Flut BBguns

I n een van de fotoalbums uit mijn kindertijd plakt een foto van mezelf en een nichtje post kermis, allebei met een gigantisch speelgoedjachtgeweer in onze armen. Aan onze glimlach te zien, deden de wapens ons veel plezier. Herinneringen heb ik verder niet aan dat moment, noch aan ons spel achteraf: toen we per abuis aanzien werden voor terroristen en de lokale politie massaal uitrukte. Vandaag zijn speelgoedwapens een gespreksonderwerp. Of moet ik zeggen: namaakwapens? Dat is namelijk een verschil, zij het niet altijd zo duidelijk en voor interpretatie vatbaar. Zelfs voor de arm der wet is het zoeken. Nadat woensdag in de Antwerpse stationsbuurt twee jongens met speelgoedwapens waren opgepakt, verklaarde justitie: “Blijkt dat het om namaakwapens zou gaan, waarvan onderzocht wordt of de dracht ervan wel strafbaar is.” Dat klinkt interessant. De BBguns liggen op tafel, maar of de jongens iets illegaals hebben gedaan, dat is meteen zo helder nog niet. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat het op de Sinksenfoor wemelt van de politie en stikt van de namaak, dan wel speelgoedwapens. Iedereen heeft die geweren, de politie zegt er niks van, dus het zal wel oké zijn, is de logische redenering bij de foorkramers. Tot de terreurangst weer oplaait, “en dan zijn wij het nog geweest”. Ze hebben gelijk. Als de politie ondubbelzinnig njet zegt tegen namaakwapens (de controle daarop is haar taak), dan hoeft diezelfde politie misschien niet meer voor een zoveelste flut BBgun op de been worden gebracht. In tussentijd: cowboy en terroristje spelen doen we thuis, niet op straat. Mensen zijn bang, en met reden.