De mooiste en lelijkste kant van Antwerpen

Een wezenlijk kenmerk van een stad zijn de contrasten. Ook in Antwerpen. Sommige zaken ergeren de bewoners mateloos, maar ze zetten mensen aan om mooie dingen te realiseren. Twee nieuwsfeiten uit uw krant ter illustratie: Eén. Antwerpen worstelt met zwerfvuil en sluikstorten. Een staking bij stadsreiniging helpt niet, hoe gegrond de klachten van afvalophalers ook zijn. Het gevolg is wel dat op enkele plekken al dagen afvalzakken op straat staan. Met dit warme weer is de geurhinder niet te harden. Op verschillende plekken in de stad zie je bewoners dan zelf de handen uit de mouwen steken om hun buurt proper te houden. Sebastiaan De Neubourg zet met zijn bedrijf w.r.yuma een stap verder. Hij maakt zonnebrillen met Antwerps plastic afval. Twee. Een betaalbare en kwaliteitsvolle woning vinden, wordt voor steeds meer mensen echt een zware zoektocht. Het is al moeilijk voor jonge mensen of gezinnen, maar als ze een kleurtje hebben, lijkt het bijna onmogelijk. Dat bewijst het verhaal van de 44jarige Oumie. Zij verliet zeven jaar geleden Gambia om haar kinderen een veilige toekomst te kunnen geven. Alleen zoekt ze nu al een jaar naar een appartement. Ze heeft een job. Haar werkgevers loven haar inzet. Alleen blijken haar afkomst en huidskleur voor te veel huisbazen een obstakel te zijn. Lelijker kan Antwerpen niet worden. Gelukkig zijn er de collega’s van Oumie die in hun koffiebar klanten vragen om mee ogen en oren open te houden voor een woning voor hun poetsvrouw. Zolang bewoners zich blijven inzetten voor hun stad en hun buren kan ze alleen maar mooier worden.