Ik mocht hier nooit verliezen. Ik snap het niet meer”

Een retorische vraag was het: of Jasper Stuyven kon leven met de bronzen plak. “De derde plaats... Wie praat daar morgen nog over? Ik ben zwaar teleurgesteld. En nog zwaarder teleurgesteld omdat het alweer niet lukt. Ik mocht in de sprint tegen Naesen nooit verliezen. Zoals ik in de Giro ook nooit mocht verliezen tegen Dillier.”

Elk zinsnede werd vergezeld door een geforceerde glimlach. Een vermetele poging om de treurnis te verbergen. Het werkte niet. Vijfenveertig dagen nadat hij in Terme Luigiane had mogen uitleggen waarom hij in de Giro gevloerd werd door de tragere Silvan Dillier, mocht Stuyven die kwelling nog eens ondergaan. De snelle man uit Leuven was in Antwerpen opnieuw de pineut. De sprint van Naesen en Vanmarcke is zeker niet beter dan de zijne, maar toch eindigden ze voor hem. “Wat moet ik zeggen? Het lukt maar niet, hé. Ik snap het niet. Ik verlies opnieuw een sprint die ik nooit mag verliezen. Om de een of andere reden slaag ik er niet meer in om de kansen af te maken. Ik ben precies de man van net niet geworden.”

De 25-jarige Stuyven klonk fatalistisch. Hij heeft zich nochtans niet veel te verwijten. “Ik koos vooraf het wiel van Keukeleire. Dat was ideaal. Dan wilde ik op 250 meter van de finish zelf de sprint inzetten. Maar Sep was eerst. Ik raakte even ingesloten. Ik moest even inhouden, mijn sprint anders inplannen... Ach, ik wil er mij niet achter verstoppen. Ik rijd gewoon geen goede sprint. Heel frustrerend.”

Rustpauze

Na zijn prima Giro met zeven plaatsen bij de eerste tien telde Stuyven amper zes koersdagen in de aanloop naar dit BK.

“Ik had geen superdag. Maar ik woekerde onderweg niet met mijn krachten. In de laatste ronde heb ik tegen mijn natuur in zelf wat minder kopwerk gedaan. Ik heb ook pas na 180 kilometer voor het eerst met mijn neus in de wind gereden. Ik wist dat ik niet mocht wachten op de pelotonsprint. Eddy (Theuns, red.) zei achteraf dat hij superbenen had. Maar dan heeft hij met die benen te afwachtend gekoerst. Ik deed alles perfect. Tot in de sprint.” De renner van Trek - Segafredo last nu een rustpauze in. “Ik trok in juli normaal op hoogtestage, maar het is er slecht weer. Misschien blijf ik gewoon thuis. Even herbronnen om dan de competitie te hervatten in Londen, de Binck Bank Tour en op het WK. Als ik in september in Noorwegen win, zijn al deze ontgoochelingen vergeten. Wie praat dan nog over die derde plaats op het BK?”, eindigde Stuyven dan toch met een gemeende glimlach.