Alternatieve feiten uit de nineties

Denial

Van: Mick Jackson

Met: Rachel Weisz, Tom Wilkinson, Timothy Spall 109 min.

The Donald is lang niet de eerste die ‘alternatieve feiten’ uitkraamt. Midden jaren 90 was er al David Irving, een omstreden Britse auteur die aan het ontkennen van de Holocaust zijn hele bestaan ophing. De Joodse historica Deborah Lipstadt noemde de man openlijk een leugenaar, maar betaalde die vrijpostigheid met een klacht wegens laster. In Groot-Brittannië ben je schuldig tot het tegendeel bewezen is – omgekeerd aan wat wij kennen. Wat betekende dat Lipstadt moest aantonen dat de Holocaust had plaatsgevonden. Van zoveel gekkigheid kijken we zelfs vandaag nog op.

Toch doet Denial dit onwaarschijnlijke proces onrecht aan. De film zweert bij de waarheid, maar wij voelden ons voorgelogen. Lipstadt (Rachel Weisz) en Irving (Timothy Spall) worden herleid tot drammerige marionetten van hun haakse overtuigingen. Zij belichaamt al het Goede, hij het Kwaad. Alsof de realiteit zo zwart-wit is. Het scenario van David Hare ( The

Reader, The Hours) mist uitdieping en nuance. Het staart zich blind op het merkwaardige verloop van het proces, terwijl wij een antwoord verlangen op de moeder aller pertinente vragen: wat drijft hen in hun overtuiging – Irving in het bijzonder?

Het mag wel gezegd dat Timothy Spall de omstreden negationist verdienstelijk neerzet. Hij intrigeert en wekt tegelijk afschuw op. Maar alle kansen om het deksel van zijn koker te lichten, blijven onbenut. Bovendien gaat het pathos naar het einde toe zo dik aanzetten, dat wij de zaal met een morele indigestie verlieten.

FOTO RR Timothy Spall intrigeert en wekt tegelijk afschuw op in zijn rol als de omstreden negationist David Irving.