“We zijn aan een fameuze kogel ontsnapt”

Belgisch kampioen Oliver Naesen en Jan Bakelants rijden de Tour in Franse loondienst voor AG2R La Mondiale. Elke dag brengen we een snelle babbel met de twee grootste monden van het peloton.

Oli, klopt het dat Bardet zei dat je zijn leven hebt gered in de waaierrit?

“Dat heeft hij mij toch gezegd. Allez, ik denk wel dat hij het er ook zonder mij levend was uitgekomen. Ik had vooraf gezegd dat het daar zou gebeuren. Maar toen het zo ver was, zat hij zelfs nog achter Daniel Martin. Toen ik zag dat die voor verkeerspaal begon te spelen, heb ik tegen Romain zitten tieren dat hij in mijn wiel moest zitten. Nadien heb ik hem netjes uit de wind naar voor gereden.”

Heeft de ploegleiding je ook

bedankt?

“Ze was content. Iedereen beseft dat we aan een fameuze kogel zijn ontsnapt. Hij had zomaar een minuut kunnen verliezen. Het was een fikse bruine streep op onze broek geweest. Al zou dat eigenlijk niet opvallen.”

Je was de enige die bij hem bleef.

“We kunnen ook maar dadde hé. Onze ploeg is hier met acht klimmers en mij. Dan is het logisch dat ik er moest bij zijn om Romain te helpen. Ik vind zo’n waaiers ook echt de max. Had ik hier geen kopman gehad, dan had ik die klimmers serieus in de miserie gebracht. Nu moest ik inhouden en zien dat mijn klimmer volgde.”

Hoe zwaar was de rit voor jou?

“Het was de zwaarste dag van deze Tour. De renners hadden zelfs geen tijd om op hun moeder te roepen. Zo lastig. De start was wreed zot. Meteen zestig man gelost. Ik heb toen ook een serieus scheetje gelaten. Zo’n snelle start bergop is een beetje mijn achilleshiel. Starten ze vandaag ook zo snel, eindigt er 50 man buiten tijd.” Hoe vlot het eigenlijk met je kamer

b genoot Matthias Fränk? “Leuk. We kijken samen naar de serie

House of Cards. Een grappig zicht. Dan liggen we samen in bed onder ons dekentje met de laptop in het midden. Net een getrouwd koppel: de oude man en het jonge blaadje. Serieus, ik heb al veel geleerd.”

Wat dan?

b

“Tot voor kort was ik niet ordelijk. Valies open, verkreukte kleren erin zwieren en dan op de valies zitten om ze dicht te doen. Dankzij Matthias heb ik nu wat structuur. Ik heb zelfs mijn onderbroeken opgevouwen. Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor deze sloddervos.”