Werkonzekerheid in onderwijs

Het gebrek aan vaste jobs in het onderwijs is vanzelfsprekend ook een kwestie van solidariteit en respect. Solidariteit vanwege diegenen (inclusief hun vertegenwoordigers) die alle mogelijke rechten in hun loopbaan verkregen hebben, met de mensen die vaak vele jaren hetzelfde werk doen en geen enkel recht hebben. Respect omdat interimleerkrachten in moeilijkere, wisselende omstandigheden steeds opnieuw tot het uiterste moeten gaan om goed te presteren. Men zou kunnen stellen dat bij de groep van beginners een deel zit dat niet voldoet, maar gezien de lastige werkomstandigheden van een interimaris en vooral ook door de hoge eisen die vanuit elke school en de collega’s aan hun prestatie (terecht) worden gesteld, durf ik te vermoeden dat de onderpresteerders er na een relatief korte periode wel uit zijn. Daarenboven heeft men ook veel karakter nodig om vol te houden. Belangrijk is ook wel te stellen dat een benoeming (of de kans erop) niet rechtstreeks afhangt van je kwaliteiten (die hebben heel veel tijdelijke leerkrachten ook en die beschouw ik als evident aanwezig), maar gewoon een kwestie is van geluk: op het juiste moment op de juiste plaats werken. Het kan toch niet zijn dat zulke ruime rechten gecentraliseerd zitten bij één deel van het onderwijspersoneel, terwijl het andere deel daar gebaseerd op prestaties evenveel recht op heeft.

KENNY WOJTOWICZ, TURNHOUT