe generaties geïnteresseerd zijn geraakt in de oude platen en ook de concerten willen zien. Ik vind het alleen verschrikkelijk dat kledingzaken als H&M tegenwoordig T-shirts van Iron Maiden verkopen, waarin jonge mensen rondlopen die amper weten waar die groep voor staat.”
AFSCHEID IN SCHOONHEID
Nu de gemiddelde leeftijd van de groepsleden rond de zestig jaar ligt, rijst de vraag wat voor Iron Maiden de mooiste manier is om oud te worden of te eindigen. “De groep heeft nog minstens één nieuwe plaat in zich”, gelooft Pieter-Jan Symons. “Zolang Bruce Dickinson tijdens concerten de hoge noten blijft halen en zijn bekende sprong kan uitvoeren, mag Iron Maiden voor mij blijven doorgaan. Ik zou het wel jammer vinden als de groep zou worden zoals Deep Purple of Motörhead van wijlen Lemmy. Een metalgroep moet power uitstralen en een krachtige show neerzetten. Dat is helaas niet meer bij alle oudere groepen het geval.”
“Zolang ze fit zijn, mogen die van Iron Maiden blijven gaan. The Scorpions en Judas Priest zijn ook nog altijd bezig”, werpt Pieter Coolen op. “Voor mij mag de groep dus blijven spelen tot ze niet meer kan.”