“Kritische stemmen steeds vaker gesmoord”

Het smoren van kritische stemmen wordt een beproefd fenomeen. Ik denk aan Rachida Lamrabet die vanwege het uiten van een genuanceerde mening werd ontslagen bij gelijkekansencentrum Unia. Ook in de academische wereld werkt het zo, maar iets subtieler en met minder publieke aandacht. Aan onze universiteiten, en dat geldt ook voor Europa en de VS, bepalen hoofdzakelijk witte mannen wat academisch of wetenschappelijk is, en wat niet. Die witte mannelijke dominantie is zeker het geval binnen de leidinggevende of invloedrijke functies. Stemmen die dat op een objectieve, wetenschappelijke manier aanklagen, worden te vaak weggelachen omdat ze zogezegd te emotioneel zijn. En hoe verder je verwijderd bent van dat ideaalbeeld, hoe moeilijker het is. Een zwarte vrouw zal het bijvoorbeeld veel lastiger hebben om als wetenschapper gerespecteerd te worden dan een bruine man. Je kan dit mechanisme een beetje vergelijken met de algoritmes die Facebook gebruikt. Op basis van je gebruikshistorie zal je op Facebook vooral ‘contact’ hebben met gelijkgezinde ‘vrienden’. In de academische wereld bestaan onbewust gelijkaardige, bevestigende systemen. Wetenschappers die dit aankaarten, worden weggezet en tegengewerkt. Zo is er de Portugese Grada Kilomba die dit fenomeen objectief beschreef, maar ontslagen werd. Als nu ook bepaalde politieke partijen er een punt van maken mensen zwart te maken en werkgevers onder druk te zetten, dan roep ik op ruggegraat te tonen en niet te bezwijken aan ideologische en politieke druk. De geschiedenis zal oordelen hoe moedig of laf u was.