“Ik ben sneller moe, maar nooit voetbalmoe” Malinwavoorzitter Johan Timmermans werd deze week zestig

’t Is alweer tegen Standard. De vorige keer speelden die van KV Mechelen voor hun trainer, nu dan voor hun grote baas? Johan Timmermans werd deze week zestig en wij trakteerden hem alvast op taart. Met dank aan Bakkerij Buelens.

Een sigaar had ook gekund, maar zaterdag is het stadion van Malinwa - zoals alle andere - rookvrij. Een initiatief van de Pro League en Kom op tegen Kanker. Timmermans, die elke match een dikke Cubaanse opsteekt, denkt er het zijne van. “Ik zal me eraan houden, uit respect voor de mensen die met de ziekte te maken hebben gehad. Maar ik heb me daar toch tegen verzet, er zijn al verboden genoeg. We spelen in de Jupiler Pro League. Als straks blijkt dat bier bijzonder ongezond is, gaan we dat dan ook bannen? Ik betwijfel het.” Dan maar een stukje taart op de tribune? “Dat is dan weer slecht voor de cholesterol.” (lacht)

Verrassende berichtjes gekregen voorzitter? (neemt zijn smartphone bij de hand) “Mijn coach maakte mij erop attent dat hij exact twee jaar geleden met SintTruiden is gepromoveerd. En dan stuurt hij: Nee, vandaag is het 75 jaar geleden dat je geboren werd. Grapje: gelukkige 60e verjaardag! (grijnst) Ook enkele spelers hebben me gefeliciteerd. Maar om nu te zeggen dat Mourinho of Messi iets hebben laten weten: neen.”

Hebt u uw verjaardag goed gevierd?

“De dag zelf heb ik gewerkt, zoals altijd. Zondag heb ik wel in familiekring gevierd, volgende week doe ik dat met de werknemers van KV, de week nadien met de raad van bestuur, en in mei met de mensen van mijn advocatenkantoor. Maar één groot feest, zoals op mijn veertigste of vijftigste, zag ik niet meer zitten. Eigenlijk is zestig jaar zelfs niks om te vieren. Dan zit je in de herfst van je leven.” Zo pessimistisch? “Pas op, ik ben heel dankbaar dat ik zestig ben mogen worden. Toen ze dertien jaar geleden prostaatkanker vaststelden, zag het er niet goed uit. Tegen de mensen rondom mij heb ik toen ge- zegd: Ik denk niet dat ik oud zal worden. Maar ik heb geluk gehad, en hoop er nog vele jaren bij te doen.”

Heeft Johan Timmermans al goed geleefd?

“Absoluut! Dat steek ik niet onder stoelen of banken. Maar vroeger leefde ik toch intenser - was ik meer een Bourgondiër, ging ik vaker op vakantie. Sinds ik met Carine ben, deze maand ook al zeven jaar, is dat veranderd. Zij geeft me echt een thuisgevoel, zorgt heel goed voor mij, en is ook geïnteresseerd in voetbal! (glimlacht) Ik probeer dan ook vaker thuis te zijn. Van een zondagnamiddag in de zetel, voor tv of met een boek, geniet ik nu veel meer.”

Met Carine kreeg u er zowaar twee kinderen bij. “Twee zonen uit haar vorig huwelijk. Han, de oudste, runt Bouffard, een restaurant in Mol. Seb werkt bij Ernst & Young. Zelf heb ik geen kinderen en daar heb ik geen spijt van. Het maakt mijn huidige relatie een stuk makkelijker. En met die twee gasten heb ik een goeie band, dus dat is plezant. Ze houden mij ook mee jong.” (knipoogt) Net als Facebook? “Daar zit ik geregeld op ja. Ik vind sociale media belangrijk, daarop zie je wat er aan de basis leeft. Ik kom zelf van de basis – van de overkant, van de supporters. Ik zie me daar nog staan, met m’n sjaal, een ratel en een toeter, die ik op de IJzerenleen in Mechelen bij een koperslager had gekocht. Ik kan me heel goed voorstellen hoe supporters zich soms voelen, en dat ze soms ontgoocheld zijn in onze beslissingen. Maar dat is nu eenmaal het verschil tussen een fan en een bestuurder, die overal rekening mee moet houden.” Over een paar dagen bent u ook al veertien jaar voorzitter. “24 april zeker? Ja, dat begint ook op te lopen.”

In eerste klasse troeven enkel Roger Vanden Stock, Ivan De Witte en Roger Lambrecht u af. “Nochtans had ik niet die ambitie. Ze hebben mij dat destijds gevraagd, omdat ik de kar al trok, en ik heb dan toegezegd. Ik had nooit gedacht dat ik tien of vijftien jaar voorzitter zou zijn. Maar ik doe het nog altijd even graag.” En hoelang nog? “Sowieso geen tien jaar meer, op mijn zeventigste zal ik hier niet meer zitten. Maar wel tot de stadionproblematiek helemaal is opgelost. Misschien nog een jaar of zes? (glunderend) Dan ben ik twintig jaar voorzitter, dan zou het heel mooi geweest zijn.” U raakt nooit voetbalmoe? “Ik word sneller moe, maar nooit voetbalmoe! Er zijn altijd nieuwe uitdagingen. Na de reguliere competitie doet een week zonder cruciale match wel deugd - dan kan ik eens naar de Rode Duivels, op een ontspannen manier. Maar ik ben altijd snel weer hongerig naar het spelletje. Zelfs zaterdag zat ik met spanning op de tribune, ook al was het máár Play-off 2, met alle respect máár op Waasland-Beveren, en máár voor 1.817 man.”

KV blijft ook groeien, en dat is allicht genieten? “Absoluut. Maar men mag het niet onderschatten. Het vergt heel veel inspanningen om én je stadion te vernieuwen én stappen te zetten op sportief vlak. Vooral daarom was het straf dat we dit seizoen 48 punten haalden. Ik heb veel bewondering voor onze sportieve staf, die schitterend werk levert. En de honger is groot om volgend seizoen minstens evengoed te doen.”

Belangrijk dan dunkt ons: de cvba in orde brengen? “Daar zijn we volop mee bezig, want op lange termijn is het absoluut noodzakelijk om mensen aan te trekken die kapitaalkrachtig zijn en de club een boost geven, op elk vlak. Met extra middelen kunnen we de stadionwerken vergemakkelijken zonder sportief in te boeten, en kunnen we de jeugd aanpakken. Kortom: de noodzakelijke stappen zetten om de subtopper te worden die we willen zijn.”

Maar Chinezen of Russen komen er echt niet in?

(resoluut) “Neen. Buitenlandse investeerders trekken we niet aan. Dat is niet nodig - er is voldoende enthousiasme in en rond Mechelen, en ik heb goeie contacten. Sowieso: wie investeert, zal het mee voor het zeggen hebben, maar het wordt hier nooit een alleenheerschappij. Daar zijn we heel duidelijk in.”

Hoe staat het intussen met de transfers? De dossiers van El Messaoudi en Kolovos liggen al een tijdje op tafel. “We zijn daar nog altijd volop mee bezig. Het dossier van El Messaoudi evolueert positief, maar het is wachten op een definitieve deal met Lierse. Ook wat Kolovos betreft, zijn we er met Olympiacos nog niet helemaal uit. De huidige overeenkomst tekenen we niet, want in bepaalde dingen kunnen we ons echt niet vinden. Als Kolovos na drie jaar naar een Griekse club trekt, moeten wij een schadevergoeding betalen die nog hoger ligt dan het bedrag waarvoor we hem kopen. Maar als hij per se terug wil, willen wij niet het kind van de rekening worden, dus daar moet een oplossing voor komen. Momenteel heeft Olympiacos andere katjes te geselen, want de resultaten zijn niet zo denderend.”

Is er nog meer op komst of moet er absoluut eerst worden verkocht? “Wij moeten niets. Maar voor enkele spelers is er veel interesse. Als clubs een bod doen, zullen we zien hoe serieus zij het menen. Dat we om financiële redenen keuzes moeten maken, is natuurlijk duidelijk. We kunnen niet élke positie versterken. Maar op de rechtsback en voorin willen we er wel iets bij. Dat is nu een van die uitdagingen waarover ik sprak: elk jaar opnieuw moet je een ploeg samenstellen. En dat is nooit evident.”