Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Fluitend naar historische dubbel
Chris Froome wordt op zondag 10 september op zijn dooie gemak de eerste Brit ooit die de Vuelta wint. De Brit kon gisteren na 352 (!) dagen zelfs nog eens een rit winnen en draagt intussen de rode leiderstrui, het groen en de combiné. Het ziet er beroerd uit voor zijn concurrenten, die allemaal te oud, te licht, te moe of te jong zijn.
Te oud
De droom van Alberto Contador om zijn lange carrière af te ronden met een derde eindzege in zijn nationale ronde is al sinds vorige maandag in Andorra uiteengespat. El Pistolero kan sommige dagen nog gelijke tred houden, zoals zaterdag op Xorret de Cati, maar gisteren op Cumbre del Sol was de versnelling van Froome de laatste 600 meter te lang en te hoog van toerental. Idem dito voor Vincenzo Nibali, met zijn 32 jaar slechts een kleine twee jaar jonger dan de Spanjaard. De Haai van Messina won wel verrassend in Andorra, maar hij zal het moeten hebben van een tactisch uitgekookt manoeuvre in de echte bergritten om Froome en Sky in verlegenheid te brengen. Voorlopig geeft de Siciliaan de indruk net aan de andere kant van zijn carrièrecurve te zijn beland. Voor Igor Anton is dat al héél lang het geval.
T
e licht
In dat vakje horen veel zogenaamde tegenstanders van Froome: Fabio Aru, Wilco Kelderman (toch maar dé rechterhand van Dumoulin), Rafal Majka (ziek geweest), Steven Kruijswijk (het is altijd wat), Ilnur Zakarin (net iets te onregelmatig), David de la Cruz en eeuwige belofte Tejay van Garderen. De Amerikaan is in zijn eigen ploeg al door Richie Porte naar de tweede rij verwezen. De BMCleider had met de ploegentijdritzege zelfs de beste uitgangspositie, maar ofwel valt hij plompweg (zoals dit keer), ofwel wordt hij ziek, ofwel heeft hij un jour
sans. Froome is zo uitgekookt dat de tegenstand de voorbije Tour slechts de laatste honderden meter op Peyragudes ontdekte dat de Brit eigenlijk de hele dag te pakken was.
T
e moe
Het was een welbewuste keuze van Froome om heel zachtjes aan het seizoen te beginnen om zo de topvorm van de Tour door te trekken naar de Vuelta, waar hij in de nazomer van 2011 op Peña Carbarga ontdekte hoe eindeloos ver zijn mogelijkheden als ronderenner reiken. Romain Bardet heeft duidelijk gepiekt naar de Tour, maar sinds zijn ritzege op Peyragudes is zijn ballon aan het leeglopen. Gisteren op Cumbre del Sol ondernam hij tot drie pogingen toe om met een dagzege de eer te redden, maar uiteindelijk eindigde hij met een platte batterij op 1’17”.
T
e jong
Naast aangeboren klasse is ook métier van doorslaggevende belang. Tot deze categorie behoort Johan Esteban Chaves (27), die vorig jaar tweede werd in de Giro werd en derde in de Vuelta. Het lijkt opnieuw een verhaal van net niet te worden. De Colombiaan heeft een tegenvallende Tour achter de rug en was tot nog toe de man die het langst weerwerk bood aan Froome. Diens ploegleider Matthew White draaide er niet omheen. “Elke dag start je in de Vuelta met het doel om tijd te winnen. Elke keer verliest hij net een beetje tijd, dan weet je het wel.”
En er is volgende dinsdag nog de tijdrit van 42 km in Logroño, waar
Froome Chaves definitief naar huis kan rijden. Anderzijds zit Orica-Scott wel gebeiteld voor de toekomst. Met de Colombiaan, de Britse tweeling Simon en Adam Yates, de knappe debutant Jack Haig en Carlos Verona als werkmier heeft de Australische WorldTourploeg een kern die op termijn kan concurreren met het ‘money team’ van Froome.