Triest schouwspel om één stoel

Gevecht om de macht. Na de politiek, nu de voetbalbond. De aanloop naar de voorzittersverkiezingen van vandaag is er eentje van intriges, valse beloften, communautair gekrakeel en dolken in de rug. Met als resultaat: twee kandidaten, een van 74 en een van

De 74jarige Linard krijgt de steun van alle Franstaligen. Of toch niet? Toen Gerard Linard acht maanden geleden afscheid nam als interim-CEO dachten we dat we die man nooit meer zouden terugzien in het voetbal. “74 jaar en tijd om uit te bollen”, had hij ons zelf nog tijdens zijn laatste trip met de Rode Duivels naar Cyprus gezegd. En nu is hij plots de favoriet om voor twee jaar bondsvoorzitter te worden, hoewel hij dat volgens de reglementen maar één jaar kan doen. Op de voetbalbond is alles mogelijk.

In principe wordt Linard gesteund door de Waalse vleugel (7 stemmen) van de voetbalbond en de Pro League, de verzameling van profclubs (8 stemmen). Tegenkandidaat Gilbert Timmermans kan alleen maar rekenen op de steun van de Vlaamse vleugel (7 stemmen). Een simpel rekensommetje leert: 15-7 voor Linard. Omdat een simpele meerderheid volstaat, is dat gewonnen spel. Maar – en hier beginnen de onvermijdelijke intriges – het is niet zeker dat Linard onvoorwaardelijk op de steun van zijn Waalse collega’s kan rekenen. De stemming is geheim en Linard ligt zwaar overhoop met David Delferière, ondervoorzitter van de bond en vader van scheidsrechter Sebastien. In diens spoor ook Michel Dumoulin, een stemgerechtigd lid van het Uitvoerend Comité. Dat zijn twee Franstalige stemgerechtigden wiens stemmen in de lucht hangen. Wat speelt het meest? Persoonlijke aversie of communautaire eenheid? Het zou niet de eerste keer zijn dat er eigengereid wordt gestemd. Twee jaar geleden lapten drie Franstalige amateurs de afspraken aan hun laars en stemden niet voor De Keersmaecker maar voor Joseph Allijns, de kandidaat van de profs. Toen keerde Phillippe Collin, die zoals alle profs geacht werd voor Allijns te stemmen, zijn kar, waardoor De Keersmaecker alsnog won.

Ach, dan kan Linard toch op de profclubs rekenen. Of toch niet? Bij 11-11 wint Gilbert Timmermans, want die heeft de langste staat van dienst. Kan Timmermans bij de Pro League genoeg stemmen sprokkelen als we naar de acht stemgerechtigden bij de profs kijken? Normaal gezien niet. Maar alles kan op de voetbalbond.

Een situatieschets: over Bart Verhae- ghe en Mehdi Bayat en wellicht ook Daniel Spreutels (Anderlecht) en Mieke Declercq (Zulte Waregem) bestaat geen twijfel: zij stemmen voor Linard. De vier andere afgevaardigden zijn een groter vraagteken. Afspraak of niet, Johan Timmermans (KV Mechelen), Joseph Allijns (Kortrijk), Bruno Venanzi (Standard) en Paul Van der Schueren (OH Leuven) laten niet in hun kaarten kijken. Ook hier de intrige, het verraad: Allijns heeft nog een rekening openstaan met Linard, want die liet hem twee jaar geleden vallen toen hij kandidaat-voorzitter was.

Dat de oneigenlijke coalitie Franstaligen-Pro League nooit op de raad van bestuur van de Pro League op tafel kwam, zit sommigen zeer hoog. “Een machtsgreep van Verhaeghe en Bayat, en de rest moet maar mee”, klinkt het op de Pro League. Gevechten van ego’s, hadden we dat al gehad?

Eén jaar Linard en dan Mehdi Bayat. Of toch niet? De gesprekspartners in de kandidatuur van Gerard Linard waren Verhaeghe en Bayat. Waarnemers, vooral aan de Vlaamse kant, zien er een vermetel plan in. Als Linard over een jaar de reglementaire leeftijdslimiet bereikt, moet de bond opnieuw op zoek naar een voorzitter. Dan zou Mehdi Bayat naar voren worden geschoven, alweer met steun van de Franstalige amateurs en de Pro League. De kanonnen om dat eventueel plan te kelderen, worden nu al in stelling gebracht. De onvermijdelijke banden van Mehdi Bayat met zijn broer/spelersmakelaar Mogi bijvoorbeeld. Of de vrees voor weer een Nederlandsonkundige voorzitter ook. En nog het meest: nog uitbreiding van de macht van het duo Bayat-Verhaeghe. Linard rekent op een aanpassing van het reglement om twee jaar en misschien wel langer voorzitter te blijven. Kan dat? Normaal gezien niet. Maar op de voetbalbond kan alles.

Verhaeghe denkt alleen aan zichzelf. Of toch niet? De rol van Bart Verhaeghe, ondervoorzitter van de voetbalbond én voorzitter van Club Brugge, wordt steeds meer in vraag gesteld. Dat hij een zware hand heeft in de manoeuvres om De Keersmaecker uit te schakelen, tot daar aan toe. Maar zijn helse strijd tegen het Eurostadion roept steeds meer weerstand op. “Verhaeghe heeft belangen buiten het voetbal om zo tegen dat stadion te zijn”, klinkt het. “De kantoorruimte die het Eurostadion zou bieden, heeft hij ook voorzien in zijn Uplace-project in Vilvoorde. Het mobiliteitsplan dat het Eurostadion voorziet, is ten voordele van het te bouwen winkelcentrum NEO, concurrentie voor Uplace dus. Ten derde is er Anderlecht dat misschien ooit nog in het Eurostadion terechtkomt.” Het is vooralsnog een tweestrijd, want dezelfde bronnen zouden dan weer betreuren dat Verhaeghe de bond zou verlaten. Want, weliswaar in zijn soms te directe stijl, Verhaeghe heeft intussen wel een en ander in gang gezet bij de voetbalbond. Meer professionalisme, financiële grote kuis en het verwijderen van François De Keersmaecker. Zo zijn we op deze gekke carrousel weer bij het begin.

En nog: het is zelfs niet helemaal zeker dat de voorzittersverkiezingen vandaag doorgaan. Guy Craybex, als (ex-?)lid van het Uitvoerend Comité, heeft namelijk een procedure tegen de Pro League lopen waardoor de stemming zou kunnen worden uitgesteld. De Pro League zou echter al een tegenzet in petto hebben.