Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn gezin is nu mijn prioriteit”
Ann Van Elsen voelt zich koningin te rijk in haar nieuw samengestelde gezin
En zo verschijnt Ann Van Elsen (37) plots weer op de radar: deze zomer is ze elke ochtend te beluisteren op radiozender Joe. Hoe zou het zijn met de 1 meter 62 hoge malle meid uit Mol die vroeger vooral als ‘Miss België’, ‘babe’ of ‘voetballersvrouw’ werd weggezet? Behoorlijk goed, zo blijkt: die rol in haar nieuw samengestelde gezin ligt haar uitstekend. “De jongste leert stappen, de middenste leert schrijven, de oudste leert rijden: geweldig toch?”
“Nu snap je waarom wij in de zomer niet met vakantie gaan.” We monsteren samen met Ann Van Elsen het verbluffende uitzicht van haar woonplek in de Gentse rand: Ann woont met haar man Filip, haar twee dochters June en JackieLou én Filips zoon Lewis in een bocht van de Leie, vol in het groen. Met dit weer is het op het water bijna varen in file met al die pleziervaartuigen. Anns man Filip vertelt dat één rondvaart altijd rechtsomkeer maakt in ‘hun’ bocht. “En dan zegt de man in de microfoon: en daar woont Ann Van Elsen.” Ann rolt met de ogen. “Mijn man is verkoper en durft al eens te overdrijven. Met die rondvaarten valt het wel mee, het blijft sympathiek. Als ik dan toevallig op ons terras zit, zwaai ik eens. Ik weet dat ik hier niet in mijn blote in de tuin moet liggen. Ik ben sowieso geen naaktloper. Het is hier prachtig, maar de kikkers kunnen serieus van jetje geven; dat is de ideale wekker ’ s morgens. De enige plek op aarde waar ik het helemaal stil heb geweten, is op de Steenbokskeerkring in Namibië.”
Laat me raden: je was daar voor Playboy, om aandacht te vragen voor de waterschaarste? (lacht) Playboy had al een paar keer gepolst of ik niet in hun blad wou staan. Ik zag dat niet meteen zitten. Tot Music for Life in beeld kwam: met het geld van Playboy kon ik een waterput voor een heel dorp in Afrika bekostigen. Ja, dan was de rekening snel gemaakt.
Leve het goede doel, maar om dan in je bloot gat te gaan staan...
... hangt ervan af hoé je dat doet. Het waren geen opendeurdagen, hé, als je begrijpt wat ik bedoel. Het mocht sensueel zijn, niet seksueel. Ik heb daar ook lange gesprekken over gevoerd met mijn toenmalige schoonouders (de moeder van haar vorige echtgenoot Gunter Van Handenhoven heeft Congolese roots, red.). Ik wou weten of dat ethisch door de beugel kon: een naaktshoot doen in Afrika, voor een goed doel. Mijn schoonmoeder zei dat een naakte vrouw in Afrika symbool staat voor overvloed. Ze vond dat ik het móést doen. Zou je het opnieuw doen, op je 37ste? Nee. Dat was eenmalig. Of ze mij nog zouden vragen? Ik denk dat ze véél betere opties hebben. Ik heb daar ook geen problemen mee. Ik heb twee kinderen nu.
Hoelang is het geleden dat je gevraagd bent voor een cover? (denkt diep na) Geen idee. Ik was de laatste jaren ook geen vragende partij. Ik denk dat ik álles gedaan heb wat je op een cover kunt doen. Ik snap dat er vrouwen zijn die het moeilijk hebben met de vaststelling dat ze vanaf een bepaalde leeftijd niet meer gevraagd worden voor dat soort shoots, maar daar hangt mijn gevoel van eigenwaarde niet van af. Ik vind het wel jammer dat vrouwen door hun leeftijd voor bepaalde jobs worden afgeschreven, maar dat is een ander verhaal.
Je hebt in Playboy gestaan, je bent Miss België geweest, je bent samen met heel Vlaanderen zwanger geweest in het VT4programma Mama’s Mooi
ste. Zou je alles opnieuw doen? Playboy zeker, dat was voor een goed doel. Miss België: ik liep er altijd als een halve jongen bij en ik wilde niet per se winnen, maar op mijn 21ste leek me dat gewoon plezant. Wat die docusoap Mama’s Mooiste betreft: ik ben blij dat ik dat later aan mijn dochter June kan laten zien. Maar toen ze me dat in 2010 voorstelden, wou ik het eigenlijk niet doen. Maar ik had een contract met VT4 en ik had op dat moment niet het lef en de financiële vrijheid om te zeggen: de boom in, ik heb daar geen zin in. Ik was ook vrij onzeker en liet me nogal snel beïnvloeden. Ik was te bang voor de gevolgen.
Terwijl je als piepjonge Miss België wel zei: stuur maar iemand anders naar Miss World in Nigeria, want daar stenigen ze vrouwen. Dat is waar. Die heisa rond Nigeria, dat was mijn diepste overtuiging, zo klaar als een klontje. Die docusoap over mijn zwangerschap, dat was anders. Ik wou dat aanvankelijk niet doen, het woord ‘docusoap’ schrikte me af en ik was bang voor de reacties. Tegelijk wou ik ook trouw zijn aan VT4 en dacht ik: waarom zou ik mij iets aantrekken van negatieve commentaren? Ik ben blij dat ik het heb gedaan, het is een mooie herinnering voor later. Ik heb alleen spijt dat ik er mij zo’n zorgen over heb gemaakt, in plaats van mij te amuseren.
Heb je met Mama’s Mooiste de deur naar je privé niet nog meer opengezet? Wat betekent privé vandaag nog? Bekendheid heeft een keerzijde, ik heb nooit anders geweten. Ik was piepjong toen ik Miss België werd, en heel open. Die openheid kon misbruikt worden, dat heb ik met vallen en opstaan geleerd. Ik ben geregeld hard aangepakt en ik heb vaak gezegd: nu is het gedaan, nu zeg ik niets meer. Maar dat ligt niet in mijn aard, ik ben daar te open voor. Open, maar niet naïef. Als ik foto’s van mijn huwelijk deel met de wereld, dan weet ik dat ik commentaar kan krijgen. Maar als een blad mij op de cover zet met een
jongen van wie ze beweren dat het mijn “schatje voor één nacht” was, dan stuit mij dat tegen de borst. Zeker als die jongen je kapper is en bovendien homo (lacht). Die foto is gemaakt op een evenement van kappersketen De Cliént. Ik leek wel een losgeslagen feestbeest, terwijl ik bijna nooit buitenkom. Ik snap dat ze dingen schrijven, maar mijn tenen krullen als het een perversie van de werkelijkheid wordt.
Je was natuurlijk wel een dankbaar onderwerp: Miss België, babe én voetballersvrouw. Drie clichés op een rij. Ik heb dat sommetje natuurlijk zelf ook gemaakt. Dan snap ik dat mensen zeggen: die Ann Van Elsen, die zal wel geen inhoud hebben, op zoek naar alle foute dingen in het leven. Hoe meer je tegen die vooroordelen vecht, hoe meer je ze bevestigt. Ik heb meegedaan aan De Slimste Mens ter Wereld en was zo zenuwachtig dat ik er niets van gebakken heb, ik heb mezelf volledig gesaboteerd omdat ik zo bang was om af te gaan. Maar daar staat of valt mijn geluk niet mee. Het is leuk om de job te doen die je het liefst doet, ja, maar ik heb het al gezegd: mijn geluk loopt gelijk met het geluk van mijn gezin.
Dat zie ik aan je Instagram: alléén maar foto’s van June (7) en JackieLou (1). Waar het hart van vol is, loopt Instagram van over (lacht). Mijn gezin is mijn prioriteit.
Ik ken vrouwen die dat nooit zullen uitschreeuwen.
Ik wel. Het is hier niet altijd rozengeur en maneschijn, en ik wil ook wel eens alleen zijn of met een vriendin, maar je zet toch geen kinderen op de wereld om honderd procent voor je carrière te gaan en die kinderen door iemand anders te laten opvoeden? Zo voel ik het toch aan. Voor alle duidelijkheid: ik gun iedereen alles en vrouwen mogen van mij keihard voor hun carrière gaan. Maar ik wil op de eerste plaats zélf voor mijn kinderen zorgen, ze zelf gaan halen op school, zelf hun huiswerk begeleiden. Ik besef ook dat het een luxe is dat ik dat kán doen. Bij elke nieuwe job maak ik de afweging: kan ik dan nog de mama zijn die ik wil zijn? Wat niet wil zeggen dat ik alles aan mij voorbij laat gaan: ik weet ook wel dat kinderen groot worden en uitvliegen.
Dat je deze zomer op Joe gaat presenteren en dit najaar daar in het weekend de ochtend gaat doen, dat is geen bezigheidstherapie?
(licht verontwaardigd) Ik doé dat graag. Dat is mijn passie. Op de radio ben ik ook wie ik ben. (denkt na) Toen ik vroeger voor tv presenteerde, zat ik in een rol. Ik kon in een microfoon praten tegen een camera, maar dat kon net zo goed iemand anders zijn.
Ben je nog altijd zo’n controlefreak als vroeger? (lacht geheimzinnig) Vroeger zat er veel chaos in mijn hoofd. En hoe meer chaos, hoe meer structuur ik in mijn leven wou steken. Nu is er in mijn hoofd vooral rust. Maar mijn afwas moet wel nog altijd weg zijn voor ik ga slapen.
Heeft je perfectionisme je nooit in de problemen gebracht?
Een cadeau is het niet. Als student nam ik mijn cursus tijdens de examens zelfs mee op het toilet. Ik was een strever. Achteraf gezien had ik liever ‘voldoening’ gehaald in plaats van ‘grote onderscheiding’, in ruil voor wat minder stress.
Ging jij ook niet doctoreren na je studies? In het middelbaar had ik de basis gelegd om geneeskunde te studeren: wiskunde, wetenschappen en Latijn. Probleem: ik ben doodsbang van alles wat met klinieken en operaties te maken heeft. Ik ben ooit mijn bomma gaan bezoeken die met een hersenschudding in het ziekenhuis lag: alleen al van de geur in de gang ben ik flauwgevallen. Daarom ben ik economie gaan verkennen, dan kon je nog alle kanten uit. Na mijn studies marketing en handelswetenschappen kreeg ik de vraag om te doctoreren over mijn thesis, die rond reputatiemanagement draaide, maar ik werkte toen al voor VT4. Mijn bompa zei toen: “Zou je nu niet even wat tijd nemen voor jezelf? Je moet niet alles tegelijk.” Voor ik het wist, was ik voltijds aan het werk. Spijt van? Nee, als ik nu de balans opmaak, kan ik niet anders dan tevreden zijn. Het hoogste doel in je leven is toch gelukkig zijn? Dat werk en privé in balans zijn? Dat je vrij bent om te kiezen?
Je hebt je dochter June deze ochtend naar de kinderboerderij laten vertrekken. Voor het eerst twee nachten weg met de school... Vanmorgen ( woensdag, red.) had ze nog een grote mond, maar ze vertrok met een klein hartje. Ze stond in de rij en zei: “Mama, ik heb iets aan mijn oog.” Toen heb ik gezegd: “Schat, als je moet huilen, huil je maar, dan is het eruit en ben je ervan af.” Bevalt het een beetje, dat nieuw samengesteld gezin? Een gewoon gezin is meestal het gemakkelijkste, maar als ik zie hoe Filips zoon Lewis (17) omgaat met June, dat vind ik een verrijking. Ik heb één kind dat probeert te stappen en te spreken, eentje leert lezen en schrijven, het derde gaat in september zijn rijexamen doen. Ik zit in drie fases tegelijk, ik zou het ook niet anders willen. Hoe gaat het met JackieLou? Die komt net als June uit mijn buik, maar dat is een héél ander karakter. June is een denker, stelt zich veel vragen. Jackie is impulsief, God schiep de dag en Jackie crosst erdoor. Maar een braaf kind, hoor.
Al aan het oefenen voor een derde? Nee, jong. Ik héb drie kinderen, met Lewis erbij. Dat tweede kind wou ik heel graag. Ik heb dat Filip meteen duidelijk gemaakt, wat niet wil zeggen dat we die stap zomaar gezet hebben. Ik heb even geprobeerd te wennen aan het idee van één kind, maar dat ging niet. Filip heeft er geen spijt van: hij verafgoodt Jackie. Ik wist dat Filip een goeie papa zou zijn, ik zag hoe hij omging met June en zijn zoon Lewis.
Waar is de tijd dat je nog op tafel stond te dansen in Het Swingpaleis?
Als ik die beelden terugzie, denk ik: hoe hopeloos onzeker was ik toen? Als je op televisie kwam, werd je geacht vol te zijn van jezelf, je moest jezelf de max vinden. Ben je die wilde haren kwijt? Ik heb die eigenlijk nooit gehad. Ik ging wel op stap, mee met ‘den hoop’ of ‘de vriend’, maar ik zat liever thuis (lacht).
Dan heb jij in je leven toch veel dingen gedaan die tegen je buikgevoel in gingen. Dat klopt wel. Hoe ik soms gestyled werd, bijvoorbeeld: dan kwam ik aan in mijn jeans en op mijn sletsen en werd ik in een strakke roze jurk gehesen met zúlke hakken. Na die shoot kon ik die kleren niet rap genoeg uittrekken: oef, ik ben weer mezelf. Maar ik heb nooit gezegd: dat trek ik niet aan. Want ik wilde niet moeilijk doen. Mijn familie en vrienden wisten wie ik écht was, dat was voor mij genoeg. Was je gelukkig toen? Ik denk het wel. Ik stond daar niet bij stil. Nu besef ik beter wat me gelukkig maakt. Ik ben een boek aan het lezen: If You’re So Smart, Why Aren’t You Happy?’ (‘ Als je zo slim bent, waarom ben je dan niet gelukkig?’, van de Amerikaan Raj Raghunathan, red.) Dat gaat over wat je gelukkig maakt en waarom je daar niet naar leeft. Ik probeer dat wel te doen. En het is aardig aan het lukken. TOM DE LEUR
Ann Van Elsen is vanaf 3 juli elke ochtend van zes tot negen te beluisteren op Joe, samen met Born Crain.
ANN VAN ELSEN “Ik ben hard aangepakt en ik heb vaak gezegd: nu is het gedaan, nu zeg ik niets meer. Maar dat ligt niet in mijn aard.” “Nu is er in mijn hoofd vooral rust. Maar mijn afwas moet wel nog altijd weg zijn voor ik ga slapen.”