Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik dacht dat ik niet meer zou kunnen stappen, en nu kan ik Belgisch kampioen worden”
De wielerhemel ging vorig jaar open voor Edward Theuns (26) na zijn vijfde plaats in de eerste rit van de Tour. Maar na zijn val in de tijdrit een paar dagen later, waarbij hij een ruggenwervel brak, stond hij aan de poort van de hel. Met vallen en opstaan vocht hij nadien terug, in zoverre zelfs dat hij zondag, na zijn tweede plaats in Halle Ingooigem woensdag, een outsider is voor het BK. “Ik heb die val achter mij gelaten, er zit nog veel moois aan te komen.”
2 JULI 2016 Vijfde plaats en witte trui in Tour
“Meteen vijfde, na Cavendish, Kittel, Sagan en Greipel. Als beste jongere mocht ik op dat podium de witte trui aantrekken. Dit is tot nu toe het mooiste moment van mijn carrière. En dan de dag erna die witte trui aandoen… Ik kneep in mijn arm: wat gebeurt hier allemaal? Ik dacht meteen aan die tochtjes toen ik klein was met mijn broer richting Vlaamse Ardennen, op een gewone stadsfiets. Pas na veel zeuren kreeg ik later van mijn ouders een koersfiets. Mijn debuut bij de nieuwelingen bij Gentse Velosport was niet echt een succes. En dan sta je jaren later plots op dat Tourpodium.”
17 JULI 2016 Met succes geopereerd in Gent
“Dokter Bleyen opereerde mij twee uur en bracht aan weerszijden van mijn wervel twee platen aan, vastgezet met vijf schroeven. Ik wist dat ik een lange weg had af te leggen om weer coureur te worden. Het was zwaar, vooral in het begin. Niks mogen doen is heel lastig voor een sportman. En de Tour was nog op tv... Ik keek wel, maar vooral na de Champs-Elysées had ik het lastig: elke renner tweette blij dat hij Parijs had gehaald. En ik lag in bed. Maar eens ik de revalidatie kon starten, ging het beter. Als je revalideert, merk je ook hoe graag je eigenlijk op die fiets zit. De eerste keer was een ritje van 4 km met de mountainbike naar de kinesist, met een korset aan. Dat gevoel was zo goed, met de wind in de haren. Daarna ging ik meer en meer met mijn vriendin (bloemenmeisje Lien Crapoen,
red.) fietsen en het was plezant dat ik niet constant naar mijn waarden op mijn fietscomputer moest kijken.
Ik ontdekte ook positieve dingen: ik kon genieten van het leven
(lacht). Iets gaan drinken, op bezoek gaan bij familie, een barbecue met vrienden… Dat was ik niet meer gewoon. Dat heeft ook een tijdje in mijn hoofd gespeeld, ik kon moeilijker nee zeggen. Maar vanaf de ploegstage
leefde ik weer zoals het moest.”
15 JANUARI 2017 Vijfde bij comeback Down Under
“Die People’s Choice Classic was maar een criterium van 50 km de dag voor de Tour Down Under, maar weer in dat peloton rijden gaf mij een euforisch gevoel. Ik startte nochtans met heel veel twijfels. Conditioneel was ik in orde, maar mijn rug speelde mij nog parten. Ik bleef ook heel lang zitten met wat er gebeurd was. Ik dacht nog te vaak: wat als ik niet was gevallen? Ik twijfelde ook of ik nog opnieuw op niveau zou komen. Of die rugpijn ooit wel volledig weg zou gaan. Lien praatte mij veel moed in, en ze wilde ook dat ik een psycholoog bezocht. Maar ik ben dat blijven uitstellen, dat was een te grote stap voor mij.”
9 APRIL 2017 Achtste in Parijs Roubaix
“In het voorjaar was ik echt bang om te vallen. In Dwars door Vlaanderen heb ik de koers verspeeld omdat ik schrik had. Toen was ik echt kwaad op mezelf en heb ik de knop omgedraaid, heb ik mij er echt overgezet. Ik zou mij vanaf nu voluit smijten en meekoersen. Dat lukte en de pijn in mijn rug werd minder, dat hielp ook natuurlijk. En dan werd ik achtste in Parijs - Roubaix. Onverhoopt. Dat had ik zelfs voor die val nooit gedacht. Er zat zelfs meer in, want ik reed in dienst van de ploeg. Terecht, maar achteraf bleek dat ik sterk genoeg was om te winnen. Dat was voor mij ook een signaal om de komende jaren meer op die topklassiekers te mikken. Ik zal spurten en klassiekers blijven combineren, maar zal meer evolueren naar klassiek renner. Ik ben geen massaspurter pur sang, haal geen piekwaarden zoals Kittel of Greipel.”
21 APRIL 2017
Nieuwe operatie
“Die twee staven en vijf bouten moesten eruit, maar ik twijfelde. Het ging nu net goed. Gelukkig was dit al van januari gepland, anders had ik die operatie wellicht niet gedaan. Maar ik heb het wel onderschat. Toen ik wakker werd kreeg ik die platen en bouten te zien, en een minuut later viel ik flauw. Amai,
dat zat in mijn lijf ! Maar ik voelde meteen het verschil toen ik weer op de fiets zat. De last is echt klein geworden.”
24 MEI 2017 Val in Ronde van België
“Op de plaats waar ik vorig jaar won, ging ik nu tegen de grond. Mijn rechterschouder lag helemaal open, en ook mijn nek, benen en armen waren geschaafd Maar raar genoeg: ik was eigenlijk blij. Ik was gevallen, hard zelfs, maar voelde geen pijn aan de rug! Dan besefte ik: mijn rug is echt wel in orde nu. Mentaal gaf mij dat een boost. Ik dacht: oké, ik kan er weer tegen.”
5 JUNI 2017 Buiten tijd in Dauphiné
“Ik moest in de tweede rit al snel lossen en reed 100 km in mijn eentje. Ik wilde niet opgeven en kwam finaal twee minuten buiten tijd aan. Ik ben te snel herbegonnen na die operatie in april. Het kostte allemaal te veel energie en mijn lichaam zei stop. Ik kreeg wel steun uit onverwachte hoek: een tweet van McEwen. Je moet weten, Robbie was mijn jeugdidool, maar ik heb hem nooit ontmoet. Ik was fan van zijn Nederlands met Australisch accent. “Kop op, het overkomt iedereen wel eens”, schreef hij.
NU ZONDAG, 25 JUNI Belgisch kampioen in Antwerpen
“Ik bekijk de toekomst positief. Voor hetzelfde geld kon ik niet meer stappen. Ik ben blij dat ik nog altijd kan doen wat ik graag doe en dat ik er nog beter kan in worden. Dat mijn rug erg goed aan het herstellen is. Wie weet word ik zondag Belgisch kampioen.
(grijnst) Dat BK is een loterij, en ik heb wel wat geluk verdiend. De driekleur zou een mooie beloning zijn, want ik heb hard gewerkt het voorbije jaar om terug te komen tot waar ik nu sta.
Mijn ploegleider Dirk Demol zei altijd: Veel renners hebben dit al meegemaakt en zijn er sterker uitgekomen. In het begin dacht ik: hij zegt zoiets om mij op te peppen, ik geloofde hem niet. Maar nu wel. Mentaal zal dit mij sterker maken. Ik kan een nog veel betere renner worden. Puur fysiek was ik in voorjaar sterker dan het jaar ervoor. Als je dat kan na zo’n revalidatieperiode, dan zit er nog heel veel moois aan te komen.”