Klus geklaard (en dan nu aan het werk)

Rode Duivels krasselen er 70 minuten op los alvorens logische kwalificatie binnen te halen

De Rode Duivels zijn er weer bij. Proficiat. Maar terwijl de Belgen vier jaar geleden na de kwalificatie voor het WK in Brazilië nog collectief uit het dak gingen, nemen we dit nu voor kennisneming aan. De kwalificatie is, ondanks de moeizame zege van gisteren, de meest logische zaak ter wereld. Zoals altijd gezegd: op het WK moet het gebeuren. Voor de spelers én voor de bondscoach. En er is nog werk.

Eerst de wedstrijd. Dat werd 70 minuten lang een teleurstelling. Griekenland is natuurlijk Gibraltar niet, maar dat betekent niet dat het zo lang zo ondermaats moest zijn. Behalve Courtois en Vermaelen oversteeg in die periode geen enkele Duivel de middelmaat. Het was warm, dat zeker, maar het verklaart niet alles. Het gebrek aan snelheid in de acties zorgde voor slaapverwekkend balbezit van de Belgen. De spelers zweten wat heviger bij een temperatuur rond de 28 graden, maar dat betekent niet dat je zo slordig moet spelen. Technische kranen als De Bruyne en Dembélé stapelden de balverliezen op. Waarom stel je Fellaini op? Om hem in de hoogte aan te spelen, denk aan de Mourinho-tactiek in de Europa Leaguefinale van Manchester United tegen Ajax. Nu kreeg Fellaini de bal doorlopend in de voeten aangespeeld met veel keer een slecht vervolg.

Bondscoach Roberto Martinez had zijn ploeg door de afwezigheid van de geschorste Witsel en de niet volledig fitte Hazard en Kompany door elkaar gegooid. Vermaelen verving Kompany, dat was een simpele ingreep. Maar om Witsel te vervangen, schoof Martinez met enkele pionnen. De Bruyne moest naar rechts, Mertens naar links en het duo Fellaini - Dembélé moest het middenveld gesloten houden. Ziedaar meteen de vier spelers die, samen met Meunier, het meest onder hun niveau bleven. Het kan met die verschuivingen te maken hebben, maar ook op andere posities had het echt wel wat meer mogen zijn.

Verdedigend bleef Courtois als vanouds overeind. Hij ranselde een stevig schot tegen de paal en was alert bij elke tegenaanval van de Grieken. Aan het doelpunt kon hij niets doen. Vermaelen speelde dit seizoen nog geen minuut maar dat deerde hem niet. Op de verdediger van FC Barcelona kan je rekenen. Net als op Vertonghen, die voor de 0-1 zorgde. En op Lukaku, die na een moeilijke wedstrijd de 1-2 binnenkopte.

Getemperde ambities

Wat moeten we nu met die kwalificatie?

Dit is op technisch vlak de sterkste groep Rode Duivels ooit. Dat is al gezegd, geschreven en uitgeschreeuwd. Maar de generatie Duivels uit de jaren ‘80 haalde op tornooien mooiere resultaten. De afspraak met de geschiedenis moet nog worden nagekomen. We zagen de afgelopen dagen Spanje, Frankrijk en Duitsland bezig, dat is toch nog andere koek. Dan hebben we het nog niet over Brazilië en Argentinië.

Er zijn nog veel stappen te zetten. En na de teleurstelling van het EK zal niemand nog roepen dat we zomaar wereldkampioen zullen worden. Integendeel. Met wat goede wil is België straks in Rusland een outsider.

Deze voorronde was geen graadmeter. Er is geen reden om het ganse café op een rondje te trakteren omdat we in deze voorronde al 35 keer scoorden in acht wedstrijden. Dat is mooi, maar niets wereldschokkends. Bij de loting kregen we indertijd telkens het zwakste land uit elke lotingpot. Geen enkele van de tegenstanders is er echt beter op geworden tijdens deze kwalificatie.

Carrasco en Kompany

We kunnen vergelijken met het EK een jaar geleden. De ontluiking van Meunier, begonnen op het EK, is een pluspunt. Het eeuwige probleem op de rechterflank werd in één klap opgelost. De verdediger/ middenvelder van PSG, die we niet willen afrekenen op zijn zwakke wedstrijd van gisteren, vormt een sterk duo met Mertens die gisteren wel op links werd geposteerd.

Op die linkerkant is het probleem, dat op rechts werd opgelost, er nog steeds. De laatste goede interland van Carrasco dateert alweer van een tijdje geleden. Defensief is het niet genoeg, getuige het Griekse doelpunt gisteren waarbij hij te laat kwam. Zijn sterkte ligt op offensief vlak, maar daar brengt hij te weinig.

De terugkeer van Kompany hadden we ook als progressie willen omschrijven, maar dat de 31-jarige verdediger gisteren andermaal aan de kant bleef, doet toch weer twijfelen of hij fysiek in staat is zo’n tornooi tot een goed einde te brengen. Het vertrouwen in Romelu Lukaku is met recht en reden gegroeid. Hij is meer een garantie voor goals dan twee jaar geleden. Getuige die belangrijke tweede goal van gisteren.

En de bondscoach?

Is deze bondscoach beter dan de vorige? Roberto Martinez heeft nog altijd het voordeel van de twijfel. Hij werd nog niet echt op de proef gesteld. Hij werkt op training meer tactisch, is duidelijker in zijn opdrachten dan Marc Wilmots die daar na het EK zwaar werd op afgerekend. Maar de grote test van de Spanjaard komt op dat allesbeslissende WK. Hij introduceerde de driemansverdediging en posteerde Hazard en Mertens in zijn 3-4-3 dichter bij de aanval. Goede ingrepen, want meer op de maat van deze spelersgroep. Tijdens de wedstrijd was hij nog niet creatief met wissels.

Er zitten nog geen rimpelingen in de samenhorigheid die in deze selectie door Wilmots op punt werd gesteld. Martinez steekt zijn nek uit in zijn oorlogje met Radja Nainggolan, een van de beste Duivels op een teleurstellend EK. Als de bondscoach het woelwater van AS Roma blijft negeren, is dat een smeulend vuurtje dat elk moment kan oplaaien.