Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Splinterbommen met fluimen
GARAGEROCK/PUNK Equal Idiots Eagle Castle BBQ ¨¨¨¨
Nét wanneer we het een beetje gehad hebben met rockduo’s, leveren de Kempen een knetterend groepje dat aan twee koppen genoeg heeft. Equal Idiots – Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs uit Hoogstraten – vielen op in Humo’s Rock Rally en StuBru’s Nieuwe Lichting en deden die laatste zender ei zo na vuur vatten met de catchy singles Pink Salmon en vooral Put
My Head in the Ground. Het zijn songs die veilig onder de drieminutengrens blijven, die het midden houden tussen garagerock en punk én die naar meer doen verlangen. Debuutalbum
Eagle Castle BBQ is grotendeels gevuld met vergelijkbare korte splinterbommetjes met een uitgespuwde zang die je doet bukken voor rondvliegende fluimen. Christaensen en Bruurs studeren nog en doen het voor de lol maar gaan ook slim te werk. De ‘twang’ in Hippie Man, de ‘prog’-ontsporing in Money
Man Midas en de ‘ooh-oohs’ in Toothpaste Jacky – een ‘college rock’-zijstapje – bewijzen dat gewoon lekker luid spelen niet genoeg is. Dit voorspelt een nog hetere zomer dan wat u de afgelopen dagen al meemaakte. Fun! (sv)
MISDAADROMAN Karin Slaughter Goede dochter ¨¨¨¨
Het zorgeloze leven van de familie Quinn – vader Rusty, moeder Harriet en de zusjes Charlotte en Samantha – wordt wreed verstoord door een gruwelijke aanslag. Harriet sterft en Samantha is getekend voor het leven. Over wat er die avond nog gebeurde, hullen Rusty en Charlie zich in het diepste zwijgen. 28 jaar later is Charlie opnieuw getuige van een traumatische gebeurtenis, waardoor pijnlijke herinneringen naar boven komen. Samen met Rusty en de uit New York teruggekeerde Sam gaat ze resoluut in de tegenaanval. Alweer een superieure misdaadroman van Karin Slaughter waarin ze sociale thema’s als de desintegratie van het gezin, de vreemde capriolen van een onvolmaakt juridisch systeem en de desastreuze gevolgen van structurele armoede in een spannend verhaal weet te verwerken. The queen of crime, indeed! (ged) HarperCollins, 506 p., 19,99 euro
ROMAN Els Depuydt Mia ¨¨¨
Mia, single en veertiger, leeft een weinig opwindend leven als callcentermedewerkster in Brussel nadat ze het kleinburgerlijke Houtvoorde de rug toekeerde. Er valt weinig te beleven in het saaie dorp waar ze opgroeide, waar ook uiterst pijnlijke herinneringen liggen. Als haar klasgenote Kizzy, volwassen en moeder van twee kinderen, door zelfdoding om het leven komt, wordt het tijd om een reconstructie te maken van de minder fraaie feiten uit hun jeugd. De West-Vlaamse Els Depuyt (1971) publiceerde eerder enkele thrillers samen met haar partner Herbert de Paepe. Deze vlot geschreven psychologische roman is haar solodebuut. Uit de manier waarop ze het verleden via flashbacks ontrafelt en hoe ze tot het einde toe de spanning over de schuldvraag weet te bewaren, blijkt dat de thrillerstijl haar in de vingers zit. (dibr) Uitgeverij Vrijdag, 206 p., 19,95 euro FOLK
Fleet Foxes CrackUp ¨¨¨¨
Na het tweede Fleet Foxes-album, zes jaar geleden inmiddels, stelde voorman Robin Pecknold vast dat hij de spil was geworden van een grote machinerie. Bezinning drong zich op: Pecknold ging studeren, begon aan houtbewerking te doen, dook in een bad van muziek en begroef zich in muziektheoretische analyses. Ethiopische jazz, Nigeriaanse funk, Bulgaarse vrouwenstemmen, de weerbarstige muziek van folksingers die nooit de mainstream vonden en de jazz van Duke Ellington: allemaal speelden ze ergens mee in het tot stand komen van dit album. Zégt Pecknold, want CrackUp zit perfect in de lijn van zijn voorgangers: hemelse stemmen, akoestische folk die vecht met botsende tegenritmes, composities die na een plotse ommekeer een prachtige zijweg inslaan. Luister, herbeluister, en besef je dat je nog lang niet klaar bent met CrackUp. (sv)
Lorde Melodrama ¨¨¨¨
Wat klinkt Lorde plots volwassen. De NieuwZeelandse singer-songwriter die op 16-jarige leeftijd met het minimale Royals doorbrak, is nochtans nog maar 20. Op haar tweede album heeft ze de voor de hand liggende valkuilen vermeden. Lorde had zich best kunnen laten ombouwen tot een grote hitmachine en ja: elektropop en hiphop hoor je in haar nieuwe songs. En die hébben vaak hooks als klauwijzers. Maar ze blijft een integere singer-songwriter die uit eigen gevoelens put (de afscheid van een lief, de roes van het nachtleven), flirt met haar seksualiteit (in de titelsong en Liability komt het zwoele sfeertje van Lana Del Rey dichtbij) én nuchter blijft onder de aandacht. ‘I am a toy that people enjoy till all of the tricks don’t work anymore’, blikt ze al vooruit op het einde van haar loopbaan. Naar ons gevoel is dat nog niet voor meteen. Wat bevat die eerste Rock Werchter-dag veel moois! (sv)
HORROR A Cure For Wellness Dane DeHaan ¨¨¨
De Pirates of the Caribbean- films leveren regisseur Gore Verbinski een fortuin op én de vrijheid om eens zot te doen. Na flop The
Lone Ranger heeft A Cure for Wellness meer kwaliteiten, al is originaliteit daar niet bij. Deze gothic horrorfilm heeft alle elementen die je bij dat genre kunt verzinnen: geestelijk gestoorden, een somber, afgelegen instituut met een dubieuze dokter, de vervangende grens tussen droom en realiteit, de ontluikende jongedame die moet worden gered. Dane DeHaan is een goede hoofdrolspeler als de jonge manager die van zijn bedrijf de opdracht krijgt een collega uit het sanatorium te gaan halen, en daar vervolgens zelf vast komt te zitten. A Cure for Wellness duurt minstens een half uur te lang. Werd Verbinski verliefd op de prachtige, ontregelende fotografie van Bojan Bazelli? Die is de grootste troef van een halve mislukking, die daarmee soms doet denken aan het werk van Terry Gilliam of Tarsim Singh. (sv)
The Founder Michael Keaton ¨¨¨¨
Sinds Birdman, de lichtjes overroepen Oscarwinnaar van Inarittu, staat acteur Michael Keaton weer in de schijnwerpers. Hij kiest zijn projecten voortaan behoedzaam, om de fouten uit het verleden niet te herhalen. Na het pedofiliedrama Spotlight is ook
The Founder de juiste keuze. De rol van Ray Kroc, de eeuwig sukkelende huis-aan-huisverkoper die de broers McDonald leert kennen nog voor hun hamburgerketen een succes wordt, is Keaton op het lijf geschreven. The Founder is een traditioneel opgebouwd drama dat door Keatons vertolking naar een hoger niveau wordt getild. Het verhaal van de joviale en sardonische man die uiteindelijk de hele keten zal binnenrijven, heeft in 2017 een heel actuele bijklank. Al speelt dit verhaal in de jaren vijftig, de ‘ winner takes all’- mentaliteit die meer dan ooit de American Dream kleurt, kan door Donald Trump alleen op een goedkeurende tweet worden onthaald. (sv)